Wanneer moet ik worden behandeld? Dit zijn zeer belangrijke vragen. De huisarts juist in deze de patiënt verwijst naar een RLS specialist om een beslissing over de behandeling te maken is. De keuze van zijn mild of intermitterende zonder significante invaliditeit, dat van invloed is of de behandeling met geneesmiddelen worden voorgeschreven of dat nonpharmacologic maatregelen toereikend zullen zijn. De arts bepaalt dan de ernst van RLS (zie vraag 32). Na het bijwonen van deze algemene richtlijnen, zal de arts voorstellen de correcte verloop van de behandeling.

RLS is een chronische progressieve ziekte . De symptomen zijn over het algemeen mild bij het begin , beginnen meestal in de kindertijd ( tijdens de anamnese , zullen patiënten vaak vertellen hun artsen dat hun symptomen begon in de jeugd ) .

Na verloop van tijd , symptomen geleidelijk in frequentie en intensiteit . Tegen de tijd ernstig zijn en frequent genoeg om de kwaliteit van het leven beïnvloeden , heeft de ziekte gevorderd vaak 20 tot 30 jaar , zodat de patiënt zich aan de arts op middelbare leeftijd . Er zijn enkele verschillen in de loop echter naargelang de ziekte heeft een vroeg of laat begin ( zie vraag 62 ) .

We weten niet de exacte natuurlijke verloop van de ziekte, omdat er niet voldoende longitudinale studies van onbehandelde patiënten om het natuurlijke verloop van de ziekte begrijpen. Het blijkt dat de ziekte vordert langzaam tot de leeftijd van 80 jaar of zo , om onbekende redenen , de ziekte stopt vordert . Patiënten kunnen periodiek ervaren remissies , soms duurt weken en maanden .

Een interessant fenomeen is dat spontane verergering van de symptomen ( zie vraag 51 ) kan optreden , zelfs wanneer patiënten op RLS medicatie zijn geweest . Deze " doorbraak " symptomen kunnen worden veroorzaakt door factoren zoals ijzertekort , verandering van leefstijl ( bijv. semiretirement met verhoogde perioden van inactiviteit ) , bijbehorende medische aandoeningen , en het gebruik van bepaalde medicijnen ( zie vraag 82) .

Dit is een zeer belangrijke vraag waarvoor een duidelijk antwoord is niet beschikbaar op dit moment . In een subgroep van patiënten met idiopathische RLS , is ijzertekort geïdentificeerd (hetzij door een schatting serum ijzer of serumferritinespiegels ) ; bij deze patiënten , het geven van ijzersupplementen , samen met vitamine C de absorptie ervan te bevorderen zal helpen verlichten zowel het tekort en de RLS . In de overgrote meerderheid van patiënten echter ijzerdeficiëntie niet opgemerkt . Bovendien hebben sommige beperkte studies met ijzersupplementen aan alle RLS patiënten ( niet alleen die met ijzertekort ) toonden geen voordeel over symptomen na deze behandeling .
Sommige studies van de hersenen met behulp van beeldvormingstechnieken en autopsie van de hersenen in een paar gevallen van RLS patiënten blijkt verminderde opslag van ijzer in bepaalde delen van de hersenen . Niveaus van ijzer , met inbegrip van ferritine (die ijzer voor opslag draagt ) , in het bloed van sommige patiënten met RLS kan normaal zijn , zelfs terwijl ferritine niveaus laag zijn in de cerebrospinale vloeistof ( de vloeistof zwemmen de hersenen en het ruggenmerg ) . Bij deze patiënten zullen aanvullende ijzerbehandeling nuttig zijn . Het is ook mogelijk dat sommige RLS patiënten zijn gevoeliger voor een relatief laag ijzergehalte ( hoewel binnen de normale grenzen ) en kunnen dopamine disfunctie ervaren door de ijzeren - dopamine -verbinding ( zie vraag 5 ) . Deze laatste hypothese is een pure speculatie op dit moment , en er zijn geen wetenschappelijke gegevens om het te bewijzen ....

Een overzicht van vele duizenden patiënten in de eerstelijn zorg (dat wil zeggen, patiënten gezien door huisartsen) in verschillende regio's in Europa en de Verenigde Staten bleek duidelijk een negatieve impact van RLS-symptomen op de kwaliteit van het leven: 64% van de deelnemers aan de enquête gemeld dat RLS had ten minste een negatieve invloed op de kwaliteit van leven, en 36% rapporteerde een ernstige negatieve impact van de ziekte. Andere onderzoeken met behulp van de kwaliteit van leven vragenlijsten hebben ontdekt dat de symptomen van RLS invloed op de kwaliteit van het leven harder dan diabetes mellitus en artrose, en met evenveel ernst als depressie. Recente studies, waaronder cross-sectionele studies, hebben aangegeven dat onbehandeld RLS ernstig kunnen beïnvloeden de algemene gezondheid van het individu, met inbegrip van zijn of haar cardiovasculaire gezondheid, op de lange termijn.