Hormonen zijn signaalstoffen die het doelwitorgaan bereiken via het bloed. Er zijn drie soorten:

– Aminen: ontstaan uit tyrosine of tryptofaan, voorbeeld: schildklierhormoon, vrij in bloed.
– Peptiden/proteïnen: voorbeeld: insuline, vrij in bloed.
– Steroïden: ontstaan uit cholesterol, voorbeeld: oestrogeen, in bloed gebonden aan eiwit.

Steroïden lossen niet op in water en moeten daarom gebonden zijn. Dit heeft als voordeel dat het
een buffervoorraad geeft en niet door de lever afgebroken wordt. Echter is a
lleen de vrije fractie werkzaam.

Hormonen hebben drie soorten receptoren:
– Membraangebonden: “snel” via ionen, second messenger of autofosforylering.
– Intracellulair: “trager” met receptor in de cel, dit is voor de steroïde hormonen.
– Nucleair: “traag” interactie met DNA.

Regulatie van hormoonsecretie:
– Neuraal: cerebraal of cerebellair aangestuurd (cholinerg, dopaminerg, adrenerg,
serotinerg).
– Chronotroop: pulsatiel, dag/nacht, seizoen, enz.
– Feedback: hormoon zelf, andere hormonen, substraat of mineralen.

Het PSZ is het deel van het AZ dat inhiberend werkt en anabool. Het speelt een belangrijke rol bij herstel en de spijsvertering. De zenuwen zijn de hersenzenuwen III, VII, XI en X en de sacrale ruggenmergzenuwen. αα

Het OSZ is het deel van het autonome zenuwstelsel dat exciterend en katabool werkt. De zenuwen zijn de ruggenmergzenuwen die thoraco-lumbaal liggen. Het postganglion ligt dicht bij de wervelkolom.

Het autonome zenuwstelsel is een informatiekanaal dat heel snel met weinig verscheidenheid in transmitters werkt. Het is echter wel alleen voor kort durende aanpassingen. Een 'baan' begint in het preganglion, schakelt dan enkele keren over (nicotine-cholinerge (N)receptoren), komt dan bij het postganglion of tertiaire ganglion (N-receptor). Vanaf hier loopt de zenuwbaan naar de doelwitcellen die ontvangen met G-eiwitgebonden receptoren (adrenerg of muscarinerg).