Maakte de film ‘All the president’s men’ in 1976 naar aanloop van het Watergate schandaal. Later kop van de New York Times tijdens mediamanipulatie van de Amerikaanse presidentsverkiezingen: ‘Will we need another ‘all the president’s men’?’ : gaf aan da Watergate nog steeds de standaard is om het op grote schaal manipuleren van de waarheid door de hoogste instanties van de VS te meten
Toonde in 1990 aan hoe door de ‘ontmoeting van de continenten’ technologie een dynamische factor geweest is in de wereldgeschiedenis. Elke beschaving kende een eigen, interne dynamiek, maar werd ook gesensibiliseerd door innovaties en transfers uit andere culturen.
Toevallig gevonden gemmumificieerd lijk (zie casus Ötzi)
Generatietheorie’: Ortega koppel de notie generatie aan de thema’s van conflict en elite: voor hem zijn er in een samenleving steeds twee generaties echt actief: zij die de macht hebben (45-60 jarigen- en zij die de macht ambiëren (30-45 jarigen), uit hun onderlinge confrontatie komt maatschappelijke dynamiek voort
In zijn roman/pastische van een historisch werk ‘La gloire de l’empire’ (1971) heeft de Franse academicus Ormesson een met de nodige ironie omgeven complete geschiedenis van een ‘onbekend’ rijk uit de Oudheid, met bijhorend ‘kritisch apparaat’ en totaal verzonnen erudiete discussies, gecomponeerd: waarschuwing tegen geposeerde geleerddoenerij
Digitale stockering door het Instituut voor Nederlandse Geschiedenis (Den Haag) van de correspondentie van Willem van Oranje
Creëren van seminarieonderwijs in Utrecht (1904)
Maakte de film uit 1969 ‘le Chagrin et la Pitié’ die in Frankrijk inwoners van Clermont-Ferrand aan het woord had gelaten over hun ervaringen in WOII en zodoende het beeld dat vele Fransen hadden hadden van een tot weerstand bereid zijnde bevolking grondig doen wankelen
In 2004 bestudeert een groep onderzoekers olv de Franse mediëvist Offenstadt een in de Franse geschiedschrijving zeer gereputeerde veldslag uit de Eerste WO: De slag bij de “Chemin des Dames” (zie casus Chemin des Dames)
In zijn analyse uit 1996 van de aanvallen op het historisme en op de wetenschapsfilosofie van een Max Weber in het Duitsland van na WO I, toont Oexle (1939-) aan hoe een opvatting dat de geschiedenis voor alles uitdrukking diende te geven aan de vitale expressie van de volkswil en recht diende te doen aan het optreden van grote figuren, mee de eerste uitdrukking van een democratische staatsorganisatie in Duitsland (de Weimarrepubliek) heeft ondergraven ten voordele van het nazi-regime
