• Amerikaanse kinderen doen het slechter dan Aziatische kinderen (Hong kong, Japan, Korea, Taiwan)
• Canadese kinderen doen het beter dan Amerikaanse
• PISA : Program for International Student Assessment (deed onderzoek naar de academische prestaties van 15 jarigen in verschillende landen)

Verklaring voor het minder goed presteren van Amerikaanse kinderen:

• Onderwijs minder uitdagend en minder gefocust
• Minder goede leerstrategieën (vooral vanbuiten leren i.p.v. informatie te relateren aan eerder verworven kennis)
• Grotere verschillen in prestaties tussen scholen (onderwijssysteem minder rechtvaardig in aanbieden van kwaliteit)
• Aziatische landen doen het beter door sociale invloeden (Opm.: ze hebben geen cognitieve voorsprong!)

Waardering in cultuur voor prestaties op school

• Meer investeringen in school

Klemtoon op inspanning

• Idee dat alle kinderen academisch succes kunnen hebben, als ze maar genoeg moeite doen
• Aziatische ouders helpen kinderen veel meer met hun huiswerk
• Zich inspannen voelt aan als een morele verplichting (i.t.t. Noord-Amerikaanse kinderen die inspanning een persoonlijke keuze vinden)

Kwaliteitsonderwijs voor iedereen

• Alle studenten krijgen dezelfde nationale opleiding
• De lessen zijn goed georganiseerd en worden gegeven op manieren die de aandacht trekken en aanmoedigen om op een hoger niveau te denken
• Japanse leerkrachten zijn 3x meer geneigd om leerlingen die extra hulp nodig hebben te helpen na de schooluren

Meer tijd besteed aan het onderwijs

• Een schooljaar is 50 dagen langer dan in US en 30 dagen langer dan in Canada
• Langdurig en gezamenlijk inspanning van alle betrokkenen (bv. overheid, scholen, ouders) nodig in VS en eerste positieve resultaten al zichtbaar

Er bestaan verschillende programma’s:

- ‘verrijking’ van gewone klassen

- Speciaal soort onderwijs (komt het meest voor)

- Laten overgaan naar een hoger studiejaar

Alle programma’s leveren goede resultaten op (op schools en sociaal vlak), maar vaardigheden moeten ingeoefend kunnen worden

Verschillende programma’s zijn geïnspireerd door Gardners theorie van de meervoudige intelligentie (bv. ruimtelijke intelligentie inoefenen door tekenen en linguïstische intelligentie inoefenen door verhaaltjes te vertellen, ...)

Er is meer onderzoek nodig naar de effecten van programma’s, maar ze helpen wel ongewone talenten te beklemtonen van schijnbaar gewone of “zwakke” kinderen

Creativiteit = het vermogen om iets te produceren dat origineel is en dat tegelijk bruikbaar is, iets waar anderen nog niet aan gedacht hebben, maar dat in een of ander opzicht nuttig blijkt.

• Testen naar de creatieve capaciteiten bestuderen:

- Divergent denken

= het genereren van vele en ongebruikelijke mogelijkheden als men geconfronteerd wordt met een
probleem of een opdracht

- Convergent denken

= er is één enkel correct antwoord dat moet gegeven worden (meestal bij intelligentietests)

• Voorbeelden van testen van divergent denken:

Oplossingen voorstellen voor alledaagse problemen (“real-world-problem”)

 Aan het kindje werd gevraagd om zoveel mogelijk tekeningen te
maken als ze kon met de cirkels die op het blad stonden.

• Meestal vindt men creativiteit in één enkel domein Talent
  = buitengewone prestaties in een specifiek domein (bv. schrijven, wiskunde, muziek, ...)
  • Reeds aanwezig in de kindertijd
  • Maar ook een stimulerende omgeving draagt hier aan bij (bv. ‘democratisch’ opvoedende ouders)
• Kinderen die extreem getalenteerd zijn, voelen zich / worden vaak sociaal geïsoleerd
  Gevolg: - Proberen talent te verbergen (vooral meisjes)
  - Ervaren meer emotionele en sociale problemen

Er zijn veel experten, maar weinig echte creatievellingen

Hoogbegaafd (‘gifted’) = blijk geven van buitengewone intellectuele mogelijkheden, dus hoog IQ (130 of meer)