Obligatoir deel van de cao
- Gepubliceerd in Wetgeving
- Reageer als eerste!
Bepalingen die de onderlinge rechten en plichten van de contracterende partijen vastleggen.
Bepalingen die de onderlinge rechten en plichten van de contracterende partijen vastleggen.
Bepalingen die gelden als normen voor werkgever en werknemer, hebben een sterke bindende kracht. Kan individueel zijn of collectief.
Het bedrag dat een werknemer ontvangt van de werkgever ter vergoeding van zijn arbeid/diensten.
De werkgever verhindert of verbiedt de werknemers om deel te nemen aan het arbeidsproces.
Betreft individuele arbeidsverhoudingen. Verhouding van 1 werknemer en 1 werkgever.
CAO, akkoord tussen een of meerdere werknemersorganisaties met een of meer werkgevers of werkgeversorganisaties. Drie soorten:
Totstandkoming van de sociaalrechtelijke regels. Onderhandelingen tussen de sociale partners.
Betreft collectieve arbeidsverhoudingen. De verhouding tussen een groep werknemers en een (groep) werkgever(s).
Het zonder toestemming van de werkgever op het bedrijfsterrein aanwezig zijn en waarbij de werkgever wordt gehinderd in de toegang tot het terrein en/of in de uitoefening van zijn taak en bevoegdheden.
Werknemer die in hoofdzaak hoofdarbeid of intellectuele arbeid verricht.
Werkgever heeft het geza over de werknemer die arbeid levert aan de werkgever. Voor dat arbeid ontvangt de werknemer een loon van de werkgever.
Werknemer die in hoofdzaak handenarbeid uitvoert.
Verbonden door eenzijdige overheidshandeling. Is vast benoemd en heeft dus een relatief grote bescherming.
Techniek waarbij de koning de normatieve bepalingen van een cao door middel van een KB van toepassing verklaart op alle werknemers en werkgevers die behoren tot het toepassingsgebied van het PC waarbinnen de cao werd gesloten.