Item gefilterd op datum: maart 2014

Het helpen van een vrouw met een bipolaire stoornis te beheren haar symptomen en medicijnen door de zwangerschap gaat sterk geïndividualiseerde zorg. Belangrijke kwesties die moeten expliciet worden aangepakt zijn:

• de geschiedenis van de bijzondere vrouw van een bipolaire stoornis , met name de frequentie waarmee ze vorige stemmingsepisodes heeft gehad . Als ze jaren is gegaan tussen episodes , komende uit medicijnen om zwanger te raken en door het eerste trimester - of langer - kan de weg te gaan .

• reproductieve geschiedenis van de vrouw , leeftijd en de algemene medische geschiedenis . Is dit iemand die misschien niet zwanger worden voor een periode van tijd en / of zullen de extra hulp van een specialist vruchtbaarheid nodig ? Als de beslissing om af te komen medicijnen , zal de toegenomen tijd om te bedenken ook het totale risico van het hebben van een stemming episode.

• Inzicht in mogelijke risico's voor de ontwikkelende foetus van verschillende medicijnen . In het algemeen zijn de risico's zijn het grootst in het eerste trimester toen de grote orgaansystemen ontwikkelen . Bepaalde geneesmiddelen , zoals anti-epileptica valproïnezuur ( Depakote ) en carbamazepine ( Tegretol ) , typisch vermeden . Ook meerdere medicijnen verhogen het totale risico voor de foetus . Het is ook belangrijk om te begrijpen dat, hoewel medicijnen het risico van bepaalde aangeboren afwijkingen kan toenemen , er is altijd een onderliggend risico op deze zelfde gebeurtenissen zelfs af van de medicatie. Met andere woorden , het is niet altijd de medicatie die een probleem veroorzaakt .

• Inzicht in mogelijke risico's voor de gezondheid van zowel de moeder als het ongeboren kind moet een belangrijke stemming episode ontwikkelen in de loop van de zwangerschap. • Inzicht in de risico's voor het ontwikkelen van een stemming episode in de richting van het einde van de zwangerschap en de periode na ( postpartum ) , en de mogelijke gevaren betekent dit voor zowel de moeder en kind .

• Stimuleren algemene goede prenatale zorg en gezondheid. Dit geldt ook voor het elimineren van alle alcohol, drugs en tabak; regelmatige bezoeken en screenings met de verloskundige / verloskundige kliniek ; opkomst bij geboorte klassen; goede voeding , prenatale vitamines , enz.

Voor vrouwen met een bipolaire stoornis die kinderen willen hebben en de risico's te minimaliseren om zowel hun eigen gezondheid en die van hun baby , de planning is kritisch en moet beginnen vóór de conceptie . Het is belangrijk dat u , uw echtgenoot , uw psychiater , uw verloskundige , en andere belangrijke dragers werken samen als een team .

Ja, en voor velen is essentieel, zowel voor haar gezondheid en voor die van het kind. Maar zoals we zullen bespreken in de volgende vragen, moeten de geselecteerde en benaderingen van medicijnen medisch worden gewijzigd voorafgaand aan het concipiëren (indien mogelijk) en in het bijzonder tijdens het eerste trimester, wanneer de ontwikkeling van de foetus is de meest kwetsbare

Dit lijkt misschien een verschrikkelijke vraag , maar het is een dat veel vrouwen met een bipolaire stoornis gezicht. Moet ik zwanger ? Wat zijn de risico's? En wat kan ik doen om ze te beheren ? De beslissing van een vrouw om een kind of kinderen hebben, is zeer persoonlijk . In het algemeen , de bevalling is niet zonder risico's voor zowel de moeder als de child.With verbetering van de volksgezondheid , voeding , sanitaire voorzieningen en moderne verloskundige technieken , zijn deze risico's duidelijk in de afgelopen eeuw afgenomen . Kinder-en moedersterfte zijn laag , en veel van de zorgen vrouwen gebruikt om het gezicht zijn minimaal.

Dat gezegd hebbende , vrouwen met een bipolaire stoornis die wensen zwanger te raken nemen op een verscheidenheid van risico's , zowel voor hun eigen gezondheid en dat van hun ongeboren kind . Als de beslissing om verder te gaan en zwanger te raken , het vinden van strategieën af te nemen deze extra risico's - zoals het hoge risico van een stemming episode tegen het einde van de zwangerschap en de postpartum periode , het risico van blootstelling van de foetus aan verschillende medicijnen , etc. - is belangrijk .

Het is raadzaam dat vrouwen die medicijnen oefenen anticonceptie het risico van ongeplande zwangerschap en mogelijke schade voor de foetus door vroege blootstelling aan medications.A licht verhoogd risico van ernstige misvormingen gemeld met lithium ( Ebstein 's anomalie , een hartafwijking ) te vermijden en vooral met de anti-epileptica valproaat ( Depakine ) en carbamazepine ( Tegretol ) ( neurale buis defecten in de ontwikkeling van het zenuwstelsel , zoals spina bifida en gelaatsafwijkingen ) .

Daarnaast zal de keuze van anticonceptie te worden beïnvloed door de medicijnen worden gebruikt . De anti-epileptica carbamazepine ( Tegretol ) , oxcarbazepine ( Trileptal ) , en topirimate ( Topamax ) alle verhogen de afbraak van orale anticonceptiva ( de pil ) , waardoor ze minder effectief of ineffectief . Vrouwen op deze medicijnen moet gebruiken een alternatieve vorm van anticonceptie, zoals een spiraaltje ( spiraaltje ) of hogere doses van gecombineerde orale anticonceptiva , zoals de oudere.

Some women with bipolar disorder, especially type II and rapid cycling, report mood variations that correlate with their menstrual cycles. Common symptoms include depression and irritability in the premenstrual and menstrual period followed by an elevation in mood once the period is over. Premenstrual symptoms run the range of irritability and low mood to all-out depressed and mixed states.

Terwijl bipolaire stoornis treft mannen en vrouwen in gelijke mate, zijn er verschillen tussen de geslachten.

• Vrouwen hebben meer kans om de rapid cycling vorm van een bipolaire stoornis te ontwikkelen.

• Vrouwen zijn vaker dan mannen aan een bipolaire II vs bipolaire I hebben

• Vrouwen hebben een hoger percentage van depressieve en gemengde episodes dan manies. Dit is aangetoond in twee afzonderlijke studies.

• Vrouwen met een bipolaire stoornis lopen een zeer hoog risico op herval (ongeveer 80 procent) of een eerste stemming episode tegen het einde van de zwangerschap en in de periode na de bevalling (post-partum depressie, manie of psychose).

• Stemming symptomen bij vrouwen kan worden beïnvloed door de menstruele cyclus en andere hormonale gebeurtenissen in het leven, zoals menarche (de eerste periode) en de menopauze (stopzetting van de periodes).

Als iemand wordt doorverwezen naar de Medische Raad voor zuivering, en het blijkt dat ze het ontwikkelen van haar eerste episode van bipolaire stoornis, terwijl aangeworven, kan het individu in aanmerking komen voor een verscheidenheid aan voordelen, waaronder medische zorg via de Veteran's

Administratie. Als wordt vastgesteld dat de psychiatrische handicap, of een deel ervan, was een gevolg van actieve dienst, zullen de lopende financiële vergoeding worden vastgesteld door de Medische Raad (aangeduid als Percent of Service-Connected Disability). Daarnaast is de persoon zal waarschijnlijk in aanmerking komen voor gratis gezondheidszorg, waaronder psychiatrische diensten en medicijnen-through Administratie van de Veteran's. Informatie inzake compensatie en voordelen kunnen worden verkregen via de Veteran's Administration (800-827-1000, www.vba.va.gov).

Net zoals het gaan naar de universiteit valt samen met een high- risk, high - stress- periode voor de ontwikkeling van een bipolaire stoornis , zo ook is het aanwerven in het leger in de late tieners en vroege twintigers een recept voor een gevoelig individu om hun eerste episode hebben . De stress van : boot camp , slaaptekort , samenleven , nieuwe omgeving , mogelijk uit huis voor de eerste keer , en de traumatische aard van de strijd plicht zijn aanzienlijk. Kijken naar de eerste diagnoses van grote psychische aandoeningen in aangeworven personeel een studie bleek dat meer dan 1.600 militairen en vrouwen werden in het ziekenhuis met een nieuwe diagnose van een bipolaire stoornis gedurende een periode van vijf jaar .

Als iemand psychotische of manische eenmaal aangeworven wordt , de strijdkrachten hebben richtlijnen over hoe te werken met die persoon.

Typisch, als ernstige symptomen verschijnen vroeg na indiensttreding en voorafgaand aan de implementatie , is het waarschijnlijk dat het individu zal worden gescheiden van militaire dienst . Dit is vooral het geval indien er aanwijzingen zijn dat dit een reeds bestaande aandoening . Als het individu is ingezet , en / of is geweest in het leger voor een langere periode , er belangrijke inspanningen gedaan om te werken met de persoon en bieden noodzakelijke behandeling - een medische ontlading is geen uitgemaakte zaak . Het reglement staat dat de dienst lid het maximale voordeel van de behandeling moeten krijgen , en alleen worden gescheiden als hij niet in staat is om terug te keren tot een aanvaardbaar niveau van functioneren. Op het einde, het is of iemand het werk kan doen , versus een bepaalde diagnose , dat fitness bepalend voor de dienst. Behavioral diensten die door de militairen kunnen zijn medicatie management, individuele cognitieve therapie , post- traumatische stress-stoornis groepen , middelenmisbruik groepen / programma's , huwelijk counseling , en groepen die vraagstukken van woede management te pakken .

Het ministerie van Defensie publiceerde onlangs een begeleiding memorandum dat de reactie van de strijdkrachten 'om de inzet van mensen met psychiatrische aandoeningen legt . Het verklaarde doel is een van de restauratie , maar als de conditie van een individu niet binnen een jaar op de behandeling reageert , of wordt niet verwacht om te reageren , dan is de persoon zou worden doorverwezen naar een medische evaluatie bord voor een mogelijke medische ontlading.

Individuen op bepaalde medicijnen ( antipsychotica , lithium en andere stemmingsstabilisatoren en benzodiazepines ) kunnen worden uitgesloten van bepaalde branche - specifieke taken , zoals de vlucht piloot. De memo geeft andere kwesties rond medicijnen , zoals speciale opslag , de behoefte aan bloed werk om spiegels te controleren , en sinds kort psychiatrische medicijnen , die een individu zou kunnen beletten ingezet of de posities waarin ze kunnen worden ingezet beperken.

De nota specifiek dat tijdens de inzet , " Personnel gediagnosticeerd met psychotische of bipolaire spectrum stoornissen wordt aanbevolen voor terugkeer in eigen station . " En dat " psychotische en bipolaire stoornissen worden beschouwd diskwalificeren voor inzet . "

Deze memo , gedateerd 7 november 2006 , is te lezen in zijn geheel op : http://www.ha.osd.mil/policies . Van de nota , is de nota niet de aanleg van een zwart- wit -beleid , dat zijn richtlijnen - en er is aanzienlijke ruimte voor interpretatie . Dus als iemand met een bipolaire stoornis wil in het leger te blijven , zijn de symptomen onder controle zijn , en hij is in staat om aan de eisen van zijn functie te vervullen , kan hij de behandeling van psychiater en superieure officier bepalen dat een ontlading niet gerechtvaardigd is.

Er is geen twijfel dat het succes in het hoger onderwijs gaat samen met toekomstig succes op vele gebieden van het leven . Studies hebben aangetoond dat mensen met psychische aandoeningen die ook hebben gekregen hoger onderwijs beter dan degenen die dat niet laten doen . Dus zodra de noodsituatie voorbij is , is het tijd om een nuchtere en realistische kijk op wat redelijk is voor de komende maanden is te nemen . Dit zal afhangen van de individuele voorkeuren ,

hoe hij emotioneel en fysiek aan het doen is , en wat er kan worden onderhandeld met de school. Als iemand in het midden van het semester , is het belangrijk om te werken met de begeleiding of geestelijke gezondheid kliniek om alle regelingen die nodig zijn om te voorkomen dat slechte cijfers zijn , en beide hebben cursussen veranderd incompletes , die kan worden ingevuld op een later tijdstip , of zich helemaal terugtrekken . Doorgaans gaat het om het werken met een decaan .

Een van de grootste beslissingen is of op school te blijven of terug naar huis voor een periode van tijd en te herstellen . Ook dit kan worden onderhandeld met de decaan , vaak met inbreng van begeleiding van de universiteit of geestelijke gezondheidskliniek .

Het is belangrijk te onthouden dat er niet een juist antwoord hier en dat educatieve doelen van een persoon zijn om serieus te worden genomen . Een persoon die uit ging naar een grote high-powered universiteit en had een eerste episode zou kunnen besluiten dat de intensiteit, de constante stimulatie, en stress waren te veel . Het kan zijn dat de overbrenging een kleinere hogeschool of programma een betere pasvorm zijn. Iemand anders kan besluiten dat in ieder geval voor het moment , het is beter om thuis te blijven met de ouders en wonen een lokale gemeenschap college . Er is ook veel te zeggen voor versoepeling terug in de academische cyclus . Als iemand nog steeds te maken met een resterende symptomen van depressie , kan een volledige cursus - belasting te veel, maar een of twee klassen konden toegevoegd dagelijkse structuur , doel en betekenis te geven.

De waarheid is dat mensen met een bipolaire stoornis kunnen en zullen slagen in het hoger onderwijs, uitgereikt , afhankelijk van de persoon van de vaardigheden, capaciteiten en verlangens , er is geen limiet .

Because bipolar disorder so often first manifests in the late teens and twenties, it’s common for a first major mood episode to occur while at college. Many have speculated that the added stresses and freedoms of college—easy access to drugs and alcohol, late hours, changes in diet, academic demands, etc.—may precipitate a first episode in a vulnerable person. As with any first episode, it can be a scary and confusing time. Depending on the nature of the episode—depressed, manic, or mixed—the interventions will vary. Ultimately, what’s needed is quick access to treatment; an accurate diagnosis, and a strategy that can help get the person feeling better and stable.

There are a few broad issues to be addressed here. For parents, if their child is now eighteen or older, the rules have changed. This can be frustrating and scary when you’re listening on the phone to your son or daughter, who is clearly manic, refusing treatment and enraged that you even mentioned there is something wrong with them.

Necessary strategies may include contacting the university’s counseling or mental health clinic. If you’re concerned that things have reached an emergent level—your son or daughter is manic, suicidal, or psychotic—you’ll need to contact the emergency services (typically 911) in the town or city where your child is in school. It’s at this point that many parents will pack a bag, book a flight, or get in their car to see first-hand what is happening with their adult child, and to be there for him.

If hospitalization seems likely—or necessary—it’s a good idea to have someone advocate for your son or daughter. Attempt to have your child sign releases for all providers, but even if they don’t or won’t, you are able to talk with various doctors and counselors without written permission, if you have information to give them. They, being bound by the rules of confidentiality, cannot divulge information. This can be a frustrating form of communication, but at least you are able to give you child’s treators important information.

Maintaining contact with the treatment team also lets them know that you are concerned and involved. As your child’s condition improves, he or she will be more likely to sign a release and you will be able to communicate in more of a give-and-take fashion. Emotions of all involved will be running high, and it’s easy to give in to catastrophic thinking: “My son will never finish college,” “He’s going to lose his scholarship,” “He’s going to kill himself.”

People with bipolar disorder and their parents will experience a mixture of strong emotions: loss, anger, and fear. Denial of the illness is frequently seen, not just with the person who has bipolar disorder, but with her parents as well: “This can’t be happening,” “It’s just the drugs she was doing,” etc. These responses are natural and normal and it’s critically important to get beyond them—especially the denial.