Alle chirurgische ingrepen hebben risico's, en de voorkomende zijn infectie, bloeden, pijn en verdoving complicaties. Grotere chirurgische ingrepen, die langere operatieve tijden betrekken en verminderde postoperatieve mobiliteit, hebben het risico van bloedstolsels in de benen (diepe veneuze trombose), longembolie, longontsteking, en stress-gerelateerde maagzweren. Complicaties van radicale prostatectomie omvatten hernia, aanzienlijke bloeden bloedtransfusie nodig, infectie, anestheticrelated complicaties, impotentie, incontinentie, blaas nek contractuur, diepe veneuze trombose, rectaal letsel en dood. Bloeden Meestal het bloedverlies minder dan een pint (eenheid) bloed, maar in ongeveer 5 tot 10% van de gevallen een bloedtransfusie nodig. De hoeveelheid bloedverlies is doorgaans lager met zowel laparoscopische en robot-geassisteerde radicale prostatectomies te zijn, in vergelijking met radicale prostatectomie retropubic openen.

Infectie Verschillende soorten infecties kunnen optreden bij deze operatie. Een huidinfectie (cellulitis) kan op de incisie kan een abces optreden onder de huid of diep in het bekken of een urineweginfectie optreden. Een huidinfectie op de incisie meestal presenteert met roodheid, zwelling, gevoeligheid, en af en toe, drainage op de incisie. Zonder pus, dat meestal met succes kan worden behandeld met orale antibiotica, zelden zijn intraveneuze antibiotica geïndiceerd.

Abcessen verzamelingen van pus en optreden net onder de huid of dieper in het bekken en vereisen drainage. Meer oppervlakkige abcessen kunnen worden behandeld door het openen van de incisie, het aftappen pus en verpakken van de wond met steriel gaas. De verpakking wordt voortgezet tot het gebied geneest. Wanneer het abces in het bekken, kan het vaak worden behandeld door een afvoer door de huid in het abces en aftappen van de pus. Dit wordt vaak gedaan onder x-ray begeleiding door een interventieradioloog. Urineweginfecties gevolg van de katheter, waarbij de blaas afvoert tijdens het genezingsproces. Het risico van een urineweginfectie toeneemt met het aantal dagen dat de catheter op zijn plaats. Omdat de meeste urologen laat de katheter in 1 tot 2 weken na de operatie, kan uw uroloog heeft u een urinemonster af te zetten bij het lab 2 tot 3 dagen voor de katheter wordt verwijderd, zodat ze kunnen detecteren of er bacteriën aanwezig en zo is zo behandelen de bacteriën een infectie voorkomen nadat de katheter is verwijderd. Tekenen van een infectie van de urinewegen omvatten vaak moeten plassen, urgentie en ongemak bij het plassen, en soms een lichte koorts.

Verdoving Complicaties

De meeste patiënten ondergaan algemene anesthesie voor hun radicale prostatectomie, maar kan de procedure onder spinale anesthesie worden uitgevoerd. Epidurale anesthesie kan vaak worden gebruikt om postoperatieve pijnbestrijding te verbeteren en de anesthesie-eisen te verlagen. De meest voorkomende bijwerkingen van narcose zijn kriebelende keel, misselijkheid en braken, maar significante verdoving complicaties zijn zeldzaam. Bij epidurale katheters, mogelijke bijwerkingen omvatten verlaging van de bloeddruk en spieren blokken, die beweging van een been kan beïnvloeden.

Impotentie

Impotentie of erectiele dysfunctie, is helaas een gemeenschappelijk bepaalde risico van radicale prostatectomie. De zenuwen die de penis en deze voeding zijn betrokken bij het erectiele proces liggen langs elke zijde van de prostaat en de urethra. Ze kunnen bewust worden genomen door de chirurg (niet-zenuwsparende radicale prostatectomie), of ze kunnen permanent of tijdelijk tot gewond. De beslissing om te proberen om een of beide zenuwbanen sparen varieert met de expertise van uw chirurg, uw Gleason score, uw PSA-niveau, en het volume van de tumor op de biopten. De incidentie van postoperatieve erectiele disfunctie kan zo laag als 25% bij mannen jonger dan 60 jaar die bilaterale zenuwsparende radicale prostatectomie ondergaan, of het kan bij mannen zo hoog als 62% ouder dan 70 jaar die ondergaan eenzijdige zenuwsparende radicale prostatectomie. Vele factoren kunnen uw erectiele functie beïnvloeden na de operatie, met inbegrip van uw erectiele functie voor de operatie, uw leeftijd, uw pathologisch tumorstadium, en de mate van bescherming van de zenuwen. Erectiele disfunctie na radicale prostatectomie kan besluiten over het eerste jaar of twee na de operatie. Gedurende die tijd en als het probleem zich blijft voordoen, kunt u de behandeling voor het zoeken (zie het derde deel hoofdstuk over erectiestoornissen). Na een radicale prostatectomie, je hebt geen ejaculaat, omdat de bronnen van de vloeistof ofwel worden verwijderd (prostaat en zaadblaasjes) of afgebonden (de zaadleider). Echter, moet u nog steeds climax (bereiken van een orgasme).

Urine-incontinentie

Urine-incontinentie is een ander risico van radicale prostatectomie. Incontinentie kan variëren van geen tot blijvende incontinentie, zodanig dat elke keer dat je beweegt je urine lekken. De meest voorkomende vorm van incontinentie is spanningsgerelateerd incontinentie, lekkage die optreedt wanneer u de druk in uw buik, zoals wanneer je naar beneden te dragen, pak iets zwaars, lachen of hoesten verhogen. De incidentie van incontinentie varieert van 1 tot 58%, en een van de redenen voor het brede scala van de gerapporteerde incidentie van incontinentie is dat de definitie van incontinentie varieert. Als men alle lekken aan incontinentie, dan is de incidentie hoger zou zijn dan wanneer incontinentie werden gedefinieerd als lekkage voldoende om een pad wijzigen van een dag. Zoals met erectiestoornissen, incontinentie kan verbeteren of op te lossen in de tijd. Risico's voor de incontinentie na de operatie zijn: eerdere bekkenbestraling en oudere leeftijd. Er zijn vele opties beschikbaar voor de behandeling van urine-incontinentie na radicale prostatectomie (zie vraag 24).

Cliff 's reactie:

Ik dit risico het meeste vreesde. Ik herinner me nog steeds de luiers en pads de dag had ik mijn katheter verwijderd. "Mijn God," dacht ik, "ik ben 60 jaar oud en ik ga dragen luiers." Onnodig te zeggen, mijn vrouw heeft geen sympathie toen ik klagen over de mogelijkheid van het hebben van een pad te dragen. Ik had geluk, maar, ik had twee kleine "rampen" s nachts en dat was het voor mijn incontinentie. Ik gooi alle van die luiers en pads binnen een week.

Blaashals Contractuur

Een blaashals contractuur is littekenweefsel dat zich ontwikkelt in het gebied waar de blaas en urethra elkaar genaaid. Dit probleem komt voor bij ongeveer 1 op de 20 tot 30 prostatectomies. De tekenen en symptomen van een blaashals contractuur omvatten verminderde kracht van de stroom en persen (duwen) om te plassen. De blaashals contractuur er gedurende een kantoor cystoscopie, waarbij een cystoscoop, een telescoop-achtig instrument, wordt door de urethra tot aan de blaashals en de vernauwing wordt gevisualiseerd. Als de opening erg klein is, kan een kleine draad doorheen te leiden en het verwijde gebied met bepaalde metalen of plastic dilatatoren. Voordat de procedure, wordt de plasbuis verdoofd met lidocaïne gelei om ongemak te verminderen. Gewoonlijk, wanneer de blaashals wordt verwijd, blijft geopend, maar in een beperkt aantal mensen, een herhaling dilatatie of een incisie in het litteken onder anesthesie nodig. Een complicatie van behandeling voor blaashals contractuur is incontinentie.

Diepe veneuze trombose

Een diepe veneuze trombose (DVT) is een bloedstolsel dat zich ontwikkelt in de aderen in de benen of het bekken. Mensen met kanker en degenen die sedentair zijn een verhoogd risico op dergelijke bloedstolsels. Trombo-embolische (TED) slang Venodynes (pneumatische opeenvolgende kousen die opblazen en leeglopen om bloed te laten stromen) worden vaak tijdens de operatie en de postoperatieve periode om het risico van het vormen van dergelijke bloed clots.DVTs verlagen kan leiden tot zwelling van de poot, die vaak opgelost wanneer het bloedstolsel oplost. Een ernstiger risico van een DVT is dat een stukje van het stolsel af kunnen breken en reizen naar het hart en de longen. Dit heet een longembolie. Een longembolie kan levensbedreigend zijn als het fragment groot genoeg om blokkeren bloedtoevoer naar de longen.

Rectale Injury

De incidentie van rectale verwonding tijdens een radicale prostatectomie minder dan 2%. Er is een iets hoger risico op rectale letsel met de perineale benadering (1,73%) dan bij de retropubic aanpak (0,68%). In de meeste gevallen, als de schade is klein en je de darm prep hebt uitgevoerd en geen ontlasting zichtbaar is, dan is het gebied kan worden gesloten en moeten genezen. Voor grote verwondingen die optreden bij darmen die niet goed voorbereid, wordt een tijdelijke stoma aan de kans op lekkage en ontlasting abcesvorming verlagen, de stoma kunnen als later genomen.

Diverse Complicaties aan de radicale prostatectomie Verwante

De retropubic prostatectomy heeft een hoger risico op cardiovasculaire, respiratoire, en andere medisch gerelateerde complicaties, vooral maag, zoals langzame terugkeer van darmfunctie, dan perineale benadering. De perineale benadering een hoger risico van diverse chirurgische complicaties, zoals de rectale schade en postoperatieve infecties. De perineale benadering kan ook worden geassocieerd met een verhoogd risico op incontinentie van ontlasting. De incidentie van complicaties en mortaliteit stijgt met leeftijd van de patiënt op het moment van de operatie.

Dood

De mortaliteit geassocieerd met radicale prostatectomie minder dan 0,1%.

Cliff 's commentaar: Het is alweer 10 jaar geleden dat mijn radicale prostatectomie, en ik voel me geweldig. Ik ben al de dingen die ik voor de operatie en meer had gedaan doen. Tot nu toe heeft mijn PSA detecteerbaar bleef, en het is heel geruststellend om dit op mijn urologie kliniekbezoeken horen.

Radicale prostatectomie is de chirurgische procedure waarbij de gehele prostaat verwijderd en de zaadblaasjes, het gedeelte van de urethra die door de prostaat geeft de uiteinden van de zaadleider, en een gedeelte van de blaashals. Na de prostaat en omliggende structuren worden verwijderd, wordt de blaas vervolgens opnieuw aan de resterende urethra. Een katheter, die een holle buis wordt geplaatst via de penis in de blaas vóór steken die de blaas hechten aan de urethra worden vastgebonden. De katheter kan urine afvoer terwijl de blaas en urethra genezen samen. In open radicale prostatectomie een kleine drain wordt vaak gelegd door de huid van de buik in het bekken. Deze afvoer zorgt voor de afvoer van lymfe en urine die zich kunnen voordoen tijdens de eerste paar dagen na de operatie. Deze afvoer wordt verwijderd wanneer de vloeistof uitvoer afneemt. Op het moment van radicale prostatectomie, afhankelijk van de aanpak, de bekken lymfeklieren, die een gemeenschappelijke locatie van prostaatkanker metastasen, kunnen ook verwijderd (se vraag 12). Een radicale prostatectomie kan worden uitgevoerd via drie verschillende benaderingen. Een algemene vorm is de open retropubische benadering, waarbij een insnijding wordt gemaakt die zich uitstrekt vanaf de navel (navel) aan de symphysis pubis (schaambeen) (Figuur 9). De radicale prostatectomie kan ook laparoscopisch worden uitgevoerd door verschillende kleine incisies in verschillende locaties in de buik (figuur 11), of via een perineale benadering, met de incisie wordt gemaakt in het gebied tussen het scrotum en anus (Figuur 10). Meer recent, kan de radicale prostatectomie worden uitgevoerd met behulp van een robot, robot-geassisteerde radicale prostatectomie, die snel is de meest populaire techniek voor radicale prostatectomie.

Radicale prostatectomie verschilt van een transurethrale resectie van de prostaat (TURP) en een open suprapubische prostatectomie, dat de gehele prostaat verwijderd een radicale prostatectomie. Daarom, in tegenstelling tot de TURP en open suprapubische prostatectomie dient de PSA te verlagen om een niet-detecteerbare niveau binnen een maand of zo na de procedure als er geen prostaatkanker cellen aanwezig zijn. De beslissing over welke aanpak zal worden gebruikt voor een radicale prostatectomie is afhankelijk van de voorkeur en vaardigheden van uw uroloog, je lichaam kenmerken, en of een bekken lymfeklierdissectie is gepland. Een voordeel van de retropubische benadering is dat het zorgt voor gemakkelijke toegang tot de bekkenlymfeknopen zodat een bekken lymfeklierdissectie gemakkelijk uitvoerbaar tegelijk. Bovendien worden de bloedvaten en zenuwen die de potentie controle gemakkelijk gevisualiseerd. Een nadeel van deze procedure is de abdominale incisie, die kan leiden tot een langere hersteltijd en toegenomen ongemak en hogere bloedverlies ten opzichte laparoscopische en robot-geassisteerde radicale prostatectomie.

De perineale prostatectomie niet een incisie in de buik te betrekken, wordt gemeld minder ongemakkelijk en de herstelperiode korter te zijn. De perineale benadering maakt een goede visualisatie van de uitlaat van de blaas en de urinebuis te naaien elkaar, maar de zenuwen die potentie controle niet zo gemakkelijk als het retropubische benadering gezien. Een ander nadeel van deze procedure is dat het niet mogelijk voor het verwijderen van bekkenlymfeknopen via perineale incisie en zou een extra insnijding voor het bekken lymfeklieren dissectie nodig. Deze procedure is het meest geschikt voor zware mensen, voor wie de retropubic aanpak is moeilijker.

Laparoscopische radicale prostatectomie is een procedure die de voordelen van de retropubische benadering maar omdat er meerdere kleine abdominale incisies in tegenstelling tot de lange middellijn incisie, het ongemak minder en sneller herstellen met deze benadering. Het nadeel van deze procedure is dat het relatief nieuwe en vereist een uroloog met geavanceerde vaardigheden laparoscopie. Het kan langer duren om uit te voeren dan een open radicale prostatectomie retropubic. De resultaten van laparoscopische prostatectomie, zoals urine-incontinentie, erectiele functie en positieve marges zijn vergelijkbaar met open chirurgie. Robot-geassisteerde radicale prostatectomie heeft laparoscopische radicale prostatectomie overtroffen in termen van het aantal procedures worden uitgevoerd.

Robot-geassisteerde prostatectomie is de nieuwste vorm van minimaal invasieve chirurgie voor prostaatkanker. De procedure wordt uitgevoerd met een drie-armige robot. De robot wordt gecontroleerd door de chirurg, die naar een gespecialiseerd bureau en controles beweging van de armen van de robot zit. Voordelen van robot-geassisteerde prostatectomy zijn het gebruiksgemak vergeleken met laparoscopie en de operatie meestal sneller in vergelijking met laparoscopie. Verder hebben de armen van de robot zijn beweging op een menselijke arm / hand / pols, maar de trillingen, dat bij menselijke bewegingen kunnen worden beheerst. Een nadeel van de robot is de kosten van de robot, waardoor niet alle ziekenhuizen kunnen veroorloven om er een te kopen. De resultaten met de robot zijn vergelijkbaar met die van laparoscopische en open radicale prostatectomie, maar worden lange termijn resultaten beperkt de robot en zijn beperkt laparoscopie (Figuur 12).

Wat is een zenuwsparende radicale prostatectomie?

De zenuwen verantwoordelijk voor erectiele functie langs elke zijde van de prostaat en langs elke zijde van de urethra alvorens uit het bekken in de penis. Deze zenuwen reizen samen met bloedvaten, en de groep is de neurovasculaire bundel, die buiten de prostaat capsule ligt genoemd. Deze zenuwen zijn niet verantwoordelijk voor de controle van urine, maar erectiele functie. Tijdens een nervesparing prostatectomie, de uroloog probeert de neurovasculaire bundel ontleden van de prostaat en de urethra. De chirurg kan een bilaterale nervesparing radicale prostatectomie, waarbij de neurovasculaire bundel aan weerszijden wordt gespaard of een eenzijdige nervesparing prostatectomie, waarbij een neurovasculaire bundel wordt verwijderd met de prostaat voeren. De beslissing om al dan niet een zenuwsparende radicale prostatectomie te voeren hangt af van vele zaken, waarvan er een is uw erectiele functie. Als u al een erectiestoornis, dan spaarde de zenuwen is geen probleem. Andere overwegingen omvatten de hoeveelheid tumor aanwezig in biopt, de plaats van de tumor (of het in beide zijden van de prostaat) en de Gleason score. Vergeet niet dat een radicale prostatectomie is een kanker werking en het doel van de procedure is om te proberen om alle van de kanker te verwijderen. Daarom, als je een hoog risico voor het hebben van kanker op de rand van de prostaat, is het beter om de neurovasculaire bundel (s) en het omringende weefsel aan die kant in de hoop van het verwijderen van alle van de kanker te verwijderen. Een bilaterale zenuwsparende radicale prostatectomie is geen garantie dat je een normale erectiele functie zal hebben na de operatie. Je zou kunnen overwegen dit feit en beslissen voor de operatie hoe groot de impact van postoperatieve erectiele dysfunctie zou hebben op je leven.

Wat is het slagingspercentage van radicale prostatectomie?

In het algemeen meer dan 70% van de goed geselecteerde patiënten (bijvoorbeeld mensen die worden verondersteld om prostaatkanker die klinisch is beperkt tot de prostaat) vrij van tumor blijven meer dan 7 tot 10 jaar. Als men een T2 tumor, kan de kans op het vrij blijven van PSA hoogte zo hoog als 90% zijn als er geen positieve marges. Het is echter moeilijk te voorspellen voor de operatie die de beste kandidaat voor een operatie omdat 30 tot 40% van patiënten gediagnosticeerd met een hoger niveau of graad van kanker wanneer het chirurgische monster wordt door de patholoog. Positieve snijvlakken gevonden in 14 tot 41% van de mannen die een radicale prostatectomie, en in die mensen met positieve marges er een bijna 50% kans dat de PSA toeneemt binnen 5 jaar na operatie. Dit is afhankelijk van de hoeveelheid tumor in de marge en de plaats van de positieve marge. Uw uroloog zou bespreken of aanvullende therapie is geïndiceerd indien de marge positief is. Mannen met negatieve marges hebben slechts een 18% kans op de PSA stijgt na 5 jaar na de operatie. Aanvankelijk na de operatie, moet u uw PSA-niveau gecontroleerd bij elke 3 maanden. Afhankelijk van het lab dat uw arts gebruikt, een PSA-waarde <0,1 ng / ml of een PSA-waarde <0,02 ng / ml kan worden gerapporteerd als niet op te sporen. De getallen variëren, omdat de gevoeligheid van de PSA-test varieert van laboratorium tot laboratorium. Als de PSA blijft ondetecteerbaar na 1 jaar, dan is uw uroloog kan bestellen PSA testen om de 6 maanden voor ongeveer 1 jaar, waarna u verder met jaarlijkse PSA-tests. Afhankelijk van uw pathologie verslag en voorkeur van uw uroloog, kunt u ook een digitale rectale onderzoek op het moment van uw PSA.

Cliff 's reactie:

De eerste PSA-test na de operatie is het meest spannende. Ook al is uw uroloog kan u vertellen dat uw pathologie specimen van een operatie ziet er goed uit en dat er geen kankercellen bij de de randen van het weefsel, je bent nog steeds heel benieuwd wat het PSA is. Je wilt dat het niet op te sporen-willen zijn om aan te geven dat de kanker is gevangen en verwijderd. U krijgt uw bloed getrokken en dan wacht je een ontmoeting met uw uroloog of voor het telefoongesprek over uw resultaten. Ik herinner me hoe gelukkig ik me voelde toen ik mijn eerste PSA verslag na de operatie. Nu, 21/2 jaar later, ben ik nog steeds een beetje angstig als ik mijn PSA getrokken, maar zoals elk jaar gaat door de angst is decreasing.With elk goed PSA resultaat, begin ik te geloven dat ze het allemaal hebben gekregen. Ik kan technisch gezien zeggen dat ik genezen ben, maar elk jaar dat voorbij dat ik gezond ben en de PSA blijft niet op te sporen is nog een jaar genoten en nog dichter bij dat doel.

Wie is een kandidaat voor radicale prostatectomie?

De ideale kandidaat voor een radicale prostatectomie is een man die wordt verondersteld om prostaatkanker die is beperkt tot de prostaat hebben, gezond genoeg om de algemene anesthesie en de chirurgische procedure te weerstaan, en wordt verwacht te leven tenminste een extra 7 10 jaar zodat hij zal profiteren van de operatie. Het is moeilijk om te bepalen wie heeft echt-orgaan-beperkte ziekte, die kanker die blijkbaar beperkt tot de prostaat. Tafels kunnen helpen inschatten van de risico's van het hebben van de tumor buiten de prostaat, maar dit zijn slechts een deel van het besluitvormingsproces. Ongeveer 20 tot 60% van de mannen die een radicale prostatectomie een hoger stadium van prostaatkanker bij de patholoog beoordelingen het chirurgische monster.

Alleen maar omdat je een kandidaat voor een radicale prostatectomie, betekent niet dat dit de beste vorm van behandeling voor u. Je moet goed kijken naar uw levensstijl, de risico's van de operatie, en wat is het meest belangrijk voor u over uw kwaliteit van leven alvorens een beslissing. Als, bijvoorbeeld, de mogelijkheid van urine-incontinentie zou worden verwoestende aan u, dan misschien een operatie is niet de beste therapie voor u. Aan de andere kant, als het idee van het verlaten van uw prostaat in de plaats zal constant je je zorgen maakt, dan is het misschien een operatie is het beste voor u

Momenteel is de last van de medische besluitvorming valt op u, de patiënt, en het is onze taak als arts om u te voorzien van de informatie die u zal toestaan om de beslissing te nemen. Wanneer gedwongen om een moeilijke beslissing te maken, we vaak een beroep op geliefden, goede vrienden, en deskundige personen om ons te helpen, maar deze mensen hoeven niet te leven met de gevolgen van die beslissing. Als je weegt de voors en tegens van elk van de verschillende behandelingsmogelijkheden, is het zeer belangrijk dat je nadenkt over hoe ze je zullen beïnvloeden. Nu is het tijd om heel eerlijk met jezelf over wat bijwerkingen die u wel en niet kan tolereren. Het is de verantwoordelijkheid van uw arts om u nauwkeurig op de hoogte van de kans op bijwerkingen van elk van de behandelingsmogelijkheden en de middelen die beschikbaar zijn om deze bijwerkingen te behandelen zijn. Wanneer we geconfronteerd worden met een diagnose van prostaatkanker, kan de eerste impuls zijn om zich te ontdoen van de kanker tegen elke prijs. Helaas, zodra de prostaatkanker is behandeld en dat de zorg wordt rustig, de bijwerkingen van de behandeling kan meer hinderlijk-zo word je serieus moet vooraf over na te denken.

Bij het adviseren van een patiënt, de eerste vraag die ik meestal vragen is "Kun je leven met je prostaat in je op de lange termijn?" Als het antwoord nee is, dat je constant zou zorgen te maken over de vraag of kanker bleef in de prostaat als het waren blijven zitten, dan is een radicale prostatectomie is waarschijnlijk het beste voor jou. Andere kwesties in gedachten te houden zijn de gevolgen van incontinentie en erectiestoornissen op uw levensstijl. Vrijwel alle vormen van therapie kan erectiele disfunctie veroorzaken. Als dit is bijzonder zorgwekkend voor u, dan kan het aangewezen zijn om een ontmoeting met een uroloog die behandelt erectiestoornissen om de behandelmogelijkheden te bespreken voordat u begint met de behandeling voor uw prostaat kanker. Evenzo kan het nuttig zijn om de verschillende behandelingen voor incontinentie of het onvermogen om (retentie) plassen met uw uroloog of radiotherapeut voor het ondergaan van de behandeling te bespreken. Uw arts kan een aantal aanbevelingen behandeling te maken op basis van uw leeftijd, medische toestand en klinische stadium van uw prostaatkanker. Als u vragen waarom bepaalde aanbevelingen worden gedaan hebben, nu is het tijd om hen te vragen. Vergeet niet, geen vraag is dom. Uw arts wil dat u comfortabel met uw beslissing voelen en helpt u de informatie die u nodig hebt. Er zijn ook organisaties die u kunnen voorzien van informatie over de behandeling en de bijwerkingen (zie Bijlage B).

In een poging om te helpen bepalen welke therapieën hebben de beste kans op genezing u van uw prostaatkanker, hebben de onderzoekers prostaatkanker gestratificeerd in een laag risico, intermediair-risico en hoog risico voor progressie van de ziekte. De behandeling aanbevelingen variëren met het risico. Laag-risico patiënten meestal goed te doen met een enkele therapie, zoals radicale prostatectomie, uitwendige bestraling, of interstitiële zaad therapie. Hoog-risico patiënten hebben meer kans op een falen van de behandeling en combinatietherapie, zoals uitwendige therapie en hormonale therapie te ervaren, wordt vaak aanbevolen.

Cliff 's reactie: Na eindelijk te beseffen dat, ondanks goed gevoel, ik had inderdaad prostaatkanker, moest ik uitzoeken wat de beste behandeling voor mij was. Wanneer we geconfronteerd worden met de mogelijkheid van het verlaten van mijn prostaat plaats of verwijdert, wist ik dat, ook al was ik versteend van de operatie, zou het het beste voor mij zijn op de lange termijn. Ik wist dat ik niet kon leven met mijn

Verschillende behandelingsmogelijkheden beschikbaar zijn voor prostaatkanker, elk met zijn eigen risico's en voordelen (tabel 7). De beschikbare opties kunnen variëren afhankelijk van de graad van de tumor, de omvang van de tumor verspreiding, uw algehele medische gezondheid en de levensverwachting en uw persoonlijke voorkeuren. De behandelingen voor prostaatkanker kan worden onderverdeeld in degenen die zijn bedoeld om "genezen" je kanker (definitieve therapieën) en degenen die palliatieve zijn, bedoeld om het afremmen van de groei van de prostaatkanker en de behandeling van de symptomen ervan. Definitieve therapie voor gelokaliseerde prostaatkanker: tussenliggende zaad therapie (brachytherapie), uitwendige bestraling (bestraling), en radicale prostatectomie (open, laparoscopische of robot). Andere therapieën, zoals cryotherapie, high intensity focused ultrasound (HIFU) en combinatietherapie (externe bestraling plus interstitiële zaad therapie) zijn niet algemeen gebruikt voor mannen met gelokaliseerde prostaatkanker. Palliatieve therapieën voor prostaatkanker omvatten het gebruik van hormonale therapie en radiotherapie voor symptomatische botmetastasen. In die personen van wie prostaatkanker is ongevoelig voor hormonale therapie, chemotherapie kan een optie zijn.

De optie van een afwachtend beleid en actieve bewaking kan ook chosen.Watchful wachttijd impliceert geen behandeling in eerste instantie. In plaats daarvan wordt uw prostaatkanker gecontroleerd met periodieke PSA's en DREs en eventueel X-stralen. Het uitgangspunt van een afwachtend beleid is dat sommige mensen niet zullen profiteren van de definitieve behandeling voor hun prostaatkanker. Met waakzaam wachten, palliatieve behandeling (behandeling is ontworpen om te vertragen van de groei van de hulp van een robot (figuur 12). De keuze van de techniek varieert met lichaamskenmerken van de patiënt en de voorkeur van de uroloog.

Interstitiële zaaien (brachytherapie) is een procedure die wordt steeds populairder omdat het minimaal invasief en vereist een enkele behandeling. Net als radicale prostatectomie, is een procedure met de bedoeling om te genezen. Deze procedure betreft de percutane plaatsing van radioactieve zaden in de prostaat (zie vraag 22, figuur 13). Afhankelijk van de prostaatkanker rang en trap en de PSA conforme externalbeam radiotherapie (bestraling), waarin balken van energierijke straling zijn gericht op de prostaat (of andere doelorganen), kunnen worden gebruikt naast de interstitiële zaden.

Conforme EBRT is een nieuwere manier van het leveren bestraling naar de prostaat (zie vraag 23). Door het gebruik van CT-scan en verbeterd vermogen om de maximale straling effecten op de prostaat en minder op het omliggende weefsel richten, kan conforme bestraling bijwerkingen verminderen en resultaten dan die van de traditionele bestraling verbeteren. Deze procedure wordt ook uitgevoerd met de bedoeling om te genezen.

Cryotherapie is een minimaal invasieve procedure waarbij sondes percutaan in de prostaat worden gebracht onder echografische begeleiding. Vloeibare stikstof wordt toegediend via de sondes te bevriezen en de kankercellen doden (zie vraag 25). Momenteel wordt deze procedure vaker gebruikt als een tweede-lijn procedure wanneer een individu niet heeft gereageerd op bestraling. Echter, het ook wordt gebruikt met de bedoeling om te genezen. High-intensity focused ultrasound (HIFU) is een procedure die wordt uitgevoerd in Europa en lijkt een optie voor lagere Gleason score prostaat kanker en voor lokaal recidief van prostaatkanker na uitwendige bestraling zijn. De procedure wordt uitgevoerd door het inbrengen van een sonde in het rectum. De sonde levert zeer gerichte ultrageluid om de prostaat. De high intensity focused ultrasound verwarmt de prostaat aan temperaturen van 80-100 graden Celsius, wat genoeg is om prostate kankercellen te doden. Het effect is beperkt tot de prostaat en niet irriteren de rectaal weefsel. HIFU is momenteel niet goedgekeurd voor gebruik in de Verenigde Staten. Hormonale therapie door het gebruik van pillen, schoten, zowel pillen en opnamen of bilaterale orchidectomie, een palliatieve benadering van de behandeling van prostaatkanker. Door het verwijderen of voorkomen van de werking van testosteron op de prostaatkanker, deze therapieën krimpen de prostaatkanker en vertragen de groei. Echter, ze niet genezen van prostaatkanker (zie vraag 26). Verschillende chemotherapie worden geëvalueerd om geneesmiddelen die effectief zijn tegen prostaatkanker kan worden gesteld. De ideale drug zou men dat de prostaatkanker doodt, in plaats van alleen vertragen de groei zijn. Onlangs heeft de Food and Drug Administration het gebruik van bepaalde chemokuren voor mannen met hormoon resistente prostaatkanker (zie vraag 28) goedgekeurd. Klinische proeven worden uitgevoerd om nieuwe geneesmiddelen en combinaties van geneesmiddelen in de hoop voor doelmatiger therapie met minder bijwerkingen te identificeren. U kunt contact opnemen met uw lokale medisch centrum te zien of ze nemen deel aan een klinische studies voor prostaatkanker.

Radiotherapie wordt meestal gebruikt als palliatieve behandeling van patiënten met pijn veroorzaakt door botmetastasen. Intraveneuze (IV) medicijnen, zoals pamidronaat, kunnen ook worden gebruikt om pijnlijke botmetastasen, en suramin kan ook nuttig zijn bij patiënten met uitgebreide botmetastasen (zie vraag 30).

Chemotherapie is het gebruik van krachtige geneesmiddelen hetzij kankercellen te doden of belemmeren hun groei. Chemotherapie drugs zijn goed in het bestrijden van kanker, omdat zij van invloed zijn meestal snel vermenigvuldigen kankercellen. Sommige gezonde cellen in het lichaam ook snel delen, zoals cellen die haar, bloed, nagels, en de binnenkant van de mond en het darmkanaal produceren. Cellen in deze delen van het lichaam kan worden geschaad door chemotherapie. Daarom zijn een aantal vaak voorkomende bijwerkingen van chemotherapie onder meer haaruitval, laag aantal witte bloedcellen, nagel veranderingen, mond en keel, misselijkheid en braken.

Chemotherapie kan ofwel worden geïnjecteerd in een ader of via de mond ingenomen. Het geneesmiddel gaat dan door het lichaam sommige kankercellen die buiten de prostaat kan zijn verspreid bereiken. Vaak patiënten die worden gegeven hormoontherapie vóór de chemotherapie blijven hun hormoonbehandeling in de loop van hun chemotherapie. In studies, deze behandeling bood geen overlevingsvoordeel en hielp alleen om pijn te verminderen (zie vraag 28).