Voorgeschiedenis hermeneutiek

Hoe dient men geschreven teksten correct te interpreteren?
Antieken: elementaire regeltjes voor correct begrip van teksten. Vb. grammaticale regels kennen
-> Schleiermacher (‘vader v.d. hermeneutiek’) stelde dat de filologische verheldering aangevuld moest worden met een psychologische. Lezer kan een tekst maar verstaan wanneer hij zich verplaatst in de geest van de auteur.

→Dilthey breidde de hermeneutiek uit: niet enkel teksten, maar ook andere culturele scheppingen waren ‘duurzaam gefixeerde levensuitingen’.
→Ook hier: goed begrip slechts mogelijk als de kijker, luisteraar of toehoorder, vertrekkend van de feitelijk gegeven en zintuiglijke waarneembare gegevenheid (gebouwen, meubels, enz.), doordrong tot het ‘innerlijk leven’ dat eraan ten grondslag lag.
vb. verstaan van een boek zou dus berusten op het feit dat men tijdens het lezen in gedachte het boek mee schrijft.

DUS: voorwaarde voor het verstaan van culturele uitingen is het feit dat auteur en vertolker in dezelfde geestelijke wereld leven, binnen eenzelfde betekenishorizon.
Maar keerzijde: er zijn grenzen aan het (wederzijds) begrip, namelijk voor zover men leeft buiten mekaars culturele horizon.