Kurt Lewin zocht applicaties voor psychologie. Tijdens zijn toer in de 1^ste ww schreef hij een paper The War Landscape waarbij hij de soldaat zijn life space beschreef. Wat voor een burger een mooie plek om te picknicken is kan een gevaarlijke plek zijn voor soldaat. Boundary, direction en zone komen allen terug in Lewin’s krachtenmodel.

Taylor bracht met zijn Scientific Management propageerde een systematische, tijd-gemeten, per-stuk beloning gebaseerde managementaanpak. Lewin bracht daar tegenin dat werk life value heeft en daarom verrijkt en gehumaniseerd dient te worden.

Lewin werkte bij de universiteit van Berlijn als privé docent en wist aardig wat studenten (en dus inkomsten) te krijgen.

B = f(P,E) waarbij B is een functie f van een persoon P die interacteert met de omgeving E. Elk persoon P beweegt zich in een ‘psychologisch’ veld wat Lewin life space noemde. Zo’n life space bevat positieve of negatieve valentie. Deze veroorzaken vectoren die ofwel uitzetten ofwel krimpen. Hiermee bouwde hij zijn topological psychology. Zijn topologische vectoren modellen werden ook wel Lewin’s eggs en zelfs Lewin’s potatoes genoemd.

Hij demonstreerde zijn materiaal in Yale University –zonder Engels te kunnen praten- m.b.v. van een filmpje waarop een baby op een gemarkeerde steen probeert te zitten. De baby dacht dat hij er alleen op kon zitten als hij bleef kijken naar de steen. Uiteindelijk stopte de baby zijn hoofd tussen zijn benen en kon zo op de gemarkeerde steen zitten –een inzichtelijke oplossing.

Hij bracht ook naar voren dat wanneer een keuze gemaakt moet worden tussen 2 positieve dingen (beloningen), en de keuze is gemaakt, de alternatieve keuze opeens beter lijkt. Wanneer zowel een positieve als negatieve kracht werken op een object (een kind dat in de boom wil klimmen maar niet durft) zal op-en-neer bewegen ten opzichte van het object. Bij twee negatieve krachten zal het kind proberen de derde optie te kiezen: wegwezen.

Toen Hitler de macht greep in ’33 zocht Lewin hulp bij zijn Amerikaanse vrienden. Dit lukte en hij kon bij Cornell in de afdeling Home Economics aan de slag. Na twee jaar was zijn aanstelling verlopen en week hij uit naar Iowa. Hier zag hij o.a. dat ondanks de positieve valence van een doel maar klein is, zodra hier een grote hoeveelheid moeite voor moet worden uitgevoerd de beloning desondanks groot is.

In een experiment over democratisch/autoritair leiderschap liet hij twee groepen kinderen, onder leiding van een leider, onder verschillend leiderschap een project maken. In de groep met autoritair leiderschap bleken ruzies veel vaker voor te komen en zochten de kinderen naar zondebokken voor hun fouten. De democratische groep was veel vriendelijker.

In wat Lewin action research noemde paste hij toe in een fabriek in Virginia. De fabriek draaide maar op halve kracht vergeleken met een noordelijk gelegen fabriek en na diverse pogingen was er geen verbetering. Uiteindelijk wist Lewin, d.m.v. democratisch leiderschap, de productiviteit te verhogen.

Door de oorlog was vlees schaars en Lewin deed een experiment om mensen meer lever, hersenen, hart e.d. te eten. Twee groepen, één werden onderwezen door Margaret Mead, de ander was een discussiegroep die zelf discussieerde wat te doen. Uiteindelijk bleek 30% van de discussiegroep ook daadwerkelijk het andere vlees te hebben bereidt en maar 3% bij Margaret Mead.

Lewin stichte het Research Center for Group Dynamics in MIT en het Commision on Community Interrelations (CCI) dat discriminatie en vooroordelen onderzocht.

In een CCI studie bleek dat maar weinigen in New York bezwaar hadden tegen zwarte winkel verkopers. Van degenen die wel ernstige bezwaren hadden bleek bijna de helft wel eens bij een zwarte verkoper zaken te hebben gedaan en hier ook terug te komen.

Een andere CCI studie vondt dat in gemengde wijken (met ong 70% zwarten) de meeste positieve relaties tussen blank en zwart bestond. In volledig blanke wijken zijn de mensen banger dan die in een gemengde wijk wonen.

Gestalt therapy
Gestalt therapie heeft niets te maken met Gestalt psychologie. Gestalt therapie nam enkele begrippen over van Gestalt psychologie en trok deze ver uit zijn verband tot er niets meer van over was.

Max Wertheimer vroeg zichzelf af toen hij in de trein richting een vakantiebestemming ging wat beweging precies is? In zijn poging deze vraag op te lossen ging hij aan de slag met Kofka en Köhler, de triumvirate of Gestalt Psychology (WKK).

Hij deed een experiment waarbij lampjes in serie aan en uit gingen. Met intervallen van 50 tot 60 milliseconden leken deze lampjes een continue beweging te vormen. Dit noemde hij het phi phenomenon. Dit fenomeen kon niet worden opgebroken in zijn elementen. Hierin kom gelijk de 4 elementen van Gestalt Psychologie naar voren:

1) Holistisch denken (het geheel is meer dan de som der delen)
2) Phenomenological basis (fenomenen zijn het onderzoeksgebied)
3) Methodologie is gebaseerd op realistische (werkelijke) experimenten met weinig proefpersonen
4) Isomorfisch, psychologische processen zijn gerelateerd met biologische (brein) processen.

Georg von Bekesy plaatste twee vibrerende apparaten op de knieën van een geblindoekt persoon. Op een bepaald moment voelde het alsof de stimulatie spring van de één naar de andere knie, een tactile phi phenomenon.

Vooral beweging was voor de Gestalt psychologen belangrijk: Experimentelle Studien über das Sehen von Bewegung, geschreven door Wertheimer is het formele begin van de Gestalt. Gestalt was een reactie op Wundt’s en Titchener’s werk.

Zie Edgar Rubin’s werk op p 211. Dergelijke figuren geven aan dat we over een actieve geest beschikken en niet slechts over een passieve sensor. Kofka, Wertheimer en Köhler beschreven de drie Gestalt principes: 1) Gelijkheid: gelijke of gelijksoortige elementen vormgen groepen, 2) Nabijheid: hoe dichter bij elkaar hoe eerder we ze als groepen vormen, 3) Afsluiting en goede Gestalten: onze brein vult vanzelf missende onderdelen in. Een figuur dat ons dit makkelijk laat doen noemen ze een Good Gestalt.

Bluma Vul’Fovna Zeigarnik is het meest bekend om wat nu het zeigernak effect is gaan heten. Het viel hem op dat obers een rekening heel lang konden onthouden maar zodra er betaald was deze het bedrag niet meer konden noemen. Ofwel: closure. Hij reproduceerde dit door mensen taken uit te laten voeren en de helft van die taken te onderbreken. Hierna werden zij gevraagd om de gemaakte taken op te noemen, de onafgemaakte werden 90% beter herinnerd dan de afgemaakte.

Paul Schiller liet een aap die onafgemaakte figuren bekrassen. De aap deed dit het meest op de locaties waar het weggelaten stuk zich hoorde te bevinden.

In de periode voor de Nazi’s bevond Gestalt psych. zich op een hoogtepunt, met name aan de Berlijnse universiteit. Door ingrijpen van de Nazi’s en het uit functie zetten van Joden werd de wetenschappelijke wereld verminkt. Veel belangrijke Duitse wetenschappers vluchtte naar Amerika.

Köhler schreef het laatste anti-nazi artikel in 1933. Hiervoor werd hij niet opgepakt door zijn status maar het leven werd hem wel moeilijk gemaakt. Uiteindelijk vluchtte ook hij naar Amerika.

In zijn laatste 7 jaren in Amerika onderzocht hij educatie en creatief denken. Zo demonstreerde hij dat een parallellogram het best opgesplitst kan worden in deelproblemen (2 driehoeken en 1 rechthoek). Wanneer deze abstractie geleerd wordt kunnen leerlingen het probleem beter in andere contexten oplossen. De latere wiskundige Carl Friedrich Gauss wist op 6-jarige leeftijd al snel de som 1+2+…+9+10 op te lossen door het in het bekende 1+10, 2+9, etc = 5*11 uit te rekenen. Dit is eveneens een voorbeeld van Gestalt denken en kon volgens Wertheimer ook in normale kinderen worden geleerd. Uiteindelijk heeft dit onderzoek niet heel veel invneuhloed gehad op het onderwijs.