Een empiricist bestudeert de invloed van ervaringen op een passieve ‘mind’

Tijdens de jaren na de Renaissance werden er verscheidene verbeteringen gemaakt in de

filosofie die uiteindelijk leidden tot de conceptuele ondergrond voor psychologie. De

vroege empiricisten – Thomas Hobbes, John Locke en George Berkeley – benadrukten de

effecten van ervaring op een passieve geest. De latere associationists – David Hume,

David Hartley en James en John Stuart Mill – keken naar de rol die de actieve geest

speelde in het vormen van associaties, waarbij zij de ondergrond vormden voor de

psychologische studie naar leren en het geheugen. Filosofen uit Duitsland – Gottfried

Wilhelm von Leibniz en Immanuel Kant – bestendigden het nativisme, het standpunt dat

de inhoud van de geest niet alleen het product is van ervaring, maar beïnvloed wordt

door zijn aangeboren structuur.

De La Mettrie publiceert een werk dat ‘L’Homme Machine’ heet, hierin plaatst hij dat mensen machines zijn en slechts worden gedreven door mechanische voorspelbare systemen. De mens is alleen een stukje complexer dan het dier. Een wetenschapper die gelooft dat ook dieren taal kunnen leren. Recentelijk is bewezen dat dit mogelijk is.

Cogito ergo sum, de term die Descartes in de wereld brengt en die hem ook aan psychologie linked, Ik ben want ik denk. Descartes gelooft in het duale stelsel van ‘mind’ en ‘body’. Tevens legt hij de voedingsbodem voor de discussie nature/nurture met zijn theorie over aangeboren en ontstane ideeën..

Descartes denkt ook al na over het zenuwstelsel, hij praat over holle buizen waardoor een soort vloeistof gaat. Hierbij maakt hij ook de vergelijking tussen mens en dier. Hij gelooft dat de mens veel complexer is, omdat deze geschapen is door God. Descartes definieert de zes passies van de mens: Wonder, Love, Hate, Desire, Joy en Sadness.

Tevens vindt Descartes dat dieren geen zelfbewustzijn of taal kunnen ontwikkelen, omdat ze geen ‘mind’ hebben. Hij plaatst de mensen dus duidelijk boven de dieren, wat maakt dat dieren gebruikt kunnen worden voor proeven door Cartesians (het verhaal van de os en het oog dat Descartes opensnijdt, om te zien dat een beeld door het oog wordt omgedraaid.)

bloed wordt rondgepompt ipv gemaakt. een arts die gestudeerd heeft onder leerlingen van Vesalius (de man die anotomie heeft verduidelijkt met zijn onderzoek op lijken.) vond dat het bloed rond gepompt werd en niet ontstond bij het hart. ‘De motu cordis’ (the Movement of the Blood) wordt als een van de grootste werken van de Renaissance gezien.