Item gefilterd op datum: maart 2014

Hoewel veel mensen met diabetes gerust stellen dat zij betrouwbaar zowel hun hoge en lage bloedsuikers kan detecteren zonder werkelijke meting, hebben studies aangetoond dat deze overtuigingen zijn meestal niet nauwkeurig. Het is over het algemeen gemakkelijker om bewust te zijn van hypoglycemie (, Äúlow suikers, AU) dan hoge bloedsuikers. Dit komt omdat de veiligheidsmarge tussen de bloedsuikers in het onderste deel van het normale bereik en gevaarlijk lage bloedsuikerspiegel is vrij smal, Äîonly ongeveer 25 mg / dl, Äîand het lichaam heeft een krachtige en snelle response systeem, ontworpen om ervoor te zorgen dat een bron van energie is snel gevonden en geconsumeerd. Niettemin, vooral na lange tijd diabetes of een periode van zeer strakke glucose-instelling, de symptomen van een lage bloedsuikerspiegel worden vaak niet herkend door patiënten. Als ze worden ontdekt, worden ze waargenomen met onvoldoende tijd om preventieve maatregelen te nemen. Typische vroege symptomen van hypoglykemie zijn bron van onrust, zweterig, honger, buikpijn, hartkloppingen (dat wil zeggen, een fladderend gevoel in de borst), en headache.When bloedsuikerspiegel is erg laag, verwarring en desoriëntatie komen vaak samen met soms bizarre gedrag, maar deze functies worden in het algemeen opgemerkt door anderen dan de betrokken persoon hem-of haarzelf. Bij hyperglycemie, mensen met diabetes zijn meestal niet bewust van de aanwezigheid of de ernst van hoge suikers tot secundaire symptomen zoals frequent urineren en dorst optreden. Voor de grote meerderheid van de mensen, de enige zekere manier om een hoge bloedsuikerspiegel te detecteren is regelmatige controle van het bloedglucosegehalte te voeren.

Uw arts zal uitvoeren een van de standaard afmetingen voor de diagnose van diabetes door de geaccepteerde bevoegde instantie in welk deel van de wereld waarin je leeft goedgekeurd. In de Verenigde Staten, wordt dit over het algemeen bepaald door de American Diabetes Association (ADA) en wordt door de meeste artsen, verzekeraars en zorgaanbieders geaccepteerd als geldig. De huidige ADA criteria voor de diagnose van diabetes zijn weergegeven in tabel 1 (zie vraag 9). Uw arts kan of mag u niet vragen om te vasten voorafgaand aan het meten van de bloedglucose of hij of zij kan een standaard 2-uur durende test bekend als de orale glucose tolerantie test uit te voeren. Tenzij ze duidelijk en onbetwistbaar abnormale, of vergezeld gaat van typische symptomen van diabetes (besproken in vraag 4), moeten de resultaten worden bevestigd op een andere dag, omdat de diagnose van diabetes draagt veel gevolgen en vereist levenslange controle en behandeling. Zeer binnenkort, de test die de gemiddelde bloedglucose over de afgelopen 3 maanden (de Hemoglobine A1c of HbA1c-test) meet is waarschijnlijk ook een standaard test voor de detectie en diagnose van diabetes geworden. Verschillende diagnostische procedures worden gebruikt voor zwangere vrouwen, zouden de meeste van hen worden gescreend op de aanwezigheid van diabetes zwangerschap ("zwangerschapsdiabetes") gedurende 24 tot 28 weken zwangerschap of eerder indien ze met een hoog risico of diabetes had in een eerder zwangerschap. Het betreft een initiële 1 uur onderzoekstest waarvoor vasten niet vereist. Als de screening positief is, wordt deze gevolgd door een meer gedetailleerde 3-uur durende test waarvoor voorafgaand vasten is noodzakelijk.

De gemeenschappelijke en vroege symptomen van diabetes gevolg van het effect van de hoge bloedsuikerspiegel die in de urine en trekken vocht uit de weefsels van het lichaam met zich mee. Dit leidt tot overmatige urineproductie met frequent urineren. Het verlies van lichaamsvloeistof tot dorst, om het vochtverlies te vervangen. Zolang de persoon met diabetes is in staat om gelijke tred te houden met zijn of haar dorst door regelmatige vochtinname, zal hij of zij relatief goed blijven. Zonder toegang tot vloeistof, die kan om verschillende redenen, zal men uitgedroogd, wat leidt tot duizeligheid bij rechtop slaperigheid, verwardheid, en uiteindelijk flauwvallen en bewusteloosheid. Als gevolg van de verspilling van calorieën als glucose in de urine, zullen patiënten klagen over honger en zal meestal gewicht te verliezen als een hoge bloedsuikerspiegel erg is gemarkeerd. Het is echter belangrijk op te merken dat slechts een minderheid van mensen met diabetes deze symptomen. Vaak, de mate van een hoge bloedsuikerspiegel is meer gematigd, met weinig suiker invoeren van de urine en het veroorzaken geen directe symptomen. Echter, diabetes of zelfs bescheiden ernst aanzienlijke schade veroorzaken en leiden tot ernstige chronische complicaties. Daarom is het belangrijk om te detecteren diabetes die asymptomatisch (dwz zonder symptomen), dat is de reden dat screeningprogramma's om diabetes te detecteren die het grootste risico ontwikkeld. Als asymptomatische diabetes niet wordt ontdekt voor een voldoende lange periode (vele maanden of jaren), patiënten kunnen daadwerkelijk aanwezig zijn met een lange-termijn complicaties van de voorheen niet-opgenomen diabetes, zoals een hartaanval, beroerte, hartfalen, neuropathie (zenuwbeschadiging), nefropathie (nierschade), of retinopathie (schade aan de ogen). Deze worden in Vragen 32 tot 35.

Zie ook vraag 19 met betrekking tot type 1 diabetes. Ten aanzien van type 2 diabetes, uw succes in het voorkomen van diabetes hangt af van een combinatie van hoe succesvol je bent in het bereiken van de noodzakelijke doelen en hoe gevoelig je familie is. Erfelijke gevoeligheid kan variëren van bescheiden tot zeer hoog. Het risico hangt ook sterk af van de vraag of beide zijden van de familie van een persoon hebben een erfelijk patroon van diabetes. Als zowel de moeder en de zijkanten van de vader hebben een hoge frequentie van diabetes, dan is hun nageslacht zal een duidelijke tendens om het type 2 te ontwikkelen diabetes hebben. De algemene mate van risico wordt beschreven in vraag 7. Ondanks het belang van erfelijkheid, is het duidelijk dan milieu en leefstijl spelen een belangrijke rol. Dit is duidelijk het geval, omdat erfelijke neigingen tot ziekte weinig veranderen in de loop van een paar generaties, terwijl milieu en levensstijl zeer snel kunnen veranderen. De recente explosieve toename van de frequentie van type 2 diabetes in de meeste delen van de wereld duidelijk impliceert de laatste als de belangrijkste factor. De meest gemakkelijk te identificeren leefstijlfactoren die type 2 diabetes neerslaan zijn gewichtstoename en gebrek aan lichaamsbeweging. Meer dan 90% van type 2 diabetes in onze samenleving het gevolg is van een, of meestal beide, van deze factoren. Afhankelijk van de ernst van uw erfelijke risico, in meer of mindere mate van naleving van een levensstijl die overgewicht of obesitas voorkomt en die je meesleept in regelmatige oefening zal effectief te voorkomen dat u het ontwikkelen van type 2 diabetes.

Op dit moment denken we niet dat type 1 diabetes effectief kan worden voorkomen. Deel van het probleem is dat we niet de exacte milieutrekker ( s ) , hoewel er provocerend bewijs voor een aantal factoren , zoals de vroege blootstelling aan koemelk bepaalde virusstammen , en gebrek aan stimulatie van het immuunsysteem bij jonge leeftijd door natuurlijke blootstelling aan ziekteverwekkers . Het bewijs onvoldoende is om specifieke aanbevelingen voor het vermijden van , of immunisatie tegen , specifieke mogelijkheden triggering agenten maken . Een aantal klinische studies van middelen die het immuunsysteem aanval op de insulinproducing cellen van de alvleesklier te wijzigen ( zie vraag 2 ) zijn in volle gang . In het algemeen , deze middelen veroorzaakt een aantal bijwerkingen . Trials zijn gericht op patiënten met nieuw gediagnosticeerde diabetes , om te bepalen of zeer vroege diabetes kan worden teruggedraaid , voordat zij bij mensen zonder symptomen die op een verhoogd risico op de ontwikkeling van de ziekte kan worden gerechtvaardigd . Er is ook een significante genetische ( erfelijke ) component van het risico op type 1 diabetes ( zie vraag 7) dat kan momenteel niet worden gewijzigd . Eerste , therapieën op basis van genetische modificatie in het algemeen zijn nog in een zeer vroeg stadium van ontwikkeling . Ten tweede, de exacte gen of de genen die aangepast moeten worden zijn niet definitief bekend .

Hoewel het voorbarig zou zijn om ja antwoordt op deze vraag , lijkt het dat bepaalde verbindingen gunstige invloed hebben op de bloedsuikerspiegel en kan het potentieel om te vertragen of te verhinderen diabetes hebben . Degenen voor wie er ten minste enig bewijs omvatten ongekookt walnoten , Gymnema Sylvestre (ook bekend als gurmarbooti of gurmar ) , groene thee , en bepaalde verbindingen van chroom , zink en vanadium.While het is niet bekend hoe de meeste van deze verbindingen werken , de metaalverbindingen kunnen werken door het vergemakkelijken van het lichaam voor het vrijgeven van insuline, of reageren op insuline . Kortom , het effect van de meeste van deze artikelen is zeer mild en zij kan de bloedsuikerspiegel beïnvloeden door een paar punten . Echter , af en individuen een vrij dramatische respons . Daarnaast is er een bekend verband tussen lage niveaus van vitamine D en diabetes . Het is mogelijk dat dit niet het gevolg van gebrek aan vitamine D zelf , maar door andere factoren manier gerelateerd aan lage vitamine D niveaus . Aanvulling van vitamine D is niet aangetoond om diabetes te voorkomen op lange termijn en het is te vroeg om conclusies over te trekken . Sommige van deze verbindingen zijn weergegeven in Tabel 3 .

Er is momenteel weinig dat op betrouwbare wijze kan worden gedaan om een persoon het risico van type 1 diabetes te verminderen , zoals besproken in vraag 19 . Echter, type 2 diabetes een dramatische toename van kinderen en adolescenten in de afgelopen jaren ondergaan , en het is duidelijk dat deze wordt aangedreven , in hoofdzaak door kinderen en adolescenten overgewicht en obesitas en gebrek aan regelmatige lichaamsbeweging . Daarom kan oprichting van een gezond patroon van eten in de kindertijd, zonder overmatige calorie-inname , en het aanmoedigen van regelmatige lichaamsbeweging zijn de meest effectieve manier van het voorkomen van de ontwikkeling van diabetes . Het is niet alleen belangrijk om kinderen te voorzien van deze elementen , maar om ervoor te zorgen dat ze begrijpen hoe om gezonde keuzes te maken voor zichzelf en dat ze beseffen de levenslange voordelen die het onderhoud van gezond lichaamsgewicht en regelmatige lichaamsbeweging kan brengen . Op deze manier zijn ze meer kans om vast te stellen en hechten belang aan een gezonde levensstijl in de volwassenheid en dus hun kans op het ontwikkelen van diabetes levenslange verminderen .

Naast overgewicht, erfelijk risico en gebrek aan lichaamsbeweging, een andere factor die het risico op diabetes verhogen is het gebruik van bepaalde medicijnen. Onder deze geneesmiddelen, het type sterkst geassocieerd met een verhoogd risico zijn steroïden (ook wel glucocorticoïden), waarvan de leden omvatten prednison, methylprednisolon, hydrocortison en dexamethason. De steroïden behoren tot een klasse van natuurlijk voorkomende stresshormonen genoemd tegenregulerende hormonen die het lichaam om stress te bestrijden bereiden. Ze hebben de neiging om de bloedsuikerspiegel te verhogen. Andere stresshormonen zijn de zogenaamde catecholamines zoals epinefrine (adrenaline) en norepinefrine (noradrenaline), die ook de bloedsuikerspiegel verhogen. Synthetische versies van deze verbindingen, waarvan sommige farmaca gewichtsverlies medicijnen, verkoudheid en allergie medicijnen, astma medicijnen en genotmiddelen bevatten kan ook leiden tot een stijging van de bloedsuikerspiegel. Bepaalde soorten diureticum pillen ("plaspillen"), zoals thiaziden kan ook af en verhogen de bloedsuikerspiegel, maar deze pillen zijn vaak en op de juiste wijze gebruikt bij mensen met diabetes. Een bepaald type van cholesterol-modificeren drug bekend als niacine kan de bloedsuikerspiegel verhogen, soms heel sterk. De longacting ("extended release") versie van niacine is minder kans om dit te doen. Bepaalde soorten medicijnen gebruikt om psychiatrische aandoeningen (atypische antipsychotica) behandeling kan leiden tot een hogere frequentie van diabetes, maar dit blijkt grotendeels als gevolg van hun neiging tot gewichtstoename. Bepaalde klassen van antivirale middelen, in het bijzonder die welke worden gebruikt voor de behandeling van HIV / AIDS, kan leiden tot diabetes.

Bij al deze middelen, de voorschrijvende arts moet het potentiële voordeel van het geneesmiddel overwegen betrokken bij de patiënt en weeg dit tegen de bekende risico's, waaronder het risico op diabetes. In veel gevallen, het potentiële voordeel van het gebruik van deze geneesmiddelen die levensreddende kan zijn, wordt aangenomen dan de risico's en de bloedsuikerspiegel moeten worden gecontroleerd en behandeld moeten worden als diabetes optreedt. Zodra het geneesmiddel in kwestie wordt gestaakt, de diabetes verdwijnt meestal en de behandeling kan worden stopgezet.

Naast overgewicht, erfelijk risico en gebrek aan lichaamsbeweging, een andere factor die het risico op diabetes verhogen is het gebruik van bepaalde medicijnen. Onder deze geneesmiddelen, het type sterkst geassocieerd met een verhoogd risico zijn steroïden (ook wel glucocorticoïden), waarvan de leden omvatten prednison, methylprednisolon, hydrocortison en dexamethason. De steroïden behoren tot een klasse van natuurlijk voorkomende stresshormonen genoemd tegenregulerende hormonen die het lichaam om stress te bestrijden bereiden. Ze hebben de neiging om de bloedsuikerspiegel te verhogen. Andere stresshormonen zijn de zogenaamde catecholamines zoals epinefrine (adrenaline) en norepinefrine (noradrenaline), die ook de bloedsuikerspiegel verhogen. Synthetische versies van deze verbindingen, waarvan sommige farmaca gewichtsverlies medicijnen, verkoudheid en allergie medicijnen, astma medicijnen en genotmiddelen bevatten kan ook leiden tot een stijging van de bloedsuikerspiegel. Bepaalde soorten diureticum pillen ("plaspillen"), zoals thiaziden kan ook af en verhogen de bloedsuikerspiegel, maar deze pillen zijn vaak en op de juiste wijze gebruikt bij mensen met diabetes. Een bepaald type van cholesterol-modificeren drug bekend als niacine kan de bloedsuikerspiegel verhogen, soms heel sterk. De longacting ("extended release") versie van niacine is minder kans om dit te doen. Bepaalde soorten medicijnen gebruikt om psychiatrische aandoeningen (atypische antipsychotica) behandeling kan leiden tot een hogere frequentie van diabetes, maar dit blijkt grotendeels als gevolg van hun neiging tot gewichtstoename. Bepaalde klassen van antivirale middelen, in het bijzonder die welke worden gebruikt voor de behandeling van HIV / AIDS, kan leiden tot diabetes.

Bij al deze middelen, de voorschrijvende arts moet het potentiële voordeel van het geneesmiddel overwegen betrokken bij de patiënt en weeg dit tegen de bekende risico's, waaronder het risico op diabetes. In veel gevallen, het potentiële voordeel van het gebruik van deze geneesmiddelen die levensreddende kan zijn, wordt aangenomen dan de risico's en de bloedsuikerspiegel moeten worden gecontroleerd en behandeld moeten worden als diabetes optreedt. Zodra het geneesmiddel in kwestie wordt gestaakt, de diabetes verdwijnt meestal en de behandeling kan worden stopgezet.

Het belangrijkste aspect van een dieet om type 2 diabetes te voorkomen is de calorie (dwz energie) content. Als calorie-inname calorieverbruik overschrijdt, wordt de overtollige calorieën, in afwezigheid van andere factoren zou worden gericht energieopslag compartiment van het lichaam, hetgeen uiteraard het vetweefsel. Daarom is een dieet dat past calorieverbruik met output is de sleutel tot preventie van overgewicht en obesitas en dus diabetes. Als men al te zwaar, dan is de voeding moet leveren minder calorieën dan nodig zijn, zodat de energie zal worden getrokken uit de vetreserves van het lichaam en geleidelijk gewichtsverlies zal optreden. Zelfs een bescheiden gewichtsverlies kan zeer voordelig zijn. De voordelen kunnen zeer vroeg worden getoond, bijna net zo snel als calorie-inname lager is dan die welke vereist is om lichaamsgewicht te handhaven en voor significant gewichtsverlies daadwerkelijk voordoet. De consumptiekant van dit evenwicht is natuurlijk voedselinname. De output kant die we kunnen controleren is oefening. Evenmin kan succesvol te opereren om gewicht onafhankelijk van de andere te regelen. Zeer caloriedense voedingsmiddelen, zoals die met een hoog vetgehalte (bv. kaas, ijs, gebakken voedsel, en vleeswaren) zijn veel voorkomende bestanddelen van de voeding die leiden tot gewichtstoename, overgewicht en uiteindelijk diabetes. Hoewel suiker zelf niet leiden tot diabetes, voedingsmiddelen met een hoog gehalte aan geraffineerde suiker, zoals frisdrank en snoep, zijn ook meer kans om te worden geassocieerd met gewichtstoename en diabetes dan mensen met natuurlijke suikers. Natuurlijke suikers meestal geassocieerd met vezels, die vertraagt en beperkt hun absorptie. Zo portie voor portie, meer suiker wordt verbruikt in voedingsmiddelen met een hoog geraffineerde suiker. De vraag of een specifiek dieet samenstelling diabetes, onafhankelijk van de werkelijke energie-inhoud kan voorkomen, is niet helemaal bekend. Studies hebben aangetoond dat diëten hoog in graan en vezels meestal geassocieerd met een lagere frequentie van diabetes in de bevolking. Dit kan verband houden met de meer geleidelijke afbraak en absorptie van de componenten van de maaltijd, vooral koolhydraten, zoals eerder besproken.

Aangezien in alle delen van de wereld, de explosieve toename van diabetes is duidelijk gekoppeld aan gewichtstoename (met sommige bevolkingsgroepen zijn kwetsbaarder dan anderen) in plaats van naar een specifiek type van dieet, moet het dieet focus op het eten van een gezond dieet te blijven dat geeft de aanbevolen hoeveelheden van belangrijke voedingsstoffen, in hoeveelheden die nodig zijn om een gezond gewicht (zie vraag 11) te behouden en te voorkomen dat ongewenste gewichtstoename.

Voor meer informatie, bezoek http://www.diabetes.org/ nutrition-and-recipes/nutrition/foodpyramid.jsp.