Demografische modellen zijn vooral gefocust op de spanning tussen de voorraden en de bevolking.
De eerste theoretici hiervan waren de fysiocraten. Ze hadden een afkeer van het mercantillisme, en
zagen de landbouw als basis van de economie; deze moest dan ook gestimuleerd worden in plaats van
de stedelijke industrie. De bevolking was de motor van het demografisch model: door een stijgende
bevolking was er probleem met de voorraden afkomstig van de landbouwproductie, die trager groeide.
Een eerste belangrijke econoom is hier Thomas Malthus (1766-1834). Hij stelde dat de productiefactoren
schaars waren en dat de bevolking natuurlijk stijgt. Het is een two-phase movement, met een A-fase en
een B-fase, in een cyclische opeenvolging in de lange termijn (30-50 jaarlijks).

luxeproducten blijven even duur of worden
goedkoper)
Lonen:  1 Lonen: 
De overgang van de A-fase naar een B-fase gebeurt door een crisismoment, waarin de draagkracht van
de productie veel te lang is. Deze overgang gebeurt zowel door preventive checks, zoals een hogere
huwelijksleeftijd, minder huwelijken en minder kinderen, als door positive checks, zoals hongersnood en
ziektes, die de verzwakte bevolking veel harder treffen.
David Ricardo (1772-1823) legde de nadruk op de marginale productiekosten: de totale prijs van een
product moest berekend worden op de kostprijs van het laatst geproduceerde product, en niet op het
gemiddelde. Bij sommige zaken ligt de kostprijs van grote aantallen lager dan van kleine aantallen;
voorbeelden hiervan zijn technologische zaken (auto’s en medicatie). Andere worden dan weer duurder
naarmate er grotere hoeveelheden geproduceerd worden, zoals landbouwproducten: door de
areaalvergroting worden arbeidsintensievere gronden aangesproken, waardoor de arbeidsproductiviteit
daalt.
De belangrijkste Neo-Malthusianen zijn George Duby (Franse Annales-school), Emanuel Le Roy Ladurie
(Frans, evolueerde van neomarxist naar neomalthusiaan, ook lid van de Annales) Michael Paston (Engels)
en Herman van der Wee in Leuven.

De Perzische Golfoorlog van 1990-1991 (aanvankelijk Tweede Golfoorlog geheten omdat men de oorlog tussen Iran (Perzië) en Irak als Eerste Golfoorlog beschouwde; later werd dit de Eerste Perzische Golfoorlog of de Koeweitoorlog genoemd) werd gestart door de Iraakse invasie van Koeweit, tot grote verontwaardiging van de rest van de Arabische wereld en de rest van de wereld. Later werden de Irakezen door een door de Verenigde Staten geleide internationale coalitie en met mandaat van de Verenigde Naties (VN) weer uit het land verdreven.

een revolutie in Iran waarbij de dictatoriale, prowesterse sjah Mohammed Reza Pahlavi werd afgezet ten gunste van, uiteindelijk, een islamitische republiek onder leiding van ayatollah Ruhollah Khomeini. De revolutie vond plaats in twee fasen. In de eerste fase verdreef een alliantie van liberale, linkse en religieuze groeperingen de sjah. In de tweede fase, vaak de Islamitische Revolutie genoemd, greep Khomeini de macht. De revolutie begon in december 1978, al waren er
daarvoor ook diverse protesten geweest. Op 16 januari 1979 vluchtte de sjah, al wendde hij het voor als een lange vakantie. Op 1 februari keerde Khomeini terug uit zijn ballingschap en hij begon vrij snel de pluralistische revolutie om te vormen naar een streven naar absolute macht voor de geestelijkheid.

De Oslo-akkoorden, officieel de Declaratie van Principes over de Reglementen van Interim Zelfbestuur, die op 20 augustus 1993 in Oslo, Noorwegen waren samengesteld en vervolgens op 13 september 1993 officieel ondertekend tijdens een ceremonie in Washington D.C., hadden het doel de eerste aanzet te zijn om het Palestijnse vraagstuk op te lossen.