heeft betrekking op de overdracht en de doorstroming van informatie binnen de organisatie.

Volgens Reijnders is er pas sprake van communicatie als de ontvanger de boodschap ook daadwerkelijk heeft ontvangen.

Gesprekken met je zelf zijn volgens hem geen vorm van communicatie (dit in tegenstelling tot wat er bij Inleiding BC & ICT werd gezegd).

Het model van Reijnders gaat niet uit van een potentie tot ontvangst, maar van daadwerkelijk ontvangst. Die daadwerkelijke ontvangst en de reactie daarop typeren het communicatieproces van één of meerdere keren op elkaar reagerende subjecten.

Volgens Reijnders is er pas sprake van tweerichtingsverkeer, als de ontvanger van een boodschap zich vervolgens transformeert als zender en op de oorspronkelijke zender reageert.

-> VB. Informeren (of liever: informatieoverdacht) ziet Reijnders als een eenrichtingsverkeer: er is weliswaar sprake van (potentieel) ontvangst van boodschappen door een ontvanger, maar de ontvanger transformeert vervolgens niet in de vorm van zender: hij ontvangt alleen, maar wisselt niet van rol naar zender en reageert niet.

Communicatie volgens Shannon & Weaver (1949): communicatie is een eenzijdig, lineair proces van informatiebron tot bestemming.
-> Deze manier van denken is achterhaald en onvolledig.

Bij communicatie in een situatie of context staat de productie van een boodschap centraal. Communicatie is intentioneel: het opzettelijk te kennen geven van informatie.

De boodschap kent een:

• Informationele context: alle andere aan deze voorafgegane of erop volgende boodschappen, aangevuld met andere tegelijkertijd geproduceerde boodschappen.
• Relationele context: de wederzijdse invloed tussen de relatie zender-ontvanger en het zenden en ontvangen van de boodschap.

• Communicatief veranderproces: een gezamenlijke dialoog met zoveel mogelijk betrokkenen is een belangrijk kenmerk.
• Er is sprake van een uitwisseling van ideeën en meningen, interactie tussen mensen, beweging en stimuleren van mensen om zelf bijdrage te leveren.
• Deze benadering is sterk gericht op co-creatie: het samen creëren van een verandering.
• Er is een flexibel stappenplan, waarin verkennende fasen worden afgewisseld met fasen waarin je keuzes maakt.
• Grote betrokkenheid van medewerkers.

Het model van een communicatief veranderingsproces:

• Laat zien dat de vijf fasen trechteren naar besluit.
• Binnen deze fasen zie je steeds een afwisseling van fasen gericht op verbreding (vb. inventarisatiefase en discussiefase) en fasen gericht op het maken van een deelkeuze (vb. clusterfase en besluitvormingsfase).
• Een genomen besluit is een gedragen besluit en de verbreding symboliseert hier dan ook het verkregen draagvlak.