Will dit slaaptekort schadelijk zijn op de lange termijn?

Slaapverstoring wordt niet vermeld als een essentiële of ondersteunende functie van RLS. Niettemin, in een groot onderzoek in de eerste lijn in de Verenigde Staten en Europa, die meer dan 23.000 patiënten, de meest lastige symptomen (zoals beoordeeld door bijna de helft van de patiënten) waren slaap-gerelateerde stoornissen. In dezelfde studie, ongeveer 69% van de patiënten met matig ernstige tot ernstig idiopathisch RLS (dat wil zeggen, die deelnemers die de symptomen van RLS ervaren ten minste twee keer per week) gemeld dat ze duurde meer dan 30 minuten om in slaap te vallen, en 60% wakker werd drie of meer keer per nacht. In een recente epidemiologische studie, die patiënten klagen van slapeloosheid, die wakker werd in het midden van de nacht en had moeite met in slaap vallen in 15 minuten of meer, klaagde overdag symptomen zoals gebrek aan aandacht, gebrek aan concentratie en vermoeidheid. Veel RLS patiënten niet klagen over overmatige slaperigheid ondanks ernstig verstoorde slaap 's nachts. Andere patiënten klagen over overmatige slaperigheid overdag dat hun functioneren overdag en concentratie beïnvloedt.

Beperkt polysomnografische studies zijn uitgevoerd bij patiënten met RLS om verstoring van inslapen en slaapduur te onderzoeken. Al deze studies hebben significante slaap verstoringen in RLS patiënten gedocumenteerd. Helaas, nog geen studies hebben voldoende aan bod de gevolgen van een dergelijke verstoring van de slaap op lange termijn. Veel slaaptekort studies hebben schadelijke gevolgen op de lange termijn volgende slaapstoornissen, met inbegrip van verhoogde cardiovasculaire morbiditeit, zwaarlijvigheid, angst, depressie en verminderd geheugen genoteerd. Andere experimentele slaapdeprivatie studies bij mensen hebben overtuigend aangetoond een vereniging van korte slaapduur met obesitas en diabetes mellitus, zowel voorwaarden die verhoogde morbiditeit en mortaliteit kan veroorzaken.

Een belangrijk punt van overweging is dat een aanzienlijk aantal van RLS patiënten blijven zitten met chronische slapeloosheid, ondanks verbetering of volledige resolutie van hun RLS-symptomen. RLS patiënten dienen te worden onderzocht voor chronische slaaptekort de gevolgen van slaapstoornissen begrijpen deze voorwaarden.

RLS is een neurologische aandoening (bijvoorbeeld als gevolg van een functionele verandering van het centrale of perifere zenuwstelsel) geassocieerd met abnormale sensaties en een drang om (dus ook een bewegingsstoornis), die gezamenlijk leiden tot ernstige slaapverstoring bewegen. In die zin is een slaapstoornis. Als toekomstige onderzoeken tonen aan dat de meeste gevallen van idiopathische RLS worden geassocieerd met ijzertekort of andere systemische metabolische disfunctie, dan RLS kan worden geherkwalificeerd als een systemische ziekte als gevolg van een systemische biochemische abnormaliteit. Deze vorm van de ziekte is gevonden in een subgroep van patiënten, maar niet bij alle patiënten, zoals gedocumenteerd door de vaststelling van een lage serumferritinewaarde (ferritine is een eiwit dat verantwoordelijk is voor systemische ijzer opslag).

Veel epidemiologische onderzoeken hebben duidelijk aangetoond een prevalentie van RLS van ongeveer 10 % en een prevalentie van ernstige RLS van 2,7 % in de volwassen bevolking van de westerse landen ( Noord-Amerikaanse continent en West-Europa ) . Studies in sommige Oost-Europese landen hebben aangetoond een veel lagere prevalentie ( minder dan 1 % ) . Op basis van deze studies , hebben de onderzoekers geconcludeerd dat er een lagere prevalentie van RLS in het oostelijk halfrond . Dit verschil in tarieven kunnen te wijten zijn aan bepaalde etnische of raciale verschillen of de aanwezigheid van vaker bloedarmoede door ijzertekort in deze populatie . Sommige latere studies uit Japan en India , echter, vond een prevalentie die in valt tussen de oosterse en westerse prevalentie of, in sommige gevallen , is zo hoog als de prevalentie in westerse landen . Deze vraag kan niet definitief worden beantwoord tot nader epidemiologische studies uit andere Oost-Europese landen zijn uitgevoerd op grote schaal

Kunnen deze symptomen te wijten zijn aan ijzergebrek of ben ik het ontwikkelen van RLS-symptomen? Bloedarmoede door ijzertekort kan leiden tot algemene symptomen van malaise, vermoeidheid, zwakte en vermoeidheid. Kinderen kunnen hyperactiviteit en algemene rusteloosheid manifesteren als gevolg van bloedarmoede door ijzertekort. Ook in experimentele studies bij ratten, ijzergebrek veroorzaakte algemene rusteloosheid lijkt RLS.

Klinische studies en onderzoeken door de jaren heen een duidelijk verband tussen ijzertekort, bloedarmoede, en RLS (zie vraag 5) aangetoond. Deze vereniging werd voor het eerst genoemd door Karl Ekbom, die de entiteit van RLS in het midden van de twintigste eeuw bracht de voorhoede van de medische professie. Recentere studies hebben duidelijk aangetoond een afwijking van de hersenen ijzer opslag in ten minste een subgroep van patiënten met idiopathische RLS. Bovendien zijn veel voorwaarden in verband met ijzertekort, zoals zwangerschap, chronisch nierfalen, en herhaalde bloeddonaties, zijn geassocieerd met een hoge prevalentie van RLS.

De symptomen van een drang om de ledematen voorafgegaan door griezelige-crawly sensaties in de avond te verplaatsen, dus zijn zeer suggestief van RLS in een persoon met ijzertekort. Als de persoon aan de andere twee essentiële criteria (zie vraag 4) van opluchting met beweging en verergering met inactiviteit, dan zal hij of zij worden gediagnosticeerd met RLS.