Conclusies uit onderzoek:

• Interne communicatie is als direct of indirect instrument (actie-visie) beperkt. Aan medewerkers wordt geen communicatie-initiatief verleend, waardoor de waardevolle bijdrage die medewerkers door hun communicatieve handelen aan de organisatie zouden kunnen leveren, genegeerd.
• De instrumentele gedachtegang (actie-visie) is onjuist. Medewerkers zijn geen passieve doelgroep, die door managementboodschappen tot allerlei gewenste gedragingen wordt gebracht.

Bij de actie-visie ervaren medewerkers de interne communicatie vaak als problematisch en ongewenst, wanneer deze doelgericht als ‘instrument’ werd ingezet en de informatievoorziening vooral top-down is.

Dit kritiekpunt komt vanuit de overheidshoek. De overheid wil graag interactiever, transparanter én met het gebruik van moderne media naar haar externe doelgroepen communiceren. Om geloofwaardig over te komen moet je als organisatie echter ook intern op deze wijze communiceren.

De vijfde kanttekening bij de actie-visie op interne communicatie heeft te maken met de discongruentie tussen de beoogde communicatiedoelen en de gekozen middelen. Er is hierbij sprake van een mismatch tussen het beoogde doel en de gekozen middelen die daarbij worden ingezet.

Managers (en communicatiespecialisten) hebben bijvoorbeeld de verwachting dat medewerkers zich door de communicatie betrokken of zelfs verbonden zullen voelen, maar gebruiken daarvoor de verkeerde middelen die dat effect nooit zullen bereiken.

De vierde kanttekening is de vanzelfsprekendheid waarmee interne communicatiespecialisten (en managers) lijken aan te nemen dat een verzonden boodschap, in welke vorm dan ook, het gewenste effect bereikt.

• Er zijn echter diverse filters waas de boodschap doorheen ‘sijpelt’, voordat deze bij de ontvanger
• het gewenste effect bereikt.
• Produceren van de boodschap
• Verspreiden van de boodschap
• Ontvangen van de boodschap
• Lezen/zien/horen van de boodschap
• Begrijpen van de betekenis van de boodschap
• Accepteren van de boodschap
• Ernaar handelen.

Veel communicatiespecialisten, die opereren vanuit de actie-visie, denken dat de kans groter is dat de ontvanger wel iets oppikt als je méér communiceert, of als je gebruik maakt van verschillende kanalen die dezelfde boodschap vertellen (redundantie). Dit leidt echter tot informatie-overload waardoor mensen zich ervan afsluiten.