Intelligent Design

• de onherleidbare complexiteit van het leven en de natuur

Darwin: een evolutie, gestuurd door willekeurige variaties (mutaties) en natuurlijke selectie

 Behe: complexiteit op moleculaire schaal van het leven valt niet te herleiden  intelligente ontwerper (“ontwerper van alles wat bestaat” ~ God)

Dawkins: gradueel, cumulatief, stap-voor-stap-proces van kleine eenvoudige veranderingen (grote tijdspanne en groot aantallen combinaties).

Bezwaren tegen een intelligent ontwerper (Hume):

• Intelligentie is een capaciteit van de menselijke geest ( niet noodzakelijk van god)
• Als men het in de schoenen schuift van een ‘God’, is enkel het probleem verplaatst.
• De wereld vertoont niet alleen orde, maar ook veel tekorten, defecten en wanorde.
• Natuurconstanten

De natuur moet aan strikte voorwaarden voldoen om het ontstaan aan het leven te kunnen geven (stabiele atomen, energiebron, koolstof, precieze waarden van elektromagnetische kracht, precieze massa van de zon, het heelaal moet lang genoeg bestaan, …)

Dit is zo extreem onwaarschijnlijk  intelligente ontwerper.

Bezwaren: het antropisch principe (Carter)

• Het zwakke antropisch principe (zelf-evident): het heelal dat we waarnemen, moet voldoen aan voorwaarden voor ons bestaan. Elk heelal dat wordt waargenomen, beschikt noodzakelijk over de juist afgestelde natuurconstanten om leven mogelijk te maken.
• Het sterke antropisch principe (niet zelf-evident): het heelal moet de eigenschappen bezitten die het mogelijk maken dat leven zich in een bepaalde fase van zijn geschiedenis ontwikkelt. (kan waar/nietwaar zijn)

 ID schendt de methode van de wetenschap (het invoeren van een bovennatuurlijk wezen als verklaring voor waargenomen feiten) én schendt het religieuze denken ( God wordt ingevoerd om de hiaten van de wetenschappelijke kennis op te vullen).