BPH is de meest voorkomende ziekte van de mensheid. Er is gezegd dat als een mens leeft lang genoeg, hij zal BPH ontwikkelen, maar hebben autopsie studies aangetoond dat sommige mannen, zelfs in hun jaren '30, hebben anatomische bewijs voor belangrijke prostaatvergroting. De mate van prostaatvergroting is variabel, maar de volgende nummers zijn nuttige richtlijnen. Op de leeftijd van 30 jaar, een gemiddelde grootte van de prostaat is 20 gram, door de leeftijd van 70 jaar, de gemiddelde grootte van de prostaat is 35 gram.

Als een schatting, als je een man chronologische leeftijd in jaren duren, ruwweg dat percentage mannen op die leeftijd zal tekenen van BPH hebben. Het is belangrijk op te merken dat er geen lineair verband tussen de grootte van de prostaat en prostaatkanker symptomen. Sommige mannen met relatief kleine klieren significante symptomen hebben, terwijl sommige mannen met grote klieren zal hebben minimale symptomen.

Het korte antwoord is dat niemand weet het zeker. De groei van de prostaat is een complex proces dat begint in de puberteit en blijft tijdens het volwassen leven. Als een mens ouder wordt, zijn prostaat groeit, hoewel de groeisnelheid en de grootte van de prostaat varieert van individu tot individu. Het is zeker dat de prostaat groei, of het goedaardig of kwaadaardig is, vereist testosteron en een afgeleide van testosteron, dihydrotestosteron. Eeuwen geleden, werd waargenomen dat de castraten, de Italiaanse opera zangers die werden gecastreerd in de puberteit hun tenor stem behouden, nooit ontwikkeld uitbreiding van hun prostaat

Bij prostaatkanker uitzaaiing, neigt de bekken lymfeklieren en vervolgens te reizen naar de botten. Botmetastasen kunnen stil zijn, wat betekent dat zij geen pijn veroorzaken, of zij kunnen symptomatisch, waardoor pijn of tot een breuk. Botmetastasen worden meestal geïdentificeerd op een botscan en is ook te zien op een gewone röntgenfoto.

Er zijn vele manieren om de botpijn te behandelen. Uw arts zal waarschijnlijk proberen de eenvoudigste behandelingen en die in verband met de minste bijwerkingen eerst, en daarna vooruitgang als dat nodig is. Niet-steroïdale anti-inflammatoire middelen, zoals ibuprofen, worden doorgaans gebruikt als een eerste-lijnsbehandeling. Als de pijn niet onder controle met deze, dan verdovende middelen, zoals Tylenol met codeïne, worden toegevoegd. Voor patiënten met een gelokaliseerde bot metastase dat de oorzaak is aanhoudende klachten, kan gelokaliseerde bestraling worden gebruikt (XRT is niet nuttig voor mannen met meerdere botmetastasen). XRT biedt verlichting van de pijn in 80 tot 90% van de patiënten, en de verlichting kan duren tot 1 jaar in een iets meer dan de helft van deze mannen. Gewoonlijk wordt de totale dosis straling gegeven in 5 tot 15 Snelle behandelingen. Wanneer meerdere pijnlijke botmetastasen aanwezig zijn, kan hemibody straling worden gebruikt. Omdat deze therapie beïnvloedt een groter deel van het lichaam, zijn er meer bijwerkingen, waaronder het verlagen van de bloeddruk (hypotensie), misselijkheid, braken, diarree, longirritatie, haaruitval en verlaging van het bloedbeeld. Hemibody straling wordt ook gegeven over verschillende behandelingen. Het kan leiden tot pijnbestrijding die blijft tot een jaar in maar liefst 70% van de personen.

Een andere vorm van therapie voor multipele pijnlijke botmetastasen is radio-isotoop therapie. Bij deze vorm van therapie, een radioisotoop, een chemische stof met een radioactieve component wordt geïnjecteerd in een ader. De chemicaliën die worden gebruikt bij voorkeur naar bot dat wordt getroffen door kanker. Deze chemicaliën worden opgevangen door het bot en stralen de omgeving. Twee dergelijke middelen zijn strontium 89 en samarium 153. Strontium 89 is een chemisch vergelijkbaar met calcium en neigt te concentreren in gebieden van het lichaam waar calcium wordt geabsorbeerd, zoals bot, en bij voorkeur gaat om gebieden van botmetastasen. Slechts een kleine hoeveelheid van de geïnjecteerde dosis nog in de botten na 1 week en meest wordt uitgescheiden in de urine. Daarom is het belangrijk om zorgvuldig verwijderen urine de eerste week na injectie. Het strontium 89 dat wordt opgepikt door de botten zal haar straling effect uitoefenen voor maar liefst 50 dagen, terwijl in normaal bot het effectief is voor slechts ongeveer 14 dagen. Gedurende deze tijd, bent u niet beschouwd als een gevaar voor straling aan vrienden of familie. Strontium 89 (Metastron) verbetert de botpijn bij 80-86% van de personen, en opluchting begint ongeveer 2 weken na de behandeling. Echter, kan pijn worden voorafgegaan door een initiële toename van pijn. Strontium 89 is ook gebruikt in combinatie met bestraling. Bij patiënten die beide therapieën, is er geen duidelijke toename survival.Those die de combinatietherapie ontvangen een verminderde behoefte aan pijnstillers en meer lichamelijke activiteit, minder locaties nieuwe botpijn die palliatieve bestraling en grotere afname in PSA. Studies worden uitgevoerd om het effect van het combineren van strontium 89 met verschillende vormen van chemotherapie, zoals doxorubicine (adriamycine) evalueren.

Omdat strontium 89 beïnvloedt normaal bot, zij het in mindere mate dan getroffen door prostaatkanker, moeten bloedbeeld gecontroleerd vanwege het bot is verantwoordelijk voor het produceren van bloedcellen. Gewoonlijk worden de bloedbeeld twee keer per week gecontroleerd, maar vaker indien nodig. Als het aantal bloedplaatjes en witte bloedcellen zijn stabiel, kunt u worden behandeld met strontium 89, indien nodig. Een andere radioisotoop is samarium 153 (Quadramet). Het is een nieuwer middel dat ook intraveneus wordt toegediend. Het is effectief gebleken bij het verminderen botpijn zijn en produceert een lichte vermindering van het bloedbeeld. Bisfosfonaten zijn chemische stoffen die interfereren met botafbraak en worden doorgaans gebruikt voor de behandeling van osteoporose. De meeste prostaatkanker botmetastasen zijn niet lytische metastasen (dat wil zeggen, ze niet leiden tot botafbraak), maar sommige botafbraak doet schijnen voor te komen; bisfosfonaten leiden tot verbetering van het bot symptomen bij mannen met prostaatkanker. Het gebruik ervan in botpijn blijft onderzoek.

Als de PSA stijgt na de definitieve behandeling, zoals bestraling, interstitiële zaad therapie, en radicale prostatectomie, wordt het genoemd PSA progressie. Bij het ontbreken van een identificeerbare kanker, wordt het genoemd biochemische progressie, omdat de enige indicator van de progressie van de kanker is de PSA-waarde. Als de PSA stijgt na de definitieve therapie, kan uw arts wil u ensceneren om te bepalen waar de kanker is. Het is nuttig bij het besluitvormingsproces om te bepalen of de prostaatkanker is beperkt tot de prostaat (bij mannen die interstitiële zaad therapie of bestraling hebben gehad), het gebied waar de prostaat was (in postradical-prostatectomie patiënten), of het bekken , dan wel buiten de prostaat gebied verspreid. Bijvoorbeeld, als het is uitgezaaid naar de botten of lymfeklieren hoger in je buik. Methoden die in deze enscenering proces kan een botscan (zie vraag 12), een PROSTASCINT scan en / of een CT-scan van de buik en het bekken zijn. In sommige gevallen kan de arts een biopsie van de prostaat bevelen van de blaashals gebied of andere gebieden die waarschijnlijk kanker kunnen zijn.

Na een radicale prostatectomie uw PSA zal zijn afgenomen tot een niet-detecteerbare niveau van ongeveer 4 weken na de operatie. Echter, een detecteerbaar PSA na deze tijd niet dat er per se klinisch significante terugkerende prostaatkanker. Sommige patiënten met een detecteerbaar PSA na radicale prostatectomie geen progressie van de kanker omdat de PSA is het gevolg van de aanwezigheid van goedaardig prostaatweefsel in de marge van de resectie (een kleine hoeveelheid goedaardig prostaatweefsel achterblijft) of van een slapende resterende focus van prostaatkanker op een lokale of verre plaats. De definitie van biochemische herhaling (bewijs van terugkerende prostaatkanker op basis van PSA-test slechts) varieert van een PSA van 0,2 ng / ml tot 0,4 ng / ml plaatsen radicale prostatectomie. In een groot aantal patiënten een biochemische herhaling van 0,2 is geassocieerd met een langzaam progressief verloop. Uw arts zal kijken naar een aantal factoren te bepalen of de toenemende PSA wordt veroorzaakt door goedaardig weefsel achtergelaten bij de operatie, plaatselijk terugkerende prostaatkanker die vatbaar is voor stralingstherapie of metastatische prostaatkanker die hormoontherapie vereist. Verschillende onderzoekers hebben gekeken naar verschillende criteria die kunnen helpen onderscheiden lokaal recidief van metastasen op afstand bij patiënten met een stijgende PSA na radicale prostatectomie. Een Gleason score 8-10, hebben zaadblaasje invasie, positieve lymfeklieren en een snelle PSA snelheid (snelheid van verandering van de PSA) en een korte ziektevrije periode na radicale prostatectomie in verband gebracht met een grotere kans van gemetastaseerde ziekte.

In het algemeen zal ongeveer 35% van de mannen die een radicale prostatectomie hadden een detecteerbare serum PSA ervaren binnen 10 jaar na de operatie. Het risico op het ontwikkelen van gemetastaseerde ziekte na biochemische herhaling correleert met pathologische Gleason scores. Mannen met tumoren van Gleason score <8 hebben een 73% kans op het vrij blijven van progressie na 5 jaar na de biochemische herhaling, vergeleken met een <10% kans bij mannen met hooggradige tumoren (Gleason 8-10). De tijd na de operatie voor biochemische herhaling was van belang om de kans op eventuele ver mislukking voor mannen met lage (5-7) en mannen hoger (8-10) Gleason score. Met behulp van een cutoff van 10 maanden, de prostaat specifiek antigeen verdubbelingstijd (PSADT) levert verder substratification voor mannen met Gleason scores van <8. Mannen met een snelle stijging van de PSA (kortere PSA verdubbelingstijd) hebben een groter risico van metastatische ziekte. Er zijn verschillende opties beschikbaar, waaronder waakzaam wachten, berging bestraling en hormoontherapie.

Salvage Straling

Therapie Bij mannen met een stijgende PSA na radicale prostatectomie bij wie de ziekte wordt ervaren lokaal recidiverend, in plaats van metastatische salvage radiotherapie is een optie. De ASTRO (American Society for Therapeutische Radiologie en Oncologie) consensus panel concludeerde dat de juiste PSA leek 1.5ng/ml voor de instelling van salvage radiotherapie zijn. Anderen hebben betere resultaten aangetoond met een PSA drempel van 0,6. Gleason-score 8-10, pre-radiotherapie PSA> 2,0, negatieve chirurgische marge, PSA verdubbelingstijd van 10 maanden of minder, en zaadblaasjes invasie zijn significante voorspellers van progressie van de ziekte ondanks salvage radiotherapie. Omgekeerd kan een positieve chirurgische marge suggereert een grotere kans dat de herhaling is te wijten aan residuele bekken-en vaatziekten, dus een patiënt met een geschiedenis van een positieve marge die een toenemende PSA ontwikkelt is het meest waarschijnlijk om te profiteren van salvage radiotherapie. Als uw ziekte is gemetastaseerde, je bent niet een kandidaat of u niet geïnteresseerd bent in salvage radiotherapie, zal uw arts met u bespreken de mogelijkheden van watchfulwaiting en hormoontherapie.

Waakzaam wachten

In een studie werd een afwachtend beleid gebruikt bij mannen met een stijgende PSA na radicale prostatectomie, en ze werden gevolgd tot ze bewijs van uitzaaiingen had. Ongeveer 8 jaar na de radicale prostatectomie, deze mannen ontwikkeld metastasen, en een extra 5 jaar later, ze stierven aan hun prostaatkanker. In het algemeen, wanneer waakzaam wacht wordt gebruikt voor PSA progressie na radicale prostatectomie, wordt de PSA gecontroleerd op elke 3 tot 6 maanden basis om te bepalen hoe snel de PSA stijgt (PSA snelheid). Als de verdubbelingstijd, de tijd die het duurt voor de PSA te verdubbelen, lang (een jaar of langer), dan is de tumor langzaam groeit. Als de verdubbeling van de tijd is kort (om de 3 maanden), dan is de tumor groeit snel, en de patiënt zal waarschijnlijk profiteren van vroege behandeling in vergelijking met voortzetting met waakzaam wachten. Hormoontherapie Hormoontherapie neiging om vaker worden gebruikt voor mannen met terugkerende kanker bij wie de herhaling wordt verondersteld buiten het bekken gebied. Hoewel hormoontherapie de progressie van de prostaatkanker kan vertragen, de impact op de overleving in deze situatie is niet goed bekend. Mensen met hooggradige tumoren (Gleason som> 7) of met kanker in de zaadblaasjes of de lymfeklieren op het moment van radicale prostatectomie en bij wie de PSA stijgt binnen 2 jaar na prostatectomie hoogstwaarschijnlijk ver ziekte en zijn kandidaten voor hormoontherapie of waakzaam wachten.

Wat als de PSA stijgt na EBRT?

Historisch gezien, drie opeenvolgende PSA stijgt na het bereiken van een PSA dieptepunt werd gevoeld indicatie van biochemische herhaling te zijn na EBRT. Echter, in 2005, werd een consensus panel bijeenkomst, waarin wordt geconcludeerd dat een PSA-waarde van 2 ng / ml groter is dan het absolute dieptepunt vertegenwoordigt de beste herziene definitie van mislukking volgende externe-bestraling monotherapie. Bij personen met biochemische falen na EBRT, de mogelijkheden van behandeling omvatten salvage prostatectomie,

redden cryotherapie, hormoontherapie, en afwachtend. De beslissing over de meest geschikte therapie is gebaseerd op de kans dat de kanker wordt beperkt tot de prostaat.

Salvage prostatectomie na EBRT

De ideale patiënt voor een salvage radicale prostatectomie na EBRT is iemand die wordt verondersteld te hebben prostaat beperkt ziekte aanvankelijk op het moment van bestraling en die nog steeds verondersteld-orgaan-beperkte ziekte. Personen in deze groep zijn onder degenen die een Gleason-score ≤ 6, een laag voorbehandeling PSA-niveau (<10 ng / ml), en lage klinische fase tumor (T1c of T2a). Ten tijde van de salvage prostatectomie, moeten zij toch een gunstige Gleason score, een lage klinisch stadium, en liefst een PSA die is <4 ng / ml. Salvage prostatectomie is een uitdagende procedure, en als je deze optie overweegt, moet je zoeken naar een uroloog die ervaring mee heeft, want er is een verhoogd risico op urine-incontinentie, erectiestoornissen, en rectale letsel met deze procedure. Zelden omdat uitgebreide littekens, moet de blaas naast de prostaat verwijderd en een urine-omleiding nodig zijn. Een urinestoma is een procedure die het mogelijk maakt de urine te worden doorgeschakeld naar het segment van de darm die kan worden gemaakt in een opslageenheid vergelijkbaar met een blaas of laat urine te geven uit van een opening in de buikwand in een zak, vergelijkbaar met een stoma . Salvage Cryotherapie Een van de belangrijkste toepassingen van cryotherapie is bij patiënten met een stijgende PSA na EBRT. Bij patiënten die niet lokaal hebben gereageerd op bestraling, zal ongeveer 40%, die vervolgens aan salvage cryotherapie een niet-detecteerbare PSA-niveau na cryotherapie, en 78% zal hebben negatieve prostaatbiopsie resultaten. Het blijkt dat een daling van de PSA ≤ 0,5 ng / ml na cryotherapie wordt geassocieerd met een goede prognose. Bij mannen met postcryotherapy PSA niveaus> 0,5 ng / ml, is er een grotere kans dat de PSA verhoogt of de prostaat biopsie resultaat positief zal zijn.

Hormoontherapie en afwachtend beleid Het gebruik van deze twee opties bij patiënten met een stijgende PSA na EBRT is vergelijkbaar met het gebruik ervan in die met een stijgende PSA na radicale prostatectomie. Behandeling van stijgende PSA na Interstitial Seed Therapie Behandeling opties voor een stijgende PSA na interstitiële zaad therapie omvatten salvage prostatectomie, bestraling, waakzaam wachten, en hormoontherapie. Het is belangrijk om te onthouden dat na interstitiële zaad therapie, kan er een goedaardige stijging van het PSA-niveau, en dit moet niet worden opgevat als een indicatie van terugkerende prostaatkanker. Zowel interstitiële zaad en bestraling, een toenemende PSA indicatief recidief / persistente prostaatkanker moet achtereenvolgens ten minste twee weken apart stijgen driemaal. De behandelingsopties afhankelijk van de waarschijnlijkheid van de ziekte die wordt beperkt tot de prostaat. Salvage prostatectomie voor interstitiële zaad mislukking draagt dezelfde risico's als bij bestraling mislukkingen. De mogelijkheid om bestraling gebruiken hangt af van de hoeveelheid straling die ten tijde van de interstitiële zaden en de waarschijnlijkheid van de ziekte die wordt beperkt tot de prostaat werd geleverd.