Men zou denken dat HET voordeel dat experts hebben, zich slechts richt op het werkgeheugen.

Maar uit onderzoek is gebleken dat dit voordeel zich ook richt op het langtermijn geheugen8.

7 Op pagina 297 wordt over een experiment verteld waarin proefpersonen natuurkundige vragen moeten sorteren.

Beginnende personen kijken naar uiterlijkheden (blokjes die op een schans staan) De expert al kijken naar de

manier van oplossen. (alle vragen die tweede wet van newton nodig hebben)

8 Charness (1976) bewees dit doordat een expert opstelling na 30 seconden nog herinnerde, terwijl de rookieschakers

konden dit niet. Chase en Simon bewezen dat ze ook meer en groter patronen konden onthouden.

Het beste bewijs hiervan is in experiment9 waarin een langeafstandsrenner 81 willekeurige getallen als ren-tijden opsloeg in chunks. (ter vergelijking normaal kan men maar 7 of 8 getallen kan onthouden).

Bij onderzoek naar verschillen tussen beginnende en gevorderde schakers kwam men tot de conclusie dat afgezien van de keus in betere zetten, dat ze gelijk zijn.

Uit een ander onderzoek blijkt dat de experts de stukken op een bord herkennen als een patroon in plaats van losse stukken. Bij het reconstrueren van een opstelling die chaotisch was neergezet hadden de experts eventueel moeite (en eigelijk zelfs meer) dan de beginnende. Het spreekt voor zich dat als er wel een patroon in zit, dus als de situatie echt in een spel zou kunnen bestaan, ze aanzienlijk beter presteren.

Doordat expertschakers al deze informatie in hun geheugen hebben opgeslagen hebben ze twee voordelen:

• Doordat ze de correcte oplossingen hebben opgeslagen maken ze eigenlijk haast geen fouten.
• Doordat ze correcte analyses voor situaties hebben opgeslagen, kunnen ze zich meer richten op geraffineerde aspecten van schaak.

Experts kunnen dieper op vraagstukken inkijken en zien dan bepaalde dieper principes, die erg belangrijk zijn bij het vinden van een geschikt manier van oplossen.

Het leren hoe men een organiseert om een probleem aan te gaan pakken noemt men stragic learing.

Bij natuurkundige vraagstukken:

Een beginnende aanpak bestaat uit backward chaining. Gaat opzoek naar hetgeen wat onbekend is en probeert terug te werken naar het moment dat alle variabelen bekend zijn.

4 op bladzijde 284

5 van Kolers (1979)

6 Jenkins, Brooks, Nixon, Frackowiak, and Passingham (1994) op bladzijde 291

Een ervaren aanpak is precies omgedraaid, waarbij de persoon meteen begint te rekenen wat al bekend is en probeert met die oplossing uiteindelijk de vraag te beantwoorden. Doordat men bij ‘backward’-denken goals en subgoals heeft, en deze in de gaten moeten houden, heft dit een tol op ons werkgeheugen. Dit probleem komt dus niet voor bij ‘forward’- denken maar men moet wel weten welk van al de mogelijke volgende stappen een stap dichter

is naar de eindoplossing. Het herkenen of maken van deze keus is hetgeen dat een expert heeft verkregen door ervaring.

Bij programmeer vraagstukken: (zie boek voor schema)

In plaats van backward reasoning is er hier sprake van top-down werkwijze bij de beginnende programmeur. Maar doordat men niet foreward kan denken, er is dan namelijk niets dat hun kan leiden is dit niet het verschil in ontwikkeling van expertise.

De expert benadering heet breedte-eerst (breadth-first), doordat ze telkens een laag per keer oplossen. Beginnende programmeurs hanteren een diepte-eerst (depth-first) techniek. Ze willen namelijk eerst elk deelprobleem volledig oplossen voordat ze verder gaan.

Algemeen:

Verschillende probleem domeinen hebben andere structuren en die zorgen voor een andere optimale strategie. En we zien dat bij ontwikkeling van expertise men de strategieën ontdenkt die optimaal zijn voor dat specifieke domein.