localisatie spraakgedeelte in hersenen

In 1812 ontdekte Jean Cesar Legallis de eerste lokaliseerbare hersenfunctie, toen hij

ontdekte dat de medulla essentieel is voor ademhaling.

Flourens, die als briljant en precieze chirurg bekend stond om zijn elegante procedures

en testen gebruikte ablatie (amputeren). Hij volgde in zij experimenten twee belangrijke

principes:

1. de te bestuderen hersendelen moesten anatomisch gescheiden delen zijn die van

elkaar af lagen

2. bestuderen van gedrag van een dier. Vervolgens chirurgisch een hersendeel

verwijderen, waarna het dier kon herstellen om vervolgens het gedrag opnieuw te

bestuderen.

Flourens trok verschillende conclusies in zijn rapport “experimental research on the

properties and functions of the nervous system in vertebrates”:

- de cerebrale lobben zijn de zetel van alle vrijwillige acties

- cerebrale lobben zijn de zetel van perceptie (we zien en horen in onze hersenen)

en ook het terrein van zulke hogere mentale functies als geheugen, wil en

beoordeling.

- De cerebellum controlleert en coördineert de motoractiviteit bij lopen, springen,

vliegen en staan

- Dieren kunnen schade aan de cerebrale lobben en cerebellum overleven, maar

niet gebieden die het hart, ademhaling en andere vitale delen om te overleven

(=medulla oblongata

- De eenheid van de hersenen was voor Flourens het regeren grote principe

doctrine van de schedel, die gevat kunnen worden in 27 functies (persoonlijkheidstrekken) bulten op schedel  deel hersens meer ontwikkeld.

Waarom raakte Frenologie uit de gratie en werd het een pseudo-wetenschap? De

antwoorden liggen in de fundamentele karakteristieken en aannames:

1. Er werd geen onderscheid gemaakt in de selectie van vermogens

2. De argumenten van frenologen waren cirkelredeneringen

3. De exploitatie van gierige mensen was onacceptabel voor serieuze studenten

(waarschijnlijk ook voor Gall als hij nog leefde)

4. Frenologie met zijn vicieuze voorspellingen en verklaringen waren niet toets- en

/of falsificeerbaar.

Frenologie was een bijzonder gedetailleerde beschrijving van hersenfuncties. Was in de 19e eeuw populair en geaccepteerde wetenschap.