De revoluties van 1848 namen hun aanvang met de februarirevolutie in Frankrijk. Koning Louis-Philippe trad af ten gunste van zijn kleinzoon, maar de regering o.l.v. Lamartine riep de 2e republiek uit. Dit resulteerde in de creatie van een Assemblée Constituante en het oprichten van Ateliers Nationaux onder impuls van de socialist Louis Blanc.
werd na de val van Napoleon en de overwinning van de 4e coalite in 1814 en 1815 gehouden door de overwinnende mogendheden, waarvan Pruisen, Oostenrijk, Rusland en Engeland het congres domineerden. Het had als doel een nieuw
machtsevenwicht te creëren in Europa en het Franse expansionisme in te dijken. Ook wilde men de verworvenheden van de Franse Revolutie terugdraaien en terugkeren naar het AR. Het resultaat was de creatie van nieuwe monarchiën en het herstel van oude. Het Congres van Wenen slaagde in haar opzet om de vrede te bewaren, maar kon de uiteindelijk doorbraak van de principes van de Fr. revolutie niet tegenhouden.
Na de nederlaag bij Trafalgar was het voor Napoleon onmogelijk geworden om de Britten rechtstreeks militair aan te vallen. Daarom probeerde hij GB economisch te breken met de Continentale Blokkade. Dit hield in dat Britse schepen niet meer mochten aanmeren in de continentale havens en dat Britse producten totaal verboden waren, ook d.m.v. derden. Teneinde te slagen in zijn opzet moest Napoleon verdragen afsluiten met verschillende landen, waar hij ook in slaagde. De blokkade duurde van 1806 tot 1810, toen de Russen zich terugtrokken uit de Blokkade.
(21 oktober 1805) was de belangrijkste zeeslag tijdens de Derde Coalitieoorlog tegen het Franse keizerrijk van Napoleon. De Britse vloot, o.l.v. admiraal Nelson, kelderde de verzamelde Franse en Spaanse vloot. Nelson sneuvelde tijdens de
slag. Deze Franse nederlaag ligt aan de basis van de Britse superioriteit op zee en de uitbouw van het Britse koloniale rijk, aangezien zij geen echte rivalen meer hadden. De Franse koloniale plannen werden na deze slag in de diepvries gestoken.
