Behandeling van vergroting vereist de expertise van een RLS specialist. Bij het ontbreken van een volledig begrip van het mechanisme dat ten grondslag vergroting, wordt de behandeling gewoon gebaseerd op adviezen van experts. De eerste stap is om een diagnose van augmentatie maken. De volgende stap is manieren te augmentatie voorkomen overwegen. Factoren die RLS-symptomen verergeren (zie vraag 51, 73, 81, en 82) moet eerst worden uitgesloten. Als een ijzertekort wordt opgemerkt of indien serumferritin laag is, moet de initiële behandeling bestaat uit orale ijzersupplementen, samen met orale vitamine C om ijzerabsorptie te promoten.

Als een preventieve maatregel, moet een zeer lage dosis van dopaminerge medicatie worden gebruikt, met deze dosis wordt langzaam verhoogd. Levodopa-de dopaminerge middel het meest waarschijnlijk oorzaak augmentatie-is over het algemeen niet tegenwoordig voorgeschreven door specialisten om RLS te behandelen als gevolg van deze tendens. Wanneer een patiënt wordt behandeld met levodopa moet zeer kleine doses worden gegeven. Levodopa, kan echter worden met tussenpozen gebruikt onder bepaalde situaties (bijvoorbeeld het kijken van een film in het theater, het luisteren naar een concert, gaan voor een lange autorit of vliegreis). Het voordeel van levodopa onder deze omstandigheden is dat de actie erg snel (binnen 15 tot 30 minuten) en niet te lang, als deze drug tussenpozen wordt gebruikt, de kans augmentatie minimaal.

Als symptomen van augmentatie zijn mild en komen in de vroege middag, of als de patiënt de symptomen kan beheren door nondrug behandeling (bijvoorbeeld, lopen en bewegen), dan is er geen noodzaak om de medicatie te veranderen. Als de symptomen interfereren met het functioneren overdag, dan in een mild geval, de beste strategie is om ofwel splitsen de medicatie in twee doses (een in de vroege namiddag en een 's nachts, die 2 uur voor het slapen gaan) of voeg een kleine dosis dopamine agonist in de middag. Indien de patiënt symptomen wijzen op toenemende vergroting vertonen, moet een andere strategie gebruikt. Soms veranderen van de ene agonist naar de andere, bijvoorbeeld het veranderen van pramipexol te roprinirole, of van roprinirole naar pramipexol-kan zorg dragen voor het probleem, omdat er over het algemeen geen kruis tolerantie.

In ernstige gevallen van vergroting met meer ernstige onrust en ernstige slaapverstoring, zal deze strategie niet werkt. In een dergelijke situatie moet de dopaminerge medicatie degressief met uitzicht richting geheel stoppen. Tijdens deze periode kan de patiënt last heeft van ernstige symptomen blijft drie tot vier dagen. De andere manier om deze situatie om te gaan is om geleidelijk verlagen van de dopaminerge medicatie en tegelijkertijd toe te voegen een ander medicijn, zoals een medium-potentie opioïde of een anti-epilepticum (bijv. gabapentine of pregabaline). In zeer ernstige gevallen kan highpotency opioïden worden gegeven na volledig stoppen van de dopaminerge medicatie. Soms combinaties van medicijnen, zoals opioïden en anticonvulsiva (pregabaline of gabapentine), wellicht worden gebruikt. Andere maatregelen die nuttig kunnen zijn onder andere drugs feestdagen en rotatie van drugs (zie vraag 83).

Het is soms moeilijk om vergroting onderscheiden van symptomen van ernstige RLS ten gevolge van ziekteprogressie. RLS algemeen een langzaam progressieve ziekte. Wanneer de ziekte zich ontwikkelt tot het punt dat de persoon meer voorkomende symptomen met uitbreiding van de symptomen in de overdag, kan deze fase worden verward met een ernstige vergroting. Gevallen van vergroting zal een paradoxale reactie vertonen (dwz, op het verminderen van de dosis van de medicatie, symptomen van vergroting kan afnemen; op het verhogen van de dosis, kan de symptomen blijven vooruitgaan). In progressie van de ziekte, maar een vermindering van medicatie de symptomen erger in plaats van beter.

Een ander belangrijk punt om onderscheid te maken tussen de progressie van de ziekte en de vergroting is dat progressie van de ziekte is over het algemeen langzaam, in plaats van plotse en acute, met uitzondering van de exacerbatie veroorzaakt door bepaalde factoren (bijv. geassocieerd ijzertekort, comorbide medische aandoeningen, inname van antidepressiva, gebruik van over- the-counter medicatie zoals antihistaminica en antinausea drugs, en relatief inactieve levensstijl). Daarentegen, in vergroting, de progressie van de symptomen kan dramatisch zijn, met symptomen plotseling verslechtert. In andere gevallen kan augmentatie presenteren langzaam toenemende verslechtering van de symptomen met fluctuatie van symptomen en verspreiden naar andere lichaamsdelen.

Rebound is het einde van de dosis-effect, dat vooral optreedt met medicijnen korte werkingsduur zoals levodopa. Het algemeen niet optreden met dopamine-agonisten, waarvan de werking duurt 6 tot 8 uur. Met een rebound, de bloedspiegel van de medicatie valt in de vroege uren van de ochtend (bijv. 3-4 AM) vergezeld van een opleving van de symptomen. Daarentegen vergroting komt vroeg in de avond of middag, maar niet in de vroege ochtend. In rebound na de eerste exacerbatie, zal symptoomvrij perioden later in de ochtend. Omgekeerd symptomen aanhouden in vergroting en kan uitbreiden naar andere delen van het lichaam-een fenomeen dat niet voorkomt in de rebound. In rebound, is er ook geen intensivering van RLS symptomen.

Tolerantie wordt gedefinieerd als een verminderde reactie op medicatie tijd die steeds medicatie dosis even doeltreffend (dwz een verhoogde behoefte aan medicijnen) verkrijgt. In de loop van de tijd, het effect van dopaminerge middelen afneemt als gevolg van verminderde gevoeligheid van dopaminereceptoren. De patiënt vereist waardoor doses dopaminerge medicatie om de symptomen te verlichten. Tolerantie niet verschuift de timing van de symptomen en niet leidt tot meer ernstige symptomen dan opgetreden voordat de behandeling begint. Daarentegen wordt vergroting gekenmerkt door toenemende ernst van de symptomen en de ernst overschrijdt voorbehandeling ernst. Sommige onderzoekers denken dat borstvergroting gaat door een fase van tolerantie. Een laatste punt om te vermelden is dat de tolerantie van de verspreiding van RLS-symptomen naar andere delen van het lichaam veroorzaakt.

Voordat de National Institutes of Health ( NIH ) gesponsorde RLS workshop in 2002 , waren er geen diagnostische criteria voor het definiëren van augmentatie. Na de workshop , RLS experts ontwikkelde een set van criteria voor vergroting diagnosticeren , die werden gepubliceerd in het tijdschrift Sleep Medicine in 2003. De eerste criteria werden verder verfijnd in een internationale consensus conferentie gehouden in het Max Planck Instituut in München , Duitsland , en gesponsord door de World Association of Sleep Medicine ( wasm ) en International Restless Legs Syndrome Study Group ( IRLSSG ) . Deze criteria , die werden gepubliceerd in Sleep Medicine in 2007 , zijn weergegeven in Tabel 10 . De belangrijkste functies ondersteunen van een diagnose van vergroting zijn: een eerder optreden van de symptomen in de avond of middag , een toename in de intensiteit van RLS symptomen , meer dan de nulmeting symptomen, een kortere latentie begin van symptomen gedurende inactiviteit , een uitbreiding of een uitbreiding van de symptomen eerder onaangetast lichaamsdelen (bijvoorbeeld bovenste ledematen , romp , zelfs geslachtsdelen en gezicht) , en een verkorte periode van opluchting na toediening van medicatie.

Lately, zijn mijn klachten begonnen om later in de middag beginnen, ze worden steeds intenser, en soms de symptomen zich uitbreiden naar mijn armen. Dit verslechtering vanwege de progressie van de ziekte of is het Augmentation? Deze symptomen zijn sterk suggestief voor vergroting (zie vraag 74)-de meest ernstige langdurige medicatie-gerelateerde kwestie in RLS. De term "augmentatie" werd geïntroduceerd door onderzoekers van Johns Hopkins in 1996 naar drugs geïnduceerde complicaties van levodopa behandeling bij patiënten met RLS te beschrijven. Latere studies bevestigden de in het eerste rapport beschreven voorzieningen bestaan uit eerder optreden van de symptomen en intensivering van symptomen die zich naar andere lichaamsdelen. De prevalentie van augmentatie wordt genoteerd om hoogste met levodopa, maar deze complicatie is ook gemeld met dopamineagonist medicijnen (pramipexol en ropinirol). Het laagste risico van borstvergroting wordt opgemerkt met cabergoline en rotigotine patch behandeling van RLS. De meeste meldingen van borstvergroting hebben haar optreden met dopaminerge medicatie beschreven, met uitzondering van twee korte verslagen met tramadol. Factoren die het risico van augmentatie zijn de dosis van de dopaminerge medicatie (meer kans augmentatie met grotere doses), de duur van de behandeling (meer wisseling van augmentatie na maanden behandeling met levodopa), de aanwezigheid van ijzerdeficiëntie zoals gemeten door serumferritine (meer kans op vergroting bij patiënten met een lage serum ferritine niveaus), en de duur van de werking van de medicatie (minder kans op vergroting met langdurige dopaminerge medicatie zoals cabergoline en rotigotine patch).