Item gefilterd op datum: maart 2014

M. L. 's reactie:

Terwijl de meeste zullen zeggen: "de patiënt op de eerste plaats," en dat is een ware uitspraak, laten we niet vergeten over de verzorger. In feite, heeft dr. Paul Zeltzer opgemerkt zoals zeggend, "Zorgverleners zijn het belangrijkste lid van de gezondheidszorg team", maar vele malen de verzorger wordt wel eens vergeten. Vaker wel dan niet de mantelzorger is degene die jongleert alles van de emotionele ondersteuning en persoonlijke zorg aan afspraken en verzekeringskwesties.

Typisch, een verzorger is een familielid, misschien een echtgenoot, broer, zus, ouder, of een goede vriend. Na verloop van tijd kunnen er meerdere zorgverleners, maar meestal is een primaire verzorger.

Als een hersentumor patiënt en een zorgverlener (voor mijn vader), ik moet zeggen dat de uitdagingen en frustratie die ik ervaren als een verzorger waren veel moeilijker dan die als patiënt. Sommige van de beste "verzorger" advies dat ik las was dat het belangrijk is voor zorgverleners om niet uit het oog manieren om voor zichzelf te zorgen, in aanvulling op de persoon / patiënt dat u zorgt voor verliezen. Het viel me op dat het niet moeilijk is, en in veel situaties wordt aanbevolen, om een second opinion te krijgen of een andere arts te vinden, maar het is niet zo makkelijk om een andere zorgverlener te krijgen!

De Amerikaanse hersentumor Association (Calamiteiten Fonds) heeft een hele sectie op hun website die gewijd is aan ondersteuning, advies en extra middelen voor verzorgers (www.abta.org/ Care_And_Support/48). Daarnaast is er een sectie die uitgebreide detail heeft met betrekking tot de oriëntatie voor zorgverleners en een gratis handboek voor mantelzorgers van patiënten met hersentumoren. Ga naar de ABTA site om afzonderlijke hoofdstukken of het hele document te downloaden.

Als een verzorger voor mijn vader, een deel van de informatie en artikelen die ik vond vooral nuttig bij het Calamiteiten Fonds website waren als volgt:

• Advies aan de zorgverlener: Biedt uitstekend advies en leidende beginselen door zoals te leven:

° Shock: Jezelf toestaan om in het en hoe te om een uitweg te vinden.

° Huilen: Het is goed om te huilen, en huilen wordt aangemoedigd.

° Hope en Gebed: Beide zorgen voor de sterkte en moed.

• Zorg voor de zorgverlener: De focus ligt op hoe zorgverleners voor zichzelf kunnen zorgen met behulp van suggesties, zoals deze:

° Gelach: Hoe kan dit spanning te verlichten en ontspanning te bevorderen.

° Wees vriendelijk en geduldig voor jezelf.

° Zorg goed voor jezelf: Fysiek, gezondheid en emotionele behoeften.

• Oriëntatie naar Caregiving Handboek: Dit is voor mantelzorgers van patiënten met hersentumoren. Dit middel helpt zorgverleners begrijpen hersentumoren, wat te verwachten, hoe de zorg voor een geliefde, het betalen voor gezondheidszorg, de planning voor de toekomst, en nog veel meer. Dit is een uitstekend middel om te lezen of te downloaden of hebben per post verzonden, indien gewenst.

• Calamiteiten Fonds's Pen Pal programma: Dit programma helpt om hersentumor patiënten of verzorgers verbinden met anderen die in een vergelijkbare situatie.

M. L. 's reactie:

Iemand te vertellen dat je een hersentumor hebt is niet gemakkelijk om te doen. In veel gevallen echter, kan het meer nuttig zijn voor u om uw situatie met degenen die om je geven de meeste delen. Ze kunnen er zijn om ondersteuning te bieden en u ook helpen om een aantal van de moeilijke beslissingen die je tegenkomt te maken. Omdat er zo veel verschillende soorten hersentumor, ik vond het nodig om een grote hoeveelheid informatie te delen met mijn familie en vrienden, zodat ze echt begrepen hoe ernstig mijn ziekte was. Mijn man was ongelooflijk als het ging om dit aspect van praten over mijn situatie. Hij hielp me vinden zo veel mogelijk over hersentumoren door het verzamelen van informatie uit de artsen als het internet.

Mijn man vertelde mijn ouders over mijn hersentumor, en toen mijn ouders op de hoogte van de rest van mijn familie. Gelukkig mijn ouders medische achtergrond en dus kunnen ze de informatie nauwkeurig relais. Indien nodig kan uw artsen en ander medisch ondersteunend personeel ondersteuning te bieden wanneer u uw familie en vrienden vertellen over je ziekte. In mijn geval, mijn ouders blijven om updates te verstrekken aan de rest van mijn familie omdat ze allemaal in Tennessee wonen.

Ik herinner me dat mijn man me te vertellen over hoe hij vertelde een aantal van onze beste vrienden, Gil en Jayne. Gil is een echte stoere vent aan de buitenkant, maar hij was erg overstuur. Jayne was echt depressief en kon er niet over praten zonder begint te huilen, maar beiden waren er voor ons geen kwestie hoe moeilijk het was voor hen. Gil was geweldig, want hij probeert altijd geschikt om te worden positive.When, zou hij proberen om een beetje humor ergens interject gewoon om ons lachen. Ik zal nooit vergeten toen hij naar het ziekenhuis dragen zwarte jeans en een zwart shirt kwam. Duane vertelde me later dat Gil een stuk papier had genomen en stak hem in zijn kraag zodat hij bleek een priester te zijn. Het was moeilijk om niet te lachen om hem pretenderen om priester te worden! Zodra Gil nam de nep-Romeinse kraag uit, mijn echte pastor aangekomen bij het ziekenhuis om me te zien. Het is een goede zaak dat mijn voorganger heeft een geweldig gevoel voor humor.

In veel gevallen, toen ik vertelde een vriend dat ik een hersentumor had vond ik het makkelijkst om maar meteen to the point en gewoon zeggen: "Ik was onlangs gediagnosticeerd met een hersentumor." Nadat ze kregen over de schok van wat ik heb gezegd , Ik vond de steun van hen te overweldigend zijn.

Ik zal ook zeggen dat, hoewel zoveel mensen steunden, waren er een paar vrienden die bijna ongemakkelijk in het omgaan met mijn ziekte en er zijn voor mij leek. In eerste kwetsen dit mijn gevoelens, maar ik hoorde later dat dit een veel voorkomende gebeurtenis. Er was niet een ding dat ik kon doen om het te veranderen. Ik kwam tot het besef dat veel mensen gewoon niet weten wat te zeggen, of misschien te maken met mijn ziekte kan hen herinnerd aan een trieste situatie die zij eerder hebben ervaren. Ik besloot niet te laten krijgen voor mij en gericht op het feit dat ik veel meer vrienden die in staat zijn om daar met mij waren. Dat is wat belangrijk was.

Met betrekking tot het vertellen van je kinderen dat je een hersentumor hebt, moet ik beginnen door u te laten weten dat ik geen kinderen van mijn eigen hebben, maar ik heb wel een goede vriend met een hersentumor, en ze heeft wel kinderen. Ik heb gesproken met haar heel wat over dit onderwerp en hebben ook gezien en gelezen informatie die bedoeld is om behulpzaam te zijn bij het vertellen van jonge kinderen dat u een hersentumor. De volgende reacties samenvatten wat mij is verteld door mijn vriend of zijn in overeenstemming bevonden met de informatie die ik in andere bronnen hebben gevonden te zijn. Eerste, altijd eerlijk met uw kinderen. Als uw kinderen voelen dat er iets ongewoons gebeurt, dan kunnen ze hun fantasie gebruiken om een probleem te maken als ze niet de waarheid verteld. Als dat gebeurt, wat hun gedachten mogen verzinnen kan veel erger dan de waarheid. Je moet zorgen van de kinderen aan te pakken en praat met hen in woorden die ze begrijpen. Er is mij verteld dat als een hersentumor wordt beschreven vrij eenvoudig om jonge kinderen (bijvoorbeeld: "Papa heeft een brok in zijn hoofd die niet hoort te zijn"), dan is het makkelijker voor hen om te begrijpen. Ze moeten begrijpen wat het betekent voor u om naar het ziekenhuis of misschien moet in het ziekenhuis blijven voor een tijdje. De meeste mensen die ik heb gesproken te hebben gesuggereerd dat een ouder nodig heeft om de vragen van een kind eerlijk en eenvoudig te beantwoorden in de woorden die het meest geschikt voor de leeftijd van het kind zijn. Praten met je kinderen in een liefdevolle, waarheidsgetrouw en geruststellende manier is essentieel voor hun gevoel van veiligheid.

Ten tweede, wees je bewust van je timing, het is best om aan uw kinderen zo snel na uw diagnose mogelijk te praten. Vertel zo veel als je denkt dat ze moeten weten om hun angsten te kalmeren, maar niet per se alles wat uw kinderen. Met andere woorden, te veel informatie zullen hen zorgen dingen die ze niet kunnen veranderen. Hoe ouder het kind, hoe meer informatie je moet bieden.

Vertel uw kinderen dat u behandelingen die kunnen ertoe leiden dat u uw haar te verliezen en voelt u zich moe voelt kan hebben. Het is prima om hen te vertellen dat deze dingen niet normaal zijn, maar deel uitmaken van het proces van omgaan met een hersentumor. Als je een operatie moet ondergaan om de tumor te verwijderen, moet u deze informatie met hen te delen ook. Nogmaals, wat je zegt en hoe je het zegt zal afhangen van de leeftijd van de kinderen. Uw kinderen moeten ook weten dat het hebben van een hersentumor en de tekenen en symptomen die gepaard gaan met het niet hun schuld is. Laat ze weten dat ze niet kunnen "vangen" uw conditie door dicht bij jou of je aanraakt.

Vergeet niet om uw kinderen te vragen of ze vragen hebben. U kunt worden verrast door hun zorgen, maar houd in gedachten dat je moet ook bereid zijn om hun vragen te beantwoorden. Zij kunnen u vragen of u gaat sterven. Uw reactie zal afhangen van de leeftijd en de rijpheid van uw kinderen. Uw specifieke voorwaarde zal ook een factor zijn in uw reactie. Nogmaals, moet je eerlijk tegen hen zijn, maar je moet ze altijd aan te moedigen om zijn hopeful.Help uw kinderen begrijpen dat een persoon die een hersentumor niet noodzakelijkerwijs sterven.

Een vriend van mij vertelde me dat ze voelde dat het belangrijk was om de leerkrachten van haar kinderen te vertellen. De leraren en begeleiders waren erg behulpzaam en hielp haar om beter te begrijpen hoe haar kinderen omgaan met de situatie.

Tot slot, het is oke als je begint te huilen als je het vertellen van uw kinderen. Huilen is een heel normale reactie bij het praten met uw kinderen over uw situatie. Maar zorg ervoor dat je ze vertellen waarom je huilt. Het kan zijn omdat je verdrietig dat je ziek of dat je nerveus bent over een aantal van de veranderingen die kunnen plaatsvinden als gevolg van uw ziekte zijn je bent. Je moet altijd gerust uw kinderen dat u hen praten over wat er met je gebeurt en dat je alles wat je kunt doen om ervoor te zorgen dat hun behoeften worden opgevangen door familie en vrienden. Vergeet niet om uw kinderen aan te moedigen om positief te blijven en hoopvol te zijn.

Een verandering in de communicatie, dat is geëvolueerd sinds de eerste editie van dit boek is het gebruik van weblogs of blogs, om iedereen op de hoogte natuurlijk de patiënt te houden. Nu dat vrienden en familie vaak zijn verspreid over het hele land en zelfs over de hele wereld, om iedereen op de hoogte van korte berichten kan zeer nuttig zijn. Een patiënt wist ik moest letterlijk honderden collega's en collega's en oud-collega's die allen zeer geïnteresseerd in zijn vooruitgang en enthousiast om hem te ondersteunen door middel van het ware. Hij was zelfs in staat om te leren van nieuwe behandelingsmogelijkheden als mensen artikelen die zij had gelezen over lopend onderzoek doorgestuurd. Een andere patiënt, Jerry Kline, heeft zijn website (www.jerrykline.com) niet alleen gebruikt om zijn vrienden en familie op de hoogte houden, maar om uit te reiken naar andere hersentumor patiënten om hen aan te moedigen.

Autorijden is duidelijk een complexe taak die multitasking vereist op een niveau dat veel volwassenen voor lief nemen. Voor ouders die een tiener leren rijden hebben gehad, is de angst van het toestaan van een 16-jaar-oude toegang tot de familie auto goed begrepen. Zal uw tiener anticiperen alle gevaren die op de snelweg, de remweg, en het lawaai afleiding in de auto? Verzekeringsmaatschappijen, natuurlijk, weten dat het leren rijden is moeilijk, dat is waarom de tarieven voor jonge bestuurders zijn meestal hoog.

Opnieuw leren om te rijden is niet minder moeilijk wanneer een patiënt een operatie heeft ondergaan voor een hersentumor. Hoewel er duidelijk verzwakte motoriek, visuele afwijkingen, of blinde vlekken niet kan zijn, kunnen patiënten hebben langzamere reactietijden en een verminderd vermogen om subtiele milieu-aanwijzingen in het verkeer mee. Veel neurosurgeons niet toe patiënten te rijden gedurende 6 weken na de operatie. Sommige neurochirurgen raden dat patiënten permanent hun rijbewijs inleveren.

Patiënten die aanvallen hebben geleden, zelfs zonder verlies van bewustzijn, zijn beperkt van de rijbevoegdheid. In sommige staten, moet de patiënt aanvalsvrij voor ten minste 1 jaar. De arts moet aantonen dat de patiënt is geïnformeerd worden over rijden. Artsen die niet toestaan dat hun hersentumor patiënten te rijden vaak alleen maar aanraden drives die absoluut noodzakelijk zijn en betrekken beperkte afstand, licht verkeer, en goed zicht.

Er zijn revalidatie programma's die een evaluatie van het rijden met behulp van een simulator of een daadwerkelijke proefrit onder gecontroleerde omstandigheden uit te voeren. Reactietijd, aandacht voor het verkeer, uitspraak van remweg, en diepte perceptie zijn alle belangrijke facetten van opnieuw leren om te rijden.

M.L.’s comment:

The answer to this question depends on your particular situation. I would recommend you consult your doctor; however, in my opinion, you should strive to begin or resume some sort of exercise as soon as your doctor approves.When I started exercising again, I felt that I needed to do it in order to assist in my rehabilitation. I felt like the exercise was helping me to keep up my strength. I remember my doctor telling me that it was good to exercise because it is dangerous to be too sedentary, even in the postoperative period. She told me that if patients don’t stay selected, they are at a higher risk for blood clots in their legs. I was also eager to start exercising because the steroids that I took contributed to my loss of muscle strength. I was happy to be able to start exercising so that I could gain back that strength.

Keep in mind that exercise can be anything from a walk around the block to spending 30 minutes on an exercise bike.When I started exercising again, I didn’t try to overdo it. I just wanted to be able to resume some sort of activity. If my doctor told me I could start out with a walk around the block and no more, then that is what I did. As I was able to regain my strength, I was able to gradually increase my level of exercise.

Another bonus is that people who exercise generally feel better mentally as well as physically. I think this is particularly true when someone fears that they have lost strength or coordination after surgery. Working to regain strength and flexibility is an important part of getting well.

ML's commentaar: Ten eerste, je moet in gedachten houden dat uw behandelingen niet mogen eindigen op een vast punt in de tijd. Ik dacht dat, omdat de zichtbare tumor tijdens mijn craniotomie werd verwijderd en omdat ik bestralingen succesvol had ontvangen dat mijn chemotherapie behandelingen zou zijn "van korte duur." Na het ontvangen van behandelingen voor 12 maanden, werd ik gepresenteerd met een aantal verschillende opties, een van die behandelingen stoppen. Na het bekijken van alle informatie, mijn man en ik besloten dat het het beste zou zijn voor mij om verder te gaan met mijn behandelingen.

Hoewel ik verder met de behandelingen, ik had nog veel vragen, zoals: "Wat als mijn tumor begint om terug te komen, zelfs wanneer ik op chemo?" Of "Hoe lang moet ik op chemotherapie?" En "Wat zal de effecten op de rest van mijn lichaam als ik blijf op chemotherapie? "Dit zijn moeilijke vragen om antwoorden te krijgen, omdat uiteindelijk de beslissingen moeten worden genomen door u en uw dierbaren. De artsen kunnen u voorzien van een aantal van de antwoorden, maar ze moeten oppassen niet om u te vertellen wat te doen. Tot op de dag, ik nog steeds moeite met het willen het antwoord weten, "Moet ik bepaalde medicijnen altijd te nemen?"

Als u niet tevreden bent of opgelucht wanneer uw behandeling eindigt, bedenk dan dat dit is een veel voorkomende en normale ervaring. De meeste mensen die hersenkanker strijd zijn bang voor herhaling. Deze angst is vooral moeilijk om te gaan met wanneer de behandeling eindigt omdat uw gezondheidszorg team is niet meer om je heen op een regelmatige basis. Er is een natuurlijke gevoel van verlies en angst, maar je kunt niet toestaan dat de angst om de controle over je leven te nemen. Vergeet niet dat je de controle over je emoties. Een deel van die controle is om bewust te zijn van je angsten. Laat je angsten dicteren de manier waarop je je leven leidt.

U hebt waarschijnlijk gerealiseerd dat je je toekomst niet kan controleren, maar je kunt een positieve houding te hebben en leven op een dag op een moment. Dit is een geweldige tijd om betrokken te raken bij hersentumor steungroepen als je nog niet hebt. U kunt uw angsten en emoties te delen met andere leden van de steungroep, en er is een zeer goede kans dat diezelfde angsten en emoties hebben gevoeld door de andere leden van de groep.

Je moet ook niet vergeten dat je familie en vrienden zijn er nog steeds voor u, zelfs na uw behandeling eindigt. Wees niet bang om je gevoelens te delen met hen en om te kijken naar hen voor steun en begrip. Zorg er ook voor dat u de tijd om de dingen die je leuk te doen. Alles wat je kunt doen is levend een dag op een moment, maar wees niet bang om professionele hulp voor hulp te zoeken als je voelt dat je angsten overdreven zijn geworden zijn.

Ik noemde dit eerder in het derde deel met betrekking tot MRI [magnetic resonance imaging] scans, maar ik zal het hier niet herhalen, want het is een van de beste adviezen die ik kreeg van een steungroep. Een van de adviseurs zei tegen mij: "Als je de uitkomst van een situatie niet kunt veranderen, dan maak je geen zorgen over." Als je denkt over die verklaring, het maakt veel zin, en het is echt vast met mij over de jaar. Ik merk dat ik het beoefenen van deze in veel gebieden van mijn leven. Een in het bijzonder is wanneer het tijd is voor mijn volgende MRI-scan. Bijvoorbeeld, er is niet een ding dat ik kan doen om het resultaat van mijn MRI-scan te veranderen, dus ik maak je geen zorgen over de resultaten. Als de resultaten terug te komen en ze zijn niet 100% positief, dan weet ik zal er mogelijkheden voor mij om te bespreken met mijn neuro-oncoloog. Je zou kunnen denken dat klinkt een beetje te simplistisch, maar als je merkt dat je zorgen te maken over je toekomst, dan zou ik u aanraden om eerst na te denken over wat je wel en niet kan beheersen. Als u de uitkomst niet kunt veranderen, dan maak je geen zorgen over omdat zorgen te maken over iets dat je niet kunt veranderen zal alleen leiden tot meer stress en angst. Als je je richt uw inspanningen op situaties of resultaten die u kunt wijzigen, dan wordt u regisseren je energie op een positieve manier en hopelijk zult merken dat uw stress aanzienlijk zal afnemen.

Vermoeidheid is een veel voorkomend probleem voor kankerpatiënten. In feite, tweederden patiënten melden vermoeidheid ernstig genoeg om hun dagelijkse activiteiten beperken. Vermoeidheid is niet hetzelfde als zwakte (krachtverlies), maar vermoeidheid gaat gepaard met een gevoel van algemene zwakte, verminderde concentratie, en gemakkelijk vermoeiend.

Vermoeidheid kan worden geassocieerd met anemie (een laag aantal rode bloedcellen), neutropenie (een laag aantal neutrofielen), pijn, depressie, angst, en een verlies van eetlust. Behandeling van deze factoren verbeteren soms het gevoel van vermoeidheid. Vermoeidheid kan worden geassocieerd met kanker behandeling, zoals stralingstherapie en chemotherapie. Dit laatste kan anemie en neutropenie veroorzaken. Het gevoel van vermoeidheid kan verminderen wanneer het bloedbeeld weer normaal. Bovendien, het corrigeren van lage bloeddruk telt met groeifactoren zoals Procrit (bloedarmoede) en Neupogen (voor neutropenie) kan toestaan chemotherapie blijven bij de aanbevolen doses.

Kankerpatiënten met normale bloedbeeld kan nog steeds klagen over vermoeidheid. Tabel 9 geeft andere oorzaken van vermoeidheid. Zorg ervoor dat je het gevoel van vermoeidheid te bespreken met uw arts. Het is vooral belangrijk om begeleidende symptomen, zoals kortademigheid, constipatie, misselijkheid, en spierzwakte, die een aparte, behandelbare oorzaak kunnen hebben mee.

Strategieën voor de bestrijding van vermoeidheid zijn de volgende:

• Deelnemen aan aërobe oefening en lichamelijke activiteit • Het bijhouden van een normale slaap / waak-cyclus
• Het plannen van een rustperiode na lichamelijke inspanning
• Grenzen stellen op inspannende werkzaamheden
• Het behoud van energie voor specifieke activiteiten • Het beheren van stress
• Het vermijden van voedingsmiddelen met een hoog suikergehalte

Ten slotte kunnen bepaalde vitaminen en mineralen tekorten bijdragen aan vermoeidheid. Vitaminesupplementen worden beschreven in deze gevallen, maar extra vitaminen voor patiënten die niet over deze tekortkomingen niet helpen en zelfs schadelijk kunnen zijn.

Dieet aanpassingen kunnen nodig zijn, maar de aanbevelingen variëren van patiënt tot patiënt. Zo moet patiënten die misselijkheid en braken hun eetgewoonten te veranderen. Fried, pittige of zoete voedingsmiddelen kan schokkend om je maag te zijn wanneer u zich misselijk voelt. Koude voedingsmiddelen hebben de neiging beter verdragen dan warm voedsel te zijn.

Sommige patiënten ontwikkelen mondzweren of gist in de mond of keel tijdens de behandeling. De aanwezigheid van gist (candidiasis) kan beïnvloeden smaak, bijdragen tot verlies van eetlust. Melden aan uw arts als u pijnlijke zweren in de mond en keel waardoor beperken eten en drinken. Specifieke medische behandeling van de zweren en nutritionele dranken zoals Zorg of Prosure kan helpen om u te houden van het verliezen van gewicht tijdens de behandeling en kan worden aanbevolen. Hoewel regelmatige consumptie van groenten en fruit wordt aanbevolen, kunnen patiënten met een zeer laag aantal witte bloedcellen moeten rauw of ongekookt voedsel te vermijden, omdat ze kunnen nog bacteriën in hen.

Extra vitaminen en mineralen zijn niet nodig in een goed uitgebalanceerd dieet, maar veel patiënten lijden misselijkheid, slechte eetlust, of vermoeidheid, die hun vermogen om te koken en te eten van een evenwichtige voeding kan beïnvloeden. Hoewel multivitaminen en ijzersupplementen leveren essentiële voedingsstoffen, moeten patiënten onder behandeling verbruiken ook voldoende calorieën en eiwitten. Uw arts kan u doorverwijzen naar een diëtist als uw voedingsbehoeften wordt voldaan en je gewicht verliest.

Helaas, het houden van goed gevoed en lichamelijk gezond is geen garantie dat je een terugval wordt voorkomen. Er zijn geen bekende modificaties van dieet dat zal bereiken of te verlengen remissie bij hersentumor patiënten, maar het houden van gezonde beter tolerantie van verdere behandeling mogelijk te maken.

Veel kankerpatiënten hebben te horen gekregen om suiker in welke vorm dan ook te vermijden vanwege de bezorgdheid dat "suiker voedt kanker." Helaas, het is niet zo eenvoudig. Patiënten die suiker volledig hebben weggenomen uit hun dieet niet vinden dat dit is "uitgehongerd" hun tumor. De consumptie van geraffineerde suiker en andere koolhydraten kunnen verdringen meer voedzaam voedsel, en om deze reden, worden patiënten aangemoedigd om suikers en koolhydraten tot een minimum te beperken. Sommige patiënten hebben een slechte eetlust, misselijkheid, zweertjes in de mond, en andere problemen die hun voedselinname te beperken. Deze patiënten kunnen profiteren van proteïne shakes, "smoothies" en andere calorierijke drankjes.

Uw oncoloog of oncologieverpleegkundige kan u helpen om uw dieet aan te passen als je gewichtsverlies, gewichtstoename, misselijkheid of diarree. Zorg ervoor dat u uw dieet te bespreken met uw arts voordat u het elimineren van vlees, groenten, fruit, of andere klassen van voedingsstoffen. Vele uitstekende boeken zijn geschreven voor patiënten met kanker, vaak met recepten voor patiënten die chemotherapie ondergaan.

Ja. De meeste mensen die gediagnosticeerd zijn met een ernstige ziekte worstelen met angst en bezorgdheid. Sommige patiënten vrezen lichamelijke handicap, verlies van inkomsten, verlies van de ziektekostenverzekering, of het verlies van de steun van hun familie. Sommige patiënten vrezen chirurgie, radiotherapie of andere behandelingen. Sommige patiënten zijn bang dat ze zullen sterven. De meerderheid van de mensen bang zijn voor wat ze niet kunnen controleren, en er zijn vele aspecten van hersentumoren die onvoorspelbaar en oncontroleerbaar zijn.

Niet alle hersentumoren zijn levensbedreigend. Sommige kunnen chirurgisch worden genezen, en sommige kunnen worden gecontroleerd voor langere tijd met radiotherapie of chemotherapie. Leren over je conditie kan je helpen om te gaan met je angst. Als je bang specifieke aspecten van uw behandeling, raadpleeg dan uw arts, zodat u hulp kunt krijgen bij het omgaan met uw behandeling.

M. L. 's commentaar

Als je niet bang bent, dan ben je niet normaal! Ik was geweldig gevoel, ik stond op het punt om promotie te krijgen tot vice-president. Mijn man en ik hadden het over het starten van een gezin. Ik had geen waarschuwingsborden te hebben. Toen werd ik op een ochtend, en ik heb niet goed voelt. Het volgende wat ik wist, kreeg ik te horen dat ik een hersentumor had. Eerlijk gezegd, ik wist niet wat dat eigenlijk betekende. Mijn man deed veel onderzoek op het internet te vinden zo veel als hij kon over hersentumoren. Ik was bang, maar er leek deze stem in mij dat me te vertellen dat ik goed zou zijn. Ik op een bepaald moment dat had gelezen "kanker is NIET een doodvonnis," en ik dat geloofde.

Het geloof in God en geloven ik zou verzorgd worden ook geholpen om mijn angsten te verlichten. Iemand vertelde me eens dat het geloof was de meest effectieve tegengif voor angst. Dat bleek waar te zijn in mijn situatie. Anderen hebben gesuggereerd dat de hoop is de meest effectieve tegengif voor angst. Ik weet zeker dat er veel verschillende meningen over wat er effectief voor de bestrijding van de strijd tegen kanker beschouwd. Ik bleef geloven dat ik goed zou komen en dat ik zou het door dit alles.

Mijn man, vrienden en familie waren allemaal een ongelooflijke steun voor mij. Geloof me, ik was depressief soms ook. Er waren tijden dat ik veel gehuild. Ongeveer 3 of 4 maanden na mijn operatie-toen ik goed in mijn bestralingen-I leek erg emotioneel voor een periode van enkele weken te zijn. Toen mijn moeder of mijn zus me zou bellen om te zien hoe ik aan het doen was, zou ik gewoon beginnen te huilen. Ik denk dat de realiteit van de situatie had ingesteld inch Mijn artsen vertelden me dat de depressie ook kon zijn in verband met mijn medicatie. Op basis van alles wat ik ofwel voelde mezelf, elders gelezen, of gehoord van anderen, het is heel natuurlijk om negatieve gevoelens over de diagnose die je hebt gekregen te hebben. Je hebt te maken met het feit dat je leven is veranderd. U zult waarschijnlijk ervaren andere gevoelens, zoals ontkenning en wrok. Tijdens de eerste stadia, zult u waarschijnlijk een beetje verdoofd om het allemaal geworden. Nogmaals, dit alles is normaal. Ik ervoer al deze gevoelens, maar op een gegeven moment na de realiteit van de in situatie, realiseerde ik me hoe belangrijk het voor mij was om na te denken over hoe ik die negatieve gevoelens zou kunnen nemen en om te zetten in positieve energie. Om een of andere reden, ik bleef maar denken dat dit mij overkomen met een reden. Mijn man bleef maar denken: "Waarom ML?" En "Wat heeft ze gedaan in haar leven om dit te verdienen?"

Uiteindelijk, een gevoel van acceptatie in dat de manier veranderd waarop we leefden ons leven vanaf dat moment. Duane en ik heb openlijk praten over mijn diagnose en hoe het ons leven veranderd. Ik had hem nodig om me te veel van de details die plaatsvond vroeg op omdat ik ze niet kon herinneren vertellen. Duane was doodsbang dat hij me ging verliezen binnen het eerste jaar van mijn diagnose. Ik voelde me alsof ik had sterk voor hem te zijn omdat hij zo bang dat hij me zou verliezen. Ik denk dat de gedachte van mij niet zijnde de "'hetzelfde ML" bang hem bijna evenveel als de gedachte van mij volledig verliezen. We spraken over al deze gevoelens, en we mogen onszelf ongelukkig terwijl we deze discussies. We hebben altijd geprobeerd om dergelijke discussies op een positieve note.We eindigen 'zou zeggen dat we dit op een dag zou vechten op een tijd en gaan met wat ons gegeven is.

Deze hele situatie eigenlijk bracht Duane en ik dichterbij. We waren heel dichtbij geweest, maar het omgaan met nieuws van deze omvang was iets dat geen van ons ooit had te doen. We vonden dat we hingen aan elkaar voor steun en kracht. Ik vond ook een grote mate van comfort en kracht in mijn geloof. De kerk en mijn voorganger waren er voor mij en bad voor mij de hele tijd. Ik kan niet eens beginnen te vertellen hoeveel mensen vertelden me dat ze aan het bidden waren voor mij, en ik geloof dat een persoon die wordt gebeden voor krijgt ook sneller.

Sinds mijn diagnose, ik voel me als mijn persoonlijke leven is ten goede veranderd. Ik heb gehoord dat anderen hetzelfde zeggen. Ik denk dat het komt omdat je gedwongen bent om een goede kijk op hoe je leven was voordat de diagnose van een hersentumor te nemen. Je krijgt een kans om opnieuw te evalueren uw leven en veranderingen ten goede te maken. Ik begon te proberen te achterhalen wat "bericht is verzonden naar mij" en wat ik moest doen met de boodschap die ik kreeg. Ik vraag me soms af of dit allemaal gebeurde omdat het een manier was om me te krijgen om andere mensen te helpen met hersentumoren. Door het delen van mijn verhaal van te maken met een kwaadaardige hersentumor, kon ik anderen helpen om ook positiv over hun situatie. Ik heb nagedacht over dit zo vaak, en elke keer krijg ik een ander antwoord. Deze dagen, ik probeer gewoon mijn best doen om een goed leven te leiden. Ik probeer een goede invloed op anderen die kunnen omgaan met een aantal van dezelfde problemen die ik heb meegemaakt met een hersentumor zijn.

Depressie bij hersentumor patiënten kan worden gerelateerd aan de stress van de diagnose en behandeling, het verlies van fysieke of geestelijke vermogens, en de angst voor lijden en dood. Voor patiënten die altijd hebben genoten van een goede gezondheid, kan de diagnose van een hersentumor emotioneel overweldigend. Bijna alle patiënten die worden geconfronteerd met een ernstige ziekte ervaring ten minste tijdelijk verdriet en bezorgdheid over hun toestand, maar sommige patiënten worden zo radeloos dat ze niet in staat om beslissingen te nemen over hun eigen zorg. Deze patiënten kunnen baat hebben bij begeleiding of ondersteunende psychotherapie met een medische professional die ervaring heeft in het helpen van patiënten met een ernstige ziekte.

Ernstig depressieve patiënten en patiënten met mildere vormen van depressie kunnen profiteren van een antidepressivum. Sommige van de nieuwere antidepressiva, bekend als selectieve serotonine heropname remmers (SSRI's), onder andere fluoxetine (Prozac), sertraline (Zoloft), paroxetine (Seroxat), citalopram (Celexa), en escitalopram (Lexapro). Deze medicijnen hebben minder bijwerkingen dan de oudere tricyclische antidepressiva zoals amitriptyline (Elavil) en nortriptyline (Pamelor). Bovendien kan tricyclische antidepressiva het risico van aanvallen bij sommige patiënten verhogen. Een ander antidepressivum, bupropion (Wellbutrin, ook bekend als Zyban wanneer voorgeschreven voor het stoppen met roken), verhoogt ook het risico van aanvallen.

Patiënten die chemotherapie procarbazine (een van de componenten van de populaire combinatie PCV) moeten zich bewust zijn van mogelijke geneesmiddelinteracties met antidepressiva. Noch de SSRI drugs noch tricyclische antidepressiva moet worden gebruikt door patiënten die procarbazine.

Sommige patiënten weerstaan het idee om antidepressiva vanwege het grote aantal andere medicijnen moeten innemen, maar hebben studies aangetoond dat kankerpatiënten een verbetering van de algemene levenskwaliteit bij behandeling voor depressie. Studies tonen ook aan dat patiënten met antidepressiva ervaring een toename van het aantal natuurlijke killer cellen, de cellen die een belangrijke rol in het immuunsysteem.

Sommige geneesmiddelen gebruikt in hersentumortherapie hebben toxische reacties met alcohol bekend, onder meer procarbazine, methotrexaat en thalidomide. Alcohol kan interageren met vele andere medicijnen, waaronder anti-epileptica (hierboven vermeld), antidepressiva, tranquillizers, slaappillen en pijnstillers. Activiteiten die concentratie of coördinatie, zoals autorijden, zelfs na zeer kleine hoeveelheden alcohol nodig, moeten verboden worden. Ook vanwege de toename van het sedatieve effect en de duur van deze geneesmiddelen in combinatie met alcohol, accidentele overdosis en dood mogelijk.

Patiënten die anti-epileptica die ook drinken kan grote schommelingen in drug niveaus, waardoor er een risico op aanvallen of toxiciteit. Patiënten die alcohol drinken bij het diner elke avond, of als een "slaapmutsje" die van plan zijn dit te blijven doen, moet er niet van uitgaan dat hun artsen zal goedkeuren van deze praktijk. Ook is het gebruikelijk voor patiënten om hun zorgverleners opzettelijk misleiden over hun alcoholgebruik of van alcoholisme. Het is uiterst belangrijk dat deze informatie eerlijk wordt gepresenteerd en zoals met alle informatie over gezondheidszorg, wordt strikt vertrouwelijk behandeld.

Hoewel veel patiënten een glas champagne kunt drinken op een bruiloft of drink een piña colada op het strand zonder risico, wordt het altijd aangeraden om specifiek te onderzoeken of er alcohol is toegestaan tijdens het gebruik van chemotherapie of anticonvulsiva.

M. L. 's reactie:

Persoonlijk zou ik adviseren dat je geen alcohol drinken tijdens het gebruik van chemotherapie. Eerst, afhankelijk van het type van chemotherapie die je neemt, zult u waarschijnlijk ervaren vermoeidheid als bijwerking. Koppelen van alcohol met chemotherapie zal u nog meer moe. Als je bent zoals de meeste mensen, kan je vermoeidheid ondervinden met uw anti-epileptische medicatie, en het mengen van alcohol met het zal je het gevoel dat veel erger.