Item gefilterd op datum: maart 2014

Hoewel een MRI is een uitstekende manier om het verloop van een tumor te volgen, kan een MRI steeds beperkt in het onderscheiden tussen levende cellen (tumorgroei) en dode cellen (necrose). Zowel levende en dode tumorcellen lichte gebieden vertoont met gadolinium contrast, en beide kunnen resulteren in een duidelijke toename van de grootte van de tumor (Figuur 10). De neurologische symptomen (on) mag duidelijk enige correlatie met de MRI bevindingen in dergelijke gevallen.

Pseudoprogression is steeds beperkt tot de oorspronkelijke tumor gebied en bestraling veld. Omdat het een gebied van dood of stervend tumor, hoeft niet zijn aanwezigheid bezorgdheid dat de patiënt de geplande loop van de therapie moet verlaten veroorzaken. Met andere woorden, als het succes van de therapie werkelijk geproduceerde verschijning op MRI moet de behandeling met follow-up MRI scans vaak toont verbetering binnen enkele maanden (Figuur 11).

Er zijn verschillende manieren om te bepalen of het te zien op een MRI-scan vertegenwoordigt "echte progressie" of "pseudoprogression." Zowel FDG-PET en MRS (zie vraag 21 en 22) kan nuttig zijn in het tonen van metabole veranderingen die kenmerkend zijn dood weefsel worden. Ook kan een biopsie of resectie van het verdachte gebied gerechtvaardigd, vooral als de toestand van de patiënt verslechtert.

Echter, zelfs chirurgische verwijdering niet altijd uitwijzen of het gebied op MRI was pseudoprogression of ware progressie, als het verwijderde weefsel een mengsel van levende en dode weefsel kan bevatten.

Het is belangrijk om de beoogde duur van de behandeling voortgezet als pseudoprogression waarschijnlijk is. Enkele andere behandelingen hebben echter bestudeerd om het oedeem geassocieerd met pseudoprogression verminderen. Deze omvatten steroïden, hyperbare zuurstof, en onlangs, een nieuw geneesmiddel, Avastin.

Magnetische resonantie spectroscopie ( MRS ) is een techniek die vergelijkbaar is met conventionele MRI chemische verbindingen meet in de hersenen . Hoewel conventionele MRI verschillen in hersenactiviteit water detecteert , MRS technieken onderdrukken hersenen water zodat andere verbindingen zoals choline , creatine , en N - acetyl aspartaat ( NAA ) kan worden gedetecteerd . Opsporen van deze verbindingen vormt een chemische golfvorm of spectra in een tumor die kan worden vergeleken met de spectra van een ruimte van normale hersenen bij dezelfde patiënt . De hoeveelheid van elk van deze verbindingen aanwezig zijn in een gebied van de hersenen dat abnormale weergegeven conventionele MRI kan niet alleen de aanwezigheid van een tumor , maar ook de graad van de tumor en of necrose aanwezig is voorstelt . Bijvoorbeeld omdat NAA geassocieerd met levende , normale neuronen , een verlaging van de NAA piek geeft een afwezigheid van neuronen . Anderzijds , de choline piek op een MRS in hersentumoren doorgaans hoger dan in normale hersenen omdat choline is geassocieerd met celmembraan metabolisme en dichte , snel prolifererende tumoren . Creatine , de derde verbinding kan hetzij lager of hoger dan de choline piek in een hersentumor . Gebieden van necrose kan een vierde piek op een MRS die overeenkomt met lactaat onthullen .

De golfvorm of spectra van de normale hersenen en de tumor vergeleken met de verhouding van NAA , creatine en choline in het weefsel aanwezig te onthullen . Deze verhoudingen zijn duidelijk verschillend voor de twee gebieden , en radiologen die MRS interpreteren gebruiken deze informatie om te detecteren of de abnormale gebieden hebben meer kans op tumor of necrose (dood of stervende cellen ) zijn. De veranderingen in de spectra kunnen worden na behandeling te bepalen of een levensvatbare tumor blijft .

MRS heeft een aantal voordelen ten opzichte van PET genoemd omdat het beschikbare MRI-technologie en niet het gebruik van contrast of radio-isotopen vereisen . Het kan een aantal keren worden herhaald zonder risico voor de patiënt , maar MRS heeft enkele beperkingen . MRS moeilijk te interpreteren in gebieden van de hersenen naast de schedel zijn . De resolutie van een MRS scan relatief slecht , waardoor het niet geschikt voor de detectie van kleine afwijkingen . Net als andere beeldvormende modaliteiten , kan MRS niet betrouwbaar onderscheid te maken tussen verschillende typen tumoren en kwaliteiten , hoewel de toekomstige ontwikkelingen in MRS de juistheid ervan kan toenemen .

Positron emissie tomografie ( PET ) is een belangrijk weergavehulpmiddel voor vele soorten kanker en vele soorten ziekten CNS (kleurenfotografie plaat 3 ) . Dat CT- en MRI -scans tonen de structuur ( anatomie ) van het lichaam , PET-scans tonen de verschillen in levende weefsels ( fysiologie ) . PET-scans vereisen de toediening van een radioactieve stof , vaak een radioactieve suiker , zoals fluor - deoxy - glucose ( FDG ) , geproduceerd in een cyclotron . Verschillende radioactieve elementen kunnen worden gebruikt voor PET scanning , en ze hebben allemaal een atoomkern die transformatie ondergaat van een proton ( een positief geladen subatomaire deeltjes ) in een neutron ( neutraal subatomaire deeltjes ) . Als gevolg van deze transformatie wordt een positron vrijgegeven . De positron vervolgens gecombineerd met een elektronen , die energie produceert in de vorm van gammastralen . De PET-scanner detecteert de energie gevormd uit de gammastraling , die vervolgens wordt gereconstrueerd om een beeld te vormen . PET-beelden hebben niet de fijne details van MRI-scans , maar ze vertonen verschillen in het metabolisme , of het gebruik van energie in de hersencellen .

Meer dan 50 jaar geleden ontdekten wetenschappers dat glucose wordt opgenomen door levende cellen en die snel groeiende kankercellen nemen meer glucose dan normale cellen . Hoewel vroege studies PET gesuggereerd dat de radioactieve tracer FDG correleert met de snelle reproductie van kankercellen , meer recente studies suggereren dat er een correlatie tussen het aantal levende kankercellen aanwezig . Echter , andere aandoeningen , zoals infectie , kan ook van radioactieve glucose hoger niveau dan normaal weefsel . Zo hoeft hoge FDG opname niet noodzakelijk kanker.

Het verschil in opname van FDG in normaal hersenweefsel en in de langzamer groeiende tumoren kan lichte zijn , daarom is PET gebruikt om onderscheid te maken tussen kwaadaardige en agressieve tumoren (die intenser tonen in de scan , wat aangeeft meer radioactieve tracer op dit gebied) en langzaam groeiende tumoren ( die kunnen aantonen ongeveer dezelfde hoeveelheid radioactieve tracer de normale hersenen ) . Vóór behandeling, hogere FDG opname in hersentumoren aangetoond in sommige studies worden geassocieerd met een slechtere prognose . Na bestraling , kan FDG -PET worden gebruikt om onderscheid te maken tussen een resterende levende tumor en een tumor die is dood, maar toch toont het contrast enhancement op een MRI -of een CT-scan .

Bepaalde beperkingen bestaan echter het gebruik van PET de respons van de patiënt op hersentumortherapie controleren . Na therapie veel patiënten zowel tumor necrose en restanten levende tumor in de hersenen . Een PET-scan die hoge FDG opname toont suggereert dat er levende tumor aanwezig is , maar een lage FDG opname betekent niet dat de hersenen is tumorvrij . Kleine hoeveelheden levende tumor aanwezig kunnen zijn.

Total body PET-scans worden vaak gebruikt bij de evaluatie van patiënten met longkanker , borstkanker en melanoom metastasen in de botten , longen , lever en andere organen . Hoewel grotere hersenmetastasen kan worden gedetecteerd in deze gehele lichaam scans kunnen kleine metastasen gemist , en een MRI van de hersenen kan nodig zijn om deze reden . In het algemeen kan een tumor die kleiner is dan 1 centimeter ( 0,5 inch ) niet toegankelijk met een huisdier. Tenslotte , omdat een PET vereist de toediening van een radio-isotoop , veel artsen patiënten beperken tot drie of vier onderzoeken per jaar . Een negatieve zwangerschapstest is ook vereist voor vrouwen in de vruchtbare leeftijd .

Niet elke "nieuwe" gebied op een MRI-scan van een hersentumor patiënt is een herhaling van de tumor , hoewel de kans op herhaling serieus genomen moet worden . Enkele andere abnormaliteiten die op een MRI-scan onder bestraling effecten , vasculaire abnormaliteiten , waaronder beroerte en " artefacten . " Artefacten valse beelden die worden geproduceerd door het beeldvormende proces of door de beweging van de patiënt . De neuroradiologist interpreteren van de scan vergelijkt alle beelden in de reeks , zoals het frontale , axiale , sagittale en sequenties te bepalen of de " nieuwe " gebied is een artefact , maar het is niet altijd mogelijk om te bepalen of het nieuwe gebied verschijnen op de MRI is duidelijk gerelateerd aan de oorspronkelijke tumor , in het bijzonder met een kleine afwijking. De herziening van de scans met uw arts kan nuttig zijn . Hij kan een follow - up MRI aanbevelen binnen 4 tot 6 weken te bepalen of de afwijking stabiel . Hoewel een biopsie kan worden uitgevoerd om te bepalen of het zien op de MRI is een tumor , zou dit natuurlijk meer risico. Sommige afwijkingen stabiel blijven of zelfs volledig op te lossen over een periode van een paar weken.

Uw arts van mening is veel factoren bij het bepalen van de frequentie van de follow - up MRI-scans . Hoewel er geen specifieke richtlijnen voor de follow - up van hersentumoren , een algemene regel is dat als het resultaat van de scan een impact hebben op de beslissing van de patiënt voor verdere behandeling zou hebben , een scan is recommended.For patiënten die goedaardig of zeer hebben langzaam groeiende tumoren , zoals meningiomen , kunnen scans keer per jaar of nog minder vaak nodig zijn , indien de patiënt niet met klachten . Als de patiënt hoofdpijn heeft ontwikkeld , bijvoorbeeld, en heeft een meningeoom die stabiel is geweest voor meerdere jaren, is het mogelijk dat de hoofdpijn zijn volledig los , maar zowel de arts als de patiënt worden gerustgesteld als een follow - up scan toont geen nieuwe afwijkingen .

Anderzijds kunnen meer agressieve tumoren , zoals glioblastoom of primaire centrale zenuwstelsel ( CZS ) lymfoom , aanwijzingen dat ook zelfs wanneer MRI 1 maand uit elkaar genomen tonen . Voor patiënten die een behandeling ondergaan , zoals radiotherapie of chemotherapie , oncologen adviseren gewoonlijk een vervolg scannen aan het einde van de behandelingscyclus , eventueel 4 weken , 6 weken , of zelfs langer , afhankelijk van de behandeling . Patiënten die reeds op een klinische proef worden behandeld zijn verplicht om scans op specifieke punten hebben in door het behandelprotocol tijdstip. In afwezigheid van nieuwe symptomen , zal oncologen adviseren gewoonlijk evaluatie van de respons op de behandeling net voor een nieuwe cyclus begint .

Na voltooiing van de behandeling , de meeste patiënten blijven scans regelmatig - langere intervallen voor langzamer groeiende tumoren en kortere intervallen agressieve tumoren . Follow- up -scans kunnen zeer kleine tumoren op te sporen voordat ze symptomen veroorzaken . In sommige gevallen zijn deze kleinere tumoren vatbaar zijn voor specifieke soorten behandelingen , zoals Gamma Knife radiochirurgie , dat zou onmogelijk zijn als de tumor groter .

Patiënten met metastatische tumoren typisch opnieuw worden geëvalueerd voor alle sites van de ziekte na behandeling is voltooid . Sommige patiënten vereisen CT- scans van de borst en buik om de primaire tumor te evalueren . Het kan geschikter voor deze patiënten een CT-scan van de hersenen op hetzelfde moment , maar als er een gebied dat verdacht een nieuwe tumor op de CT -scan , MRI kan toch nuttig zijn vanwege een hogere resolutie . Ook het doel van beeldvorming is het succes van eerdere behandeling te evalueren en te bepalen of een nieuwe of residuele tumor een verandering van behandeling vereist .

Patiënten zich vaak af of er een soort van lange termijn letsel door teveel MRI-scans . Onlangs hebben radiologen meer bewust van de bijwerkingen van de contrastmiddelen gebruikt in zowel CT en MRI worden . Hoewel we weten van geen definitief letsel door magnetische resonantie gebruikt in een MRI , heeft MRI-contrastmiddel ( gadolinium ) allergische reacties en nierschade veroorzaakt .

Dit is uiterst moeilijk te verklaren in leken termen, maar de zeer naam, MRI, is een korte beschrijving van het beginsel van MRI. Iedereen is bekend met magneten en het feit dat magneten een noordpool en een zuidpool. Er is een magnetisch veld van de aarde, maar de magnetische kracht van een MRI tenminste 1000 maal sterker dan de aarde magnetische kracht. De kernen van waterstofmoleculen van de hersenen en magneten hebben een noordpool en een zuidpool. In het magneetveld van een MRI eenheid, alle noordpolen van de waterstofkernen van de hersenen te lijnen in een richting. Het MRI apparaat stuurt een radiosignal de kernen, waardoor ze 90 graden draaien. Wanneer de radiosignal uitschakelt, de kernen gaan terug naar hun oorspronkelijke positie. Als de kernen plaats veranderen, zenden ze een elektromagnetisch signaal (resonantie) dat is vastgelegd op een computer. De computer bepaalt precies waar het signaal vandaan komt, en het is deze lokalisatie dat een beeld produceert. De sterkte van het elektromagnetische signaal van abnormaal weefsel in de hersenen verschilt van het signaal van de normale hersenen, waardoor een andere grijstint of verschillend radiosignal. De meeste patiënten die verdacht worden van het hebben van een tumor krijgt een intraveneuze injectie van gadolinium. Het gadolinium contrastmiddel definieert bepaalde gebieden van de hersenen die geen intacte bloed-hersenbarrière, zoals de hypofyse en pijnappelklier, evenals sommige tumoren hebben.

Hoewel het een eenvoudige voorstelling zeggen dat een MRI detecteert de subtiele verschillen in waterstofgehalte van de structuren van de hersenen, dat is precies wat het doet. Alle van de klikken, gonst, en stootte die je hoort tijdens een MRI-onderzoek zijn circuits waardoor de magneten van de waterstofkernen om heen en weer te draaien. Een typische MRI omvat verschillende soorten beelden. Elk beeld heeft verschillende informatie en kan plaatsvinden in axiale, coronale of sagittale vlakken. Ook kan de dikte van de segmenten worden aangepast om betere definitie van kleine structuren mogelijk.

De meest voorkomende MRI apparaten gebruiken magneten van 1,5 Tesla, maar sterkere magneten bijvoorbeeld 3,0 Tesla zijn in vele centra. Deze units produceren beelden met een betere resolutie.

M. L. 's reactie:

Ik heb veel van MRI-scans gehad (meer dan een dozijn nu), en hoewel ik niet claustrofobisch, ik kan zien waarom veel mensen een moeilijke tijd zou hebben met een MRI. Liggend op een tafel en met deze machine schuif je in wat voelt als een zeer krappe tunnel kan iedereen het gevoel dat ze nodig hebben om eruit te komen! Sommige patiënten Ik weet neem een medicijn genaamd Niravam, die vergelijkbaar is met de anxiolytica Xanax, maar veel sneller werkt. Ik heb niet om iets aan te nemen, maar ik weet dat het belangrijk om niet te friemelen. Een techniek die lijkt te werken voor mij is om mijn ogen te sluiten en neem diep adem. Ik focus op de adem die ik neem in en degene die ik uitademen. Ik probeer niet te denken over het feit dat ik in een "tunnel." Door het gebruik van deze techniek, meestal kom ik aardig in de buurt om in slaap te vallen. Zorg er ook voor dat de MRI-technicus geeft je wat oordopjes. De MRI-machine kan soort luid. De oordopjes echt helpen bezuinigen op het lawaai, en soms maken ze het makkelijker voor mij om asleep.When vallen de technicus geeft me de contrastvloeistof, ik probeer het niet te laten komen voor mij, maar ik hou niet vast te zitten met naalden. Typisch, technici die intraveneuze katheters in te voegen op een regelmatige basis hebben de procedure zo goed dat ze weten hoe het te doen, zodat het niet echt pijn doen. Ik nooit kijk naar de plaats waar de naald wordt geplakt, ik gewoon altijd voor zorgen dat en vertel de monteur, "! Doe me alsjeblieft geen pijn" Hoewel mijn tumor niet heeft aangetoond enige heldere gebieden van contrast verbetering, ik weet dat is het belangrijk om het contrast toch hebben, omdat elke verandering aanzienlijk kunnen zijn.

Tijdens het eerste jaar van mijn behandeling, had ik MRI-scans om de 3 maanden. Toen ik voltooide behandeling, had ik nog steeds frequent MRI-scans alleen maar om ervoor te zorgen dat alles was stabiel, maar in de laatste paar jaar heb ik geleidelijk verlengd de tijd tussen de scans. Voor een tijdje, had ik scans om de 6 maanden, maar in juli 2008, had ik een reeks van aanvallen. Omdat mijn artsen wilde er zeker van dat er geen tumorgroei dat de aanvallen veroorzaakt had, moest ik vaker MRI-scans hebben voor de komende maanden. Hoewel ik weet dat het belangrijk is om follow-up over eventuele veranderingen in mijn conditie, mijn man en ik, vooral mijn man, ademen een beetje makkelijker elke keer mijn MRI-scan is teruggekomen "clean." De reden dat ik zeg "vooral mijn man" is dat ik herinner me de beste tip die werd gegeven aan mij van een steungroep counselor: ". Als u de uitkomst van een situatie niet kan veranderen dan maak je geen zorgen over het" Als je denkt over die verklaring, het maakt veel van gevoel, en het is echt vast met mij door de jaren heen. Ik merk dat ik het beoefenen van deze in veel gebieden van mijn leven, vooral wanneer het tijd is voor mijn volgende MRI-scan. Ik weet dat er niet een ding dat ik kan doen om het resultaat van die scan te veranderen, dus ik maak je geen zorgen over de resultaten. Als de resultaten terug te komen en ze zijn niet 100% positief, dan weet ik zal er mogelijkheden voor mij om te bespreken met mijn neuro-oncoloog. Je zou kunnen denken dat klinkt een beetje te simplistisch, maar als je merkt dat je zorgen te maken over MRI-scan resultaten of dat uw tumor gaat om terug te komen, dan zou ik u aanraden om eerst na te denken over wat je wel en niet kan beheersen. Als u de uitkomst niet kunt veranderen, dan maak je geen zorgen over omdat zorgen te maken over iets dat je niet kunt veranderen zal alleen leiden tot meer stress en angst. Als u uw inspanningen richten op situaties die u kunt bedienen, zoals uw behandeling en follow-up, dan wordt u regisseren je energie op een positieve manier en hopelijk zult merken dat uw stress aanzienlijk zal afnemen.

De meeste patiënten hebben zowel een CT en een MRI omdat ze verschillende gegevens. Veel meldkamers gebruiken CT (computertomografie) scant als een eerste screening voor tumoren, beroerte, bloeding, en andere neurologische aandoeningen. CT grotere schaal beschikbaar, goedkoper en kan in een kwestie van minuten. MRI (magnetic resonance imaging) duurt meestal veel langer en kunnen niet onmiddellijk beschikbaar zijn. Sommige patiënten hebben een MRI omdat ze metaal pacemakers of andere metalen geïmplanteerd in het lichaam, maar een MRI geen röntgenstraling of jodium contrast, waardoor het veiliger voor de meeste patiënten maakt gebruik. Daarnaast is een MRI meer gedetailleerde, driedimensionale beelden van de hersenen. Deze gedetailleerde foto's zijn vooral belangrijk bij de planning van een operatie.

CT scans tonen typisch slechts een enkel vlak van de hersenen (axiaal beeld). Axial afbeeldingen zijn dwars door de hersenen die beginnen bij de kruin en uiteinde onderaan de schedel. Ze zijn nuttig omdat rechter en linker hemisferen van de hersenen gewoonlijk van elkaar worden spiegelen. Het is gemakkelijk om een verstoring van een van de hemisferen met een axiale beeld. Twee andere vormen van beeldvorming vliegtuigen, sagittale en coronale, zijn meestal alleen gezien met een MRI. Een sagittale beeld verdeelt de hersenen in links en rechts, als gescheiden van de punt van de neus tot het midden van de achterkant van het hoofd. Dit type beeld is bijzonder behulpzaam en liet tumoren gelegen in het exacte midden van de hersenen en de diepte met betrekking tot de schedel. Coronale beelden verdelen de hersenen in de voorkant (anterior) en achterzijde (posterior), en zij tonen de diepere en meer centrale gebieden van de hersenen, en of er sprake is van verstoring van de middellijn structuren. Elk beeld van een MRI ook andere informatie, zoals de dikte van de plak in millimeter, het nummer in de sequentie en de rechter en linker richting van coronale en axiale beelden (figuur 8).

Ook zult u merken dat een MRI-serie heeft veel meer foto's dan een typische CT-serie. Een aantal specifieke "sequenties" zijn opgenomen in de meeste MRI-serie van de hersenen, deze zijn niet beschikbaar bij CT. Deze beelden kunnen bijzonder nuttig zijn bij het evalueren van de bloedtoevoer naar de normale hersenen en de tumor en bij de evaluatie overmaat water (oedeem) rondom de tumor. Een complete MRI-serie bevat vaak een of meer weergaven na de toediening van intraveneus gadolinium contrast. Gadolinium contrast is nuttig in MRI, omdat het zorgt voor een duidelijke verandering in de radiosignal waar er een uitsplitsing van de bloed-hersenbarrière. Sommige tumoren zijn geassocieerd met een uitsplitsing van de bloed-hersen barrière zo consequent dat hun verschijning op gadolinium-enhanced MRI-scans is een belangrijke sleutel in hun diagnose (zie "Gebruik van uw eigen MRI-scans" op pagina 55).

De eerste scans die je hebt (die zijn uitgevoerd voor de operatie en voordat er medicijnen worden voorgeschreven, zoals steroïden) zijn erg belangrijk. Deze scans nodig zijn om te bepalen behandeling, vooral als chirurgie en radiotherapie worden overwogen. Hoewel veel imaging faciliteiten nu slaan MRI's en andere radiografische beelden digitaal, kun en moet je vragen om kopieën van uw MRI-en CT-scans. Sommige faciliteiten rekent voor het kopiëren van uw scans, maar kan niet betalen voor een kopie zo lang als het wordt genomen naar een van uw artsen. Met elke follow-up scan, moet je vragen om een kopie te maken op hetzelfde tijdstip als het origineel. Deze kopieën kunnen worden genomen om uw afspraken en beoordeeld met uw arts, maar je moet ze in uw bezit blijft daarna. Veel imaging faciliteiten kopiëren nu radiografische beelden op cd's, maar sommige nog steeds gebruik film; vraag uw arts welke zij de voorkeur geven. Omdat een aantal scans op een enkele cd kan worden gekopieerd, dit is een zeer handige manier om een kopie van uw scans te houden of mail ze naar een andere arts voor controle. Het enige nadeel CD is de side-by-side vergelijking van twee scans-dit is mogelijk met sommige programma, maar is gemakkelijker met film.

Als u uw behandeling voort te zetten, moet u MRI-scans hebben op een regelmatige basis. Uw arts zal doorgaans je verwijzen naar een bepaalde faciliteit, zodat uw scans van constant hoge kwaliteit zal zijn en zal worden geïnterpreteerd door een ervaren neuroradiologist. Het is cruciaal dat de neuroradiologist toegang heeft tot de vorige scans, als je imaging faciliteiten moet veranderen, moet u kopieën van uw scans mee te nemen om de neuroradiologist de oudere beelden te vergelijken met uw nieuwe scan. Het is nuttig, als u van plan om uw nieuwe scan beoordelen met uw arts, die u de meest recente vorige scan brengen ter vergelijking.

Goede vraag! Hoewel ze vergelijkbaar lijken in eerste symptomen en hun verschijning op scans, metastatische tumoren een oorsprong buiten de hersenen. De massa in de hersenen kan leiden tot symptomen voordat de diagnose van de tumor van herkomst, of primaire tumor. Identificatie van de primaire tumor is belangrijk omdat verschillende soorten tumoren niet reageren op dezelfde behandeling (dat wil zeggen, doen borst, long, nier en melanoma niet op dezelfde medicatie en kunnen verschillend reageren op bestraling).

Soms is een patholoog kan de tumor duidelijk gemetastaseerde (vanwege zijn uiterlijk microscopisch) identificeren ondanks grondig en negatieve zoek zijn oorsprong. Dergelijke tumoren worden "metastatische tumoren van onbekende primaire. 'Deze tumoren zijn vaak moeilijker te behandelen omdat een specifiek behandelplan niet worden aanbevolen.

Zoals opgemerkt in vraag 4, gemetastaseerde tumoren zijn veel vaker voor dan primaire hersentumoren. Meer dan 150.000 mensen met kanker zijn naar schatting hersenen uitzaaiingen hebben, maar sommige kunnen na hun eerste diagnose gemetastaseerde ziekte te ontwikkelen naar de hersenen jaren. Hoewel veel metastatische tumors discrete knobbeltjes of massa's in de hersenen (figuren 6 en 7), sommige tumoren als kleine knobbeltjes of vellen van cellen die de hersenen en ruggenmerg dergelijke tumoren worden genoemd leptomeningeale metastasen. Borstkanker is de meest voorkomende tumor die zich verspreidt deze manier, hoewel lymfoom, melanoom en longkanker ook leptomeningiale spreiding kan vertonen.

Er is een complexe interactie tussen tumorcellen in de bloedsomloop en de bloedvaten van de hersenen. Hoewel sommige tumorcellen worden vernietigd door het immuunsysteem alvorens ze kunnen een tumormassa te vormen, blijken bepaalde kunnen hechten aan de binnenkant van de bloedvaten van de hersenen (het endotheel) en dringen de hersenen. Een verscheidenheid aan stoffen, waaronder neurotropins, plasmins en matrix metalloproteinases, is aangetoond hersenen invasie stimuleren. Bovendien hebben kleine clusters van tumorcellen VEGF, die groei van nieuwe bloedvaten bevordert. Hierdoor kunnen micrometastasen om grotere, meer destructief tumoren worden, maar verklaart ook waarom veel hersenmetastasen, terwijl anders lijkt hun weefsel van herkomst, zijn meer vasculaire. Het is bekend, bijvoorbeeld dat maligne melanoom in de hersenen wordt geassocieerd met een hoog risico op spontane bloedingen.

Een hersenenmetastase kunnen onderscheiden worden op MRI of CT van een primaire hersentumor, in het bijzonder wanneer een enkele laesie aanwezig is. De meeste gemetastaseerde tumoren te verbeteren met contrast, hoewel sommige kan vast en anderen cystic verschijnen. Een solitaire hersenmetastasen kan operatief of met radiotherapie behandeld worden als de primaire tumor bekend is. Als de patiënt niet over een geschiedenis van kanker of als een primaire tumor niet kan worden geïdentificeerd, kan een operatie nodig zijn om de oorsprong van de tumor te identificeren.

Behandelingsaanbevelingen voor gemetastaseerde tumoren zijn gewoonlijk verschillend van primaire hersentumoren, vaak de patiënt met metastatische kanker verscheidene andere tumoren in het lichaam. Daarom patiënten met metastatische hersentumoren vaak minder succes dan met primaire hersentumoren.

Kan het uitbreiden naar een ander deel van mijn hersenen of het ruggenmerg? Primaire hersentumoren die ontstaan in de hersenen, zoals gliomen, zelden metastaseren of verspreiden naar andere organen van het lichaam. Enkele zeldzame primaire hersentumoren dat doen uitzaaien omvatten hypofyse carcinoom, hemangiopericytoma en papillaire meningioma.

Primaire of metastatische hersentumoren kan verspreid over het centrale zenuwstelsel (CNS) via het ruggenmerg, waardoor soms symptomen zoals rugpijn, zwakte of gevoelloosheid. Leptomeningeale metastasering (zie vraag 16) kan worden gezien op een MRI als een coating rond de hersenen of het ruggenmerg. De MRI kan ook laten kleine tumoren, zogenaamde "drop" metastasen, in het onderste ruggenmerg. Enkele veel voorkomende systemische kanker in verband met leptomeningeale metastasen bij oa borstkanker, kleincellige longkanker, lymfoom en melanoom. Primaire hersentumoren die kan verspreid over het ruggenmergvocht omvatten primaire CNS lymfoom, kiemceltumoren, glioblastoma, en medulloblastoom.

Sommige primaire hersentumoren meerdere plaatsen in de hersenen bij diagnose en zijn multifocale genoemd. CNS lymfoom, germinomen en minder vaak maligne gliomen kan verschijnen op meerdere plaatsen in de hersenen. Biopsie van ten minste een gebied moet onderscheid worden gemaakt tussen een multifocale primaire tumor en metastatische tumor omdat behandelingsaanbevelingen deze typen tumoren kunnen verschillen.

Veel genetische test beschikbaar en hoewel sommige tests kunnen worden uitgevoerd op alleen vers weefsel kunnen de meeste worden uitgevoerd op blokken en glijbanen, maanden of jaren na de operatie. Door de vele nieuwe therapieën die specifieke genen te richten (zie vraag 56), kan het testen voor de genen die op dit moment niet over een therapie die hun functie verandert hebben niettemin in de toekomst belangrijk. Bijvoorbeeld, de signaalwegen fosfoinositide-3 kinase / Akt en ras / mitogeen geselectederde eiwitkinase gevonden in 88% van glioblastoma tumor specimens, en beide bleken geassocieerd met slechtere overleving. Momenteel echter geen effectieve therapie gebleken dat deze specifieke markers richt.

Een van de meest voorkomende markers bestudeerd glioblastoma die prognostische betekenis heeft is het DNA-enzym O6-methylguanine-DNA methyltransferase (MGMT). Het verlies of de blokkering van dit enzym maakt een individu gevoeliger voor DNA-beschadiging en eventuele tumorontwikkeling. Ook, het verlies van MGMT maakt de tumorcellen gevoeliger voor DNA schade door bestraling en chemotherapie vele middelen, waaronder BCNU, Temodar en Cytoxan. Zo de methylering van MGMT, welke blokken zijn normale reparatiefunctie kan voorspellen of de tumorcellen behandeling overleven door bestralingstherapie en bepaalde soorten chemotherapie. De cellen die het normale DNA-enzym hadden waren waarschijnlijk worden beïnvloed door deze geneesmiddelen. In studies van Temodar behandelde glioblastoma patiënten vergelijken die tumoren hadden met de normale MGMT met degenen die tumoren hadden met de gemethyleerde (mute) MGMT, de overleving was slechter in de normale MGMT groep. Hierdoor hebben sommige studies patiënten op basis van de normale versus gemethyleerde MGMT staat gescheiden, patiënten met hoge niveaus van MGMT kunnen goede kandidaten voor een andere behandeling die niet wordt beïnvloed door MGMT zijn.

Het p53-gen op de korte arm van chromosoom 17, is een van de best gekarakteriseerde tumor suppressor genen, themutation van die celfunctie verstoren en transformeren een normale cel naar een kwaadaardige cel. p53 wordt veranderd in verschillende tumortypes en kan een rol spelen bij de omzetting van een normale cel te glioblastoma, hoewel gevonden in lage graden van glioom ook.

Andere commercieel verkrijgbare biomarkers die behandelingseffect kunnen voorspellen omvatten epidermale groeifactor receptor (EGFR), vasculaire endotheliale groeifactor (VEGF) en van bloedplaatjes afgeleide groeifactor (PDGF). Figuur 5 is een gedeeltelijke lijst van enkele van de moleculaire doelwitten ontdekt in maligne glioom. Dit zijn belangrijke doelstellingen voor de nieuwe therapieën die ontwikkeld worden (zie figuur 24, het zesde deel).

Een andere genetische merker gebruikt in de oligodendrogliomas is de evaluatie van chromosomen 1p en 19q. Verwijdering van beide chromosomen blijkt geassocieerd met een verbeterde overleving en verhoogde gevoeligheid voor chemotherapie, de aanwezigheid van zowel intacte chromosomen geassocieerd met slechtere overleving, met de aanwezigheid van een van de twee verbonden met een tussenproduct prognose.