Clovis nam op zijn 16e de leiding over zijn familie, de Merovingen. Met geweld en sluwe politiek wist hij alle lokale stamhoofden uit te schakelen, zodat alleen hij zich na twintig jaar koning der Franken kon noemen. Zo liet hij in de gebieden die hij veroverde alle mannelijke familieleden van de verslagen heersers doden.

Clovis → Slime en sluwe man → Nam op 16e al leiding over zijn 'familie' → schakelde alle lokale stamhoofden uit → werd tot koning gezalfd door Remigius (aartsbisschop van Reims).

Noordelijke grenzen van het Romeinse Rijk vielen weg door oprukkende stammen uit Noorden
Oost Europa en een verzwakt centraal gezag. Gevolgen:
● Niet-geromaniseerde Germaanse stammen tokken in grote aantallen de provincies
binnen, dat men spreekt van Volksverhuizingen.
● Geen centraal aangestuurd Romeins leger.
● Velen sloegen op de vlucht en lieten landbouwgronden en steden onbeheerd achter.
● Voedselvoorraden slonken en handel verdween.
● Hongersnoden en overal werd gevochten en geplunderd.

476: 'Officiële' einde Romeinse rijk. Vóór die tijd al andere bevolkingsgroepen in het rijk. In de noordelijke provincie Gallië woonden sterk geromaniseerde Germanen. Sommige stammen waren er vrijwillig gaan wonen, vanwege de welvaart en de bescherming. Ook Gallo-Romeinen: nakomelingen van de oorspronkelijke Keltische bewoners en Romeinen die zich vanuit Rome in de provincie hadden gevestigd.

Gallië rond 55 v. Chr. door Julius Caesar onderworpen en dus al ruim 4 eeuwen een Romeinse provincie. Christendom was de staatsgodsdienst. Cultuur, bestuur en economie volledig Romeins.

Vanaf de 15e eeuw: verdwijning van eenheid en bestuur in het Romeinse rijk door
Volksverhuizingen. Er kwamen kleine en tijdelijke koninkrijken.

Vorsten probeerden de controle over hun gebieden te houden door mensen aan zich te binden met de eed van trouw in ruil voor het lenen van land. Zo ontstond het feodale stelsel (kenmerkende organisatievorm in de middeleeuwen).