Item gefilterd op datum: mei 2014

Er is verbetering vergeleken met het posttest design: er wordt vooraf ook geëvalueerd. Er wordt vooraf gemeten hoe druk de kinderen zijn, er zijn nu vier stappen:

1. Selecteer hyperactieve kinderen

2. Observeer ze om de mate van hyperactiviteit te bepalen

3. Leg het vierweekse dieet op

4. Observeer ze na vier weken om de mate van hyperactiviteit te bepalen.

Verschil tussen voormeting en nameting misschien veroorzaakt door andere factoren dan behandeling. Bijvoorbeeld door: Geschiedenis, rijping, regressie naar het gemiddelde, etc.

Een iets hoger level van constraint dan ex post facto. De onderzoeker manipuleert een onafhankelijke variabele met een alleenstaande groep, en de groep wordt dan gemeten.

Bijvoorbeeld veel suiker als onafhankelijke variabele, hyperactieve kinderen als alleenstaande groep en na een dieet zonder suiker toe te passen, de kinderen meten op hyperactiviteit. Misschien waren de kinderen voor het dieet al rustiger?

Zelfs met manipulatie, geen controle over storende variabelen

(betekent ‘after the fact’) - De onderzoeker observeert huidig gedrag en probeert dit te relateren aan eerdere ervaringen. Zoals een psycholoog die denkt dat je depressief bent door het verleden.

Het is een zeer zwak ontwerp omdat

* Na de feiten, oorzaak wordt gezocht in eerder plaatsgevonden gebeurtenis

* Geen goede wetenschap

* Geen controle over storende variabelen

Voorbeelden: natuurlijke gebeurtenis variabelen omgevingsvariabelen: aardbeving, bombardement, nieuwe wetgeving, etc. persoonsvariabelen: hersenbeschadiging, etc.

Aanpassing in de leerstof!!!! Pagina 197 (vanaf “Variance”) t/m pagina 203 wordt

NIET getentamineerd! Pagina 211 (vanaf “Pretest-Manipulation interaction...”) t/m het einde van hoofdstuk 10 wordt NIET getentamineerd!

gevolg van aselecte toewijzing

Een onderzoeker wil weten wat het effect van alcohol is op de rijvaardigheid. Hij besluit een experiment te ontwerpen waarbij mensen worden ingedeeld in 1 van 2 groepen/condities.

In één conditie krijgen ze geen alcohol en de andere conditie krijgen ze wel alcohol te drinken zodat ze een alcohol-promillage krijgen van 0.5.

Daarna moeten ze in een auto op een slalombaan om een 20-tal pylonen rijden. De uitslag is een maat voor de rijvaardigheid.

De onderzoeker vermoedt dat “mate van rijervaring” een potentiële confounder is, maar denkt dat door een aselecte toewijzing mensen gelijkmatig over de groepen worden verdeeld.......

Matchen in “sets” on the relevant variable. (set grootte is het aantal groepen in het onderzoek) en vervolgens willekeurige toekenning van proefpersonen uit de set aan elke groep)

wordt gebruikt bij een kleine selectie Onderzoekers kunnen matched random assignment gebruiken om participanten toe te wijzen aan condities als het om een kleine selectie gaat.

Deze procedure omvat het toeschrijven van participanten op een relevante variabele om vervolgens de willekeurig de gematchte participanten toe te wijzen aan groepen, met een gematchte participantpaar per groep.

Een andere bekende naam is Edwin Hoffman. Hoffman beseft dat een culturaliserende benadering (zoals bij Hofstede en Pinto) risico’s inhoudt. Hij gaat daarom in tegen het idee dat mensen in één bepaalde sociale cultuur worden benaderd en aangesproken. Hij gaat ervan uit dat communicatie en gedrag van een persoon niet alleen te verklaren zijn vanuit de etnisch-culturele achtergrond. In werkelijkheid spelen ook sociale, demografische en economische factoren een rol.

VOORBEELD

Een zwarte Zuid-Afrikaan die in Gent werkt, kan te laat op zijn werk komen omdat hij een andere opvatting heeft over tijd, maar ook omdat er problemen waren met de busverbinding. Deze persoon is zowel Zuid-Afrikaan, vader en werknemer. Het is dan vreemd dat je hem alleen maar zou aanspreken op zijn Afrikaanse achtergrond. Bron: Hoefnagels & van Egmond, 2008, p. 169

Van interculturele communicatie is volgens Hoffman sprake wanneer er expliciet aandacht is voor de culturele kant van de communicatie. Volgens Hoffman moet je bij het intercultureel communiceren een open en reflectieve houding hebben. Je moet niet alleen goed kunnen luisteren en kunnen openstaan voor andere waarden en ander gedrag. Je moet er ook bewust van zijn dat jouw manier van ervaren maar een van de vele manieren is. Je moet dus kunnen reflecteren over je eigen gedrag, je bewust zijn van je eigen ‘culturele bril’. Die grondhouding noemt Hoffman ‘presentie’. Presentie is de oprechte betrokkenheid bij, interesse in en aandacht voor de ander. Aandacht is het sleutelwoord voor goede communicatie.

Hoffman gaat uit van een systeemtheoretische benadering van interculturele communicatie. Als uitgangspunt neemt hij de algemene systeem- en communicatietheorie van Watzlawick (zie hoofdstuk 2). De 5 axioma’s van Watzlawick zijn de basis van iedere communicatie.

Het TOPOI-model van Hoffman is een gespreksmodel dat ontwikkeld werd om misverstanden in de communicatie tussen mensen uit verschillende culturen op te sporen en op te lossen. Het model is een hulpmiddel voor communicatie en wordt pas ingezet wanneer er zich problemen voordoen in de communicatie. TOPOI staat voor de vijf gebieden in de communicatie waar zich culturele verschillen en misverstanden kunnen voordoen. De vijf gebieden zijn Taal, Ordening, Personen, Organisatie en Inzet. Deze vijf punten zijn van groot belang bij de communicatie tussen culturen om de verschillen en misverstanden te kunnen ontdekken en aan te pakken.

Het model helpt om cultuurverschillen op te merken en hier mee om te gaan. Men heeft hier geen kennis van de cultuur voor nodig. Door het model krijgt de persoon de gelegenheid zichzelf te presenteren zoals hij dat zelf wil. Dit voorkomt vooroordelen en stereotyperingen. Het TOPOI-model is dus een systematiek van essentiële aandachtspunten en handvatten om in de gespreksvoering met mensen met een andere etnische en maatschappelijke achtergrond, culturele verschillen en misverstanden op te sporen en aan te pakken. Door te werk te gaan met de TOPOI-gebieden zijn culturele verschillen in de communicatie waar te nemen en te veranderen.

Bij sommige interculturele contacten botsen de culturele normen en waarden zodanig met elkaar, dat de dubbelperspectiefbenadering niet voldoende helpt. Kennis van elkaars cultuur brengt de beide partijen niet dichter bij elkaar. Om dan toch tot effectieve communicatie te komen, is het nodig om een bewuste keuze te maken en een grens te trekken. Dit gebeurt in de derde stap van de drie-stappenmethode.

- Waar liggen de eigen grenzen voor wat betreft aanpassing aan en acceptatie van de ander?

- Maak de grenzen aan de ander duidelijk.

Het gedrag van de ander begrijpen betekent niet meteen aanpassen of accepteren. Soms begrijp je iets wel, maar heb je er geen begrip voor. Bij culturele verschillen gaat het om het vinden van een balans. Iedereen moet voor zichzelf vaststellen hoe ver hij bereid is tegemoet te komen aan de ander. Je gaat individueel vastleggen waar de grenzen van aanpassing en acceptatie liggen.

Enkele moeilijkheden hierbij:

- Het aangeven van de grenzen van aanpassing en acceptatie kan gehinderd worden door de eigen normen en waarden (vb. de door de samenleving opgedrongen verplichting tot tolerantie).

- Een andere valkuil wordt gevormd door de overdreven positieve ideeën die je kan hebben over de waarden en normen van de eigen cultuur. Vergeet niet dat waarden en normen van mensen niet altijd overeenkomen met het werkelijke gedrag van mensen.

VOORBEELD

Er is een verschil tussen de Belgische normen en waarden wat betreft vergadergedrag en de werkelijkheid tijdens Vlaamse vergaderingen. Ine kan dit vergeten. Is iedere Belg altijd op tijd aanwezig? Beginnen vergaderingen in Vlaanderen altijd op het afgesproken tijdstip? Verlopen Vlaamse vergaderingen altijd efficiënt? Bron: Pinto, 2007, p. 78

In het begin zal het nodig zijn om de drie stappen van de DSM bewust één voor één te doorlopen. Later lukt het zonder erbij na te denken.

Het doel van de drie-stappenmethode is te leren om harmoniserend en grensverleggend te communiceren en te handelen. Het resultaat leidt tot effectief management van verschillen. Het beoogde effect van de DSM is:

- Bewustwording van eigen normen en waarden. Eigen acceptatie is vaak een voorwaarde voor acceptatie van anderen.

- Wegnemen van vooroordelen

- Begrijpen van andermans normen en waarden. Elkaar daardoor gemakkelijker accepteren en respecteren, ook al wijken deze sterk af van eigen normen en waarden. Dit begrip kan relativering en zelfs verrijking van de eigen normen met zich meebrengen. Juistere info over onbekend en onbegrepen gedrag en handelen van andere culturen is belangrijk zodat geen vooroordelen, stereotypen of racisme ontstaan.

- Vaststellen van eigen grenzen en aan anderen duidelijk maken ter voorkoming van irritaties, onbegrip en overdreven tolerantie. Verschillen worden gebruikt en gemanaged naar ieders willen en kunnen.

VOORBEELD

Nadat Ine de Belgische en Zuid-Amerikaanse vergadercultuur heeft vergeleken, bekijkt ze de situatie vanuit een dubbel perspectief ookal zijn er nog steeds onduidelijkheden. Ze begrijpt nu door welke verschillen in normen en waarden de spanningen in deze interculturele situatie worden veroorzaakt. Nu kan ze een duidelijke afweging maken hoe met deze verschillen om te gaan. Over het algemeen is Ine flexibel en kan ze beide manieren van vergaderen als verschillend maar als gelijkwaardig zien. Ze neemt zich voor te proberen zich zoveel mogelijk aan te passen aan de Zuid-Amerikaanse vergadercultuur. In de praktijk vindt ze het moeilijk anderen te onderbreken. Haar eigen norm dat je anderen uit moet laten spreken, verhindert haar om zich geheel aan de Zuid-Amerikaanse normen aan te passen. In ieder geval is de irritatie grotendeels weg en voor zover die er nog is, is ze in staat die niet te tonen. Bron: Pinto, 2007, p. 79

Naast haar bruikbaarheid bij interculturele contacten is de methode ook goed toepasbaar bij personen uit hetzelfde cultuurgebied (vb. tussen man en vrouw).