Item gefilterd op datum: januari 2014

wereldbeschouwing die in het subject de grondslag zoekt van alle maat en wet

richting die waarheden, waarden en normen aanvaardt die onafhankelijk van het menselijk verstand bestaan

Descartes, het cogito heeft voor zijn zelfbepaling niets anders nodig dan zichzelf

het zuivere bewustzijn is door eigen werkzaamheid constitutief voor de zin waarin objecten zich in hun wezensheid aan het bewustzijn vertonen.

pas als het object als zuiver bewustzijnsfenomeen is erkend, kan het daarna ook in zijn algemene wezenheid worden aanschouwd

tussen haakjes plaatsen van alle feitelijkheden en bijkomstige bepaaldheden.

De filosofie heeft tot op heden steeds gevraagd naar het zijnde in het geheel en naar het hoogste zijnde, nl. God, maar niet naar datgene waardoor al het zijnde pas een zijnde kan zijn: naar het Zijn. Dit Zijn is zelf geen ding, geen zijnde, het kan als diepste bron van al het zijnde onmogelijk als 'voor - werp' tegenover ons gesteld worden. Omdat het Zijn niet te objectiveren is, omdat het werd gehouden voor het meest lege, algemene en vanzelfsprekende, heeft de filosofie het probleem van het Zijn verwaarloosd, 'vergeten' (Heideggers verwijt van de 'zijnsvergetenheid'); men is voorbijgegaan aan het fundamentele onderscheid tussen al het zijnde en het Zijn. Dit onderscheid noemt HEIDEGGER de 'ONTOLOGISCHE DIFFERENTIE'

literatuurwetenschappelijke methode waarbij teksten zo worden gelezen, dat niet alleen wat er staat bij de interpretatie wordt betrokken, maar ook wat er niet staat een rol kan spelen

hedendaagse cultuur, groeiend bewustzijn van de begrense reikwijdte van de rationaliteit. Hedendaagse mens ziet beperkingen van de wetenschappelijke werkelijkheidsvisie, gaat op zoek naar grenzen.

het vervreemden, vervreemd worden of zijn van mens en maatschappij