Item gefilterd op datum: januari 2014

in 1867 trad de British North America Act in werking, als reselected op de Amerikaanse burgeroorlog, teneinde een burgeroorlog in Canada te vermijden, waar reeds sinds lang spanningen waren tussen de Franstalige en Engelstalige bevolking (respectievelijk Z en N). Het verleent Canada geleidelijk verregaande autonomie inzake bestuur. Ook werd het federale systeem verfijnd, na de gebiedsuitbreiding naar het Westen. Doordat het zo een relatief onafhankelijke koers kon varen droeg het bij aan een stabiele relatie met de VS. Canada was echter wel nog grotendeels afhankelijk van het moederland, GB.

compromis uit 1820 in de Verenigde Staten afgesloten tussen de slaafvrije noordelijke staten en slaafrijke zuidelijke staten m.b.t. het probleem van de
machtsverhouding in de Senaat. De Louisiana Purchase zorgde ervoor dat er een heleboel nieuwe staten bijkwam, die het machtevenwicht konden verstoren. De bedoeling was om het machtsevenwicht in de senaat tussen beide blokken te bewaren door telkens wanneer er nieuwe staten bij kwamen, het zo te regelen dat er 1 anti-slavernij en 1 pro-slavernij staat kwam. In 1850 weigerde de staat Californië het compromis te respecteren, wat tot nieuwe problemen leidde, en uiteindelijk mee aanleiding gaf aan de Amerikaanse burgeroorlog.

Na de Oostenrijkse nederlaag tegen Pruisen in de oorlog van 1866 was de keizerlijke regering niet langer in staat de nationalistischeeisen van de Hongaren te negeren. Deze kregen hun zin in 1867, toen door het Oostenrijks-Hongaars Compromis (de "Ausgleich") Frans Jozef aan Hongarije dezelfde status gaf als Oostenrijk, waardoor Hongarije een eigen parlement en regering kreeg.

Compromis dat in 1867 werd gesloten tussen Hongaren en Oostenrijkers en leidde tot de oprichting van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie. Voortaan
bestond het Habsburgse Rijk uit twee delen, met elk een parlement en een regeringm (Oostenrijk-Hongarije), verenigd door de personele unie met de vorst. In de praktijk overheersten de Oostenrijkers de Hongaren nog steeds.

een periode in de Italiaanse geschiedenis tussen het Congres van Wenen (1815) en de inlijving van de Kerkelijke Staat bij Italië in 1870. Het staat in het teken van de eenwording van Italië. Dezelfde term wordt ook gebruikt voor het streven naar een Italiaanse staatkundige eenheid en voor de bewegingen die dit doel nastreefden. Het Risorgimento was als beweging heterogeen, dat wil zeggen dat zowel monarchisten als republikeinen zich achter het streven naar een taliaanse eenheidsstaat konden scharen.

was een Duits vrij gekozen en grondwetgegevend parlement dat in 1848/1849 bijeenkwam naar aanleiding van de Maartrevolutie in 1848, in de Paulskirche te Frankfurt am Main. Het stelde zich ten doel een nieuwe Duitse eenheidsstaat te bewerkstelligen d.m.v. constitutionele maatregelen. Het werd gevormd
door verkiezingen met algemeen stemrecht. Het parlement had echter geen grondgebied of leger, waardoor het in feite machteloos was, wat tot uiting kwam in de Holstein- Sleeswijk kwestie tussen Pruisen + Oostenrijk en Denemarken. Tevens werd het parlement gehinderd door het regionaal nationalisme. Het parlement kwam tot een grondwet en probeerde eerst de Pruisische en dan de Oostenrijkse vorst warm te maken voor de leiding, die echter beiden weigerden. Het streven naar een Duitse eenheidsstaat van onderaf was mislukt, en de meeste afgevaardigden werden teruggeroepen, wat het einde betekende van het parlement in 1849.

1848, Onder druk van de socialist Louis Blanc werden de Ateliers Nationaux (nationale werkplaatsen) opgericht, waar werklozen te werk gesteld werden.
Toen de werkplaatsen op 21 juni, vanwege geldgebrek en met het oog op een boycot van het socialisme, door de regering werden gesloten gingen Parijse werklozen en arbeiders de straat op. Dit leidde tot een opstand van vijf dagen, door generaal Louis Eugène Cavaignac op bloedige wijze neergeslagen, met 1.500 doden en 15.000 gevangenen die naar Algerije werden gedeporteerd.

begon toen Napoleon III de macht greep in 1852 en zichzelf tot keizer kon uitroepen. Het werd beëindigd door de Frans-Duitse oorlog van 1870.

De revolutie van 1848 in Frankrijk, waar republikeinse en constitutioneel-liberale elementen hervorming van het kiesrecht eisten, barste los na een
verbod op een republikeinse bijeenkomst. Premier François Guizot trad op 24 februari terug, waarna de burgerkoning Lodewijk Filips abdiceerde ten gunste van zijn kleinzoon. De voorlopige regering onder Alphonse de Lamartine riep echter nog diezelfde dag de Tweede Franse Republiek uit.

Beweging van arbeiders en leden van de lagere middenklasse die invoering van het algemeen mannenkiesrecht en andere politieke hervormingen eisen. De beweging, opgericht in 1838, komt voort uit teleurstelling over de Reform Bill en uit frustratie over de economische en sociale malaise tijdens de diepste economische crisis tot dan toe. De arbeiders verwachtten dat kiesrecht als vanzelf tot materiële en sociale verbeteringen zal leiden. De beweging probeert het Lagerhuis met petities tot uitbreiding van het kiesrecht te bewegen. Wanneer dat niet lukt, raakt de beweging in een crisis. Na 1848 ebt het Chartisme weg. De Chartisten bereiken zelf dus niets, maar in de volgende driekwart eeuw zullen al hun wensen alsnog verwezenlijkt worden.