Item gefilterd op datum: maart 2014

Veel geneesmiddelen ondergaan chemische veranderingen in het lichaam na intraveneuze of orale toediening. Wanneer verschillende geneesmiddelen worden gebruikt op hetzelfde moment, kan een drug de normale werking van het andere beïnvloeden. Sommige geneesmiddelen worden chemisch behandeld in de lever, maar ander geneesmiddel gelijktijdig gebruikt kan de normale verwerking van het eerste geneesmiddel te beïnvloeden. Bij zowel chemotherapie geneesmiddelen en anticonvulsiva, de hoeveelheid geneesmiddel die nodig is om het gewenste effect te produceren zonder toxiciteit (het therapeutisch niveau) is erg belangrijk.

Anticonvulsieve interacties tussen geneesmiddelen zijn bijzonder kritisch omdat de patiënt epileptische aanvallen kan hebben als het therapeutisch niveau daalt. Sommige medicijnen zal het anti-epileptische geneesmiddel te verhogen, mogelijk resulterend in een toxische niveau. Ook kan het gebruik van een anticonvulsivum het andere geneesmiddel gedeeltelijk of volledig onwerkzaam maken. Uw apotheker is getraind om de lijst van uw medicijnen te onderzoeken en te zoeken naar mogelijke interacties tussen geneesmiddelen met uw anti-epilepticum. Tabellen 7 en 8 lijst geneesmiddelinteracties met anticonvulsieve en chemotherapie drugs.

Het is ook belangrijk dat u dezelfde anti-epilepticum dat uw arts voortzetten; als je verteld dat je alleen mag de merknaam medicijn, bijvoorbeeld, dit is erg belangrijk. Sta niet toe dat uw verzekeringsmaatschappij om uw medicatie te veranderen om een generieke zonder controle met uw arts om te zien of dit is toegestaan. Dit is kritischer dan bij de meeste andere medicijnen, zoals sommige generieke medicijnen zijn niet gelijk aan de merknaam medicatie. Zorg er ook voor om op te merken of het nu om een "verlengde afgifte" formulering omdat het schakelen naar een geneesmiddel met een kortere duur van het effect van uw risico op aanvallen kunnen toenemen. Chemotherapie kan ook interactie met andere medicijnen.

Er zijn veel voorkomende, verwachte bijwerkingen van anti-epileptische medicatie en zeldzame, levensbedreigende bijwerkingen. Volg de instructies van uw arts precies bij het nemen van anti-epileptica. Veel van deze geneesmiddelen moet nauwgezet worden gecontroleerd met bloedonderzoek. Tabel 6 lijsten anti-epileptica en hun gemeenschappelijke en zeldzame, maar ernstige bijwerkingen.

M. L. 's reactie:

De bijwerkingen van anti-epileptische medicatie kan variëren, afhankelijk van het soort dat je neemt. Zo nam ik Dilantin voor ongeveer 15 maanden, en de primaire bijwerking die ik ervaarde was vermoeidheid. Ik heb begrepen dat dit een vrij vaak voorkomende bijwerking te verwachten, en de omvang van de vermoeidheid zal verschillen per persoon. Mijn neuroloog was in staat om een ander medicijn genaamd Provigil om te helpen met de vermoeidheid die ik ervoer tijdens Dilantin voorschrijven. Mijn man belde het mijn "picker bovenste" want dat is precies wat het deed. Het was echt geweldig in het geven van mijn lichaam die boost van energie, en het hield me van het gevoel zo moe aan het eind van de dag.

Na enkele maanden, veranderde ik van Dilantin naar een ander medicijn genaamd Keppra. Keppra niet leidt tot hetzelfde niveau van vermoeidheid die ik voelde met de Dilantin. In feite was ik in staat om te stoppen met het gebruik van de Provigil die ik nam op een dagelijkse basis met de Dilantin.

Mijn aanbeveling is dat u uw neuroloog praten regelmatig over hoe je anti-epileptische geneesmiddelen worden waardoor je het gevoel, omdat de bijwerkingen kan variëren met elke persoon. Andere medicijnen kunnen worden voorgeschreven in een poging om te helpen met uw specifieke behoeften.

Hier zijn een paar tips die me helpen boost mijn energie als ik moe voel: • Indien mogelijk, proberen om een aantal activiteiten op te nemen in uw schema. Zelfs een korte wandeling rond het blok helpt je bloed bewegen en zal je lichaam meer energie.
• Neem regelmatig een pauze waar mogelijk.
• Eet zo voedzaam mogelijk, en wees niet bang om te eten. Eten geeft je lichaam de het nodig heeft om door te gaan brandstof.
• Als een taak niet zou moeten meteen worden uitgevoerd, ofwel doe het dan niet of iemand anders het voor je doen.
• Geef jezelf toestemming om te stoppen als je moe voelt. Doe een dutje als je er een nodig hebt. Luister naar je lichaam, en beseffen dat het goed is om jezelf toestaat om het rustig aan.

Dexamethasone (Decadron) een corticosteroïde, een medicijn dat vermindert oedeem (zwelling) ongeveer hersentumoren door het verminderen van de neiging van vloeistof lekken uit de bloedvaten in het omringende hersenweefsel. Naast zijn effecten verminderen oedeem, wordt vaak gebruikt met chemotherapie om misselijkheid en braken te controleren. Dexamethason is verkrijgbaar in intraveneuze vorm of in tabletten.

De meeste hersentumor patiënten dexamethason gegeven voor de operatie, en velen hebben een verbetering van hun symptomen binnen enkele dagen na het begin van de behandeling met dexamethason opgevallen, maar hoge doses dexamethason kan niet worden voortgezet voor onbepaalde tijd vanwege de bijwerkingen die vaak veel heftiger met een geworden langere behandelingsduur.

Omdat dexamethason onderdrukt de normale hormoonproductie door de bijnier, kunnen ernstige bijwerkingen optreden als u plotseling stopt met het. Volg de instructies van uw arts precies bij het nemen van dexamethason of wanneer afbouwen is.

De bijwerkingen van dexamethason variëren met de dosis en duur van het gebruik en ook van patiënt tot patiënt. Enkele van de meest voorkomende bijwerkingen zijn gewichtstoename, brandend maagzuur, vochtretentie, spierzwakte, verhoogde eetlust, osteoporose, slapeloosheid, depressie, nervositeit, manie / stemmingswisselingen, hoge bloedsuikerspiegel, lage kalium, hoge bloeddruk, dunner wordend haar, huiduitslag of acne, dunne huid, verhoogd risico op infectie, en staar.

Snelle terugtrekking van dexamethason kan spier-en gewrichtspijn, lage bloeddruk, een verlies van eetlust, misselijkheid en braken, lichte koorts en hoofdpijn veroorzaken. Soms is het nodig om de dosis dexamethason blijven op een constant niveau gedurende een langere periode mogelijk maken herstel van steroid ontwenningsverschijnselen. Na herstel, zal uw arts proberen om de drug taps in een trager tempo.

Dexamethason kan ook interactie met veel geneesmiddelen, waaronder anticonvulsiva zoals fenytoïne (Dilantin) en fenobarbital. Dexamethason kan maagklachten bij toediening met aspirine of niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen, zoals ibuprofen (Advil).

M. L. 's reactie:

Toen ik nam Decadron, de primaire neveneffect dat ik ervaarde was gewichtstoename. Zowat iedereen die ik ken dat Decadron (of een steroïde) heeft genomen heeft ook ervaren gewichtstoename. De meeste mensen houden niet van om gewicht te krijgen (waaronder ikzelf). Om te gaan door deze ervaring is zeer frustrerend, maar ik moest gewoon "suck it up" en beseffen dat dit was onderdeel van het ziek zijn. Eerlijk gezegd, ik was blij om te leven, maar de gewichtstoename nog stoorde me soms. Ik denk dat het goed is gefrustreerd te zijn wanneer de gewichtstoename optreedt, net zo lang als je niet laat de frustratie verbruikt u. Ik heb gezien de houding andere patiënten 'worden zo negatief als gevolg van hun gewichtstoename. Dit is niet gezond. Vergeet niet, zal het gewicht eraf! Dat beloof ik! Ik kreeg ongeveer 20 pond of meer, en uiteindelijk kwam het allemaal uit. Ik had echt te werken bij het verliezen van de laatste 5 pond, maar ik deed verliezen.

Het is niet altijd gemakkelijk om te weten wanneer u uw arts of zelfs die dokter te bellen om te bellen. Sommige problemen kunnen wachten totdat uw arts u kunt zien in de polikliniek, en een aantal onmiddellijke verzorging nodig. 'S nachts of in het weekend, kan uw arts u naar de eerste hulp om een röntgenfoto, bloedonderzoek, of cultuur te controleren. Zorg ervoor dat u van uw arts te volgen.

Als u net een operatie heeft ondergaan, zal uw neurochirurg wilt u eventuele wijzigingen in uw conditie te melden nadat u uit het ziekenhuis worden ontslagen. Als u een infectie ervaart in de chirurgische wond, koorts hoger dan 100? F, een plotseling begin van een hoofdpijn, of het verhogen van zwakte, bel uw neurochirurg.

Als je ziet een neuroloog voor epileptische aanvallen, zal deze arts uw anti-epileptische medicatie te beheren en alle laboratoriumtests die nodig zouden kunnen volgen. Verwacht niet dat je andere artsen om uw anti-epileptische medicatie aan te passen. Uw neuroloog zal naar verwachting de leiding te nemen in dit gebied en zal eventuele medicatie aanpassingen te maken.

Uw radiotherapeut zal je normaal gesproken ziet minstens een keer per week tijdens uw behandeling. Na de therapie is afgerond, zullen de meeste radiotherapeuten je loslaat terug naar de verzorging van uw neurochirurg, oncoloog, of neuroloog. Als u een complicatie die nodig opname in een ziekenhuis, terwijl u die bestralingstherapie te ontwikkelen, laat uw radiotherapeut weten. Het kan mogelijk zijn om uw behandeling voort te zetten terwijl het ziekenhuis.

In veel gemeenschappen, een medisch oncoloog of neurooncologist gaat uit van de zorg van een hersentumor patiënt na de operatie. De medisch oncoloog of neuro-oncoloog zal samenwerken met de andere specialisten en uw huisarts om eventuele laboratoriumtests of radiologische studies die je nodig hebt regelen. Hoewel uw huisarts kan nog behandelen andere medische problemen die niets met de tumor (zoals hoge bloeddruk en diabetes), zal uw oncoloog de behandeling van de hersentumor en eventuele complicaties gerelateerd aan de tumor aan te pakken.

Aan de andere kant, voor sommige situaties, moet je niet je oncoloog bellen in het midden van de nacht. Bijvoorbeeld, een vulling op uw cholesterol medicatie, de resultaten van een MRI-scan eerder op de dag in te nemen, of een vraag over chemotherapie u vorige maand ontvangen, worden niet beschouwd als noodsituaties. Houd in gedachten dat uw arts (of de partner die kan worden op afroep) geen toegang tot deze informatie na de kantooruren zal hebben.

Zorg ervoor dat u een kaart met alle namen en telefoonnummers in uw portemonnee in het geval dat een andere arts nodig heeft om een van hen te contacteren met betrekking tot uw zorg je artsen te houden. Het is ook een goed idee om uw apotheek en een 24-uurs apotheek aantal beschikbaar voor het geval uw arts moet bellen in een prescription.Table 5 lijsten voorkomende symptomen ervaren door hersentumor patiënten die moeten worden gemeld aan hun arts te hebben.

M. L. 's reactie:

Ik gebruikte om te denken dat de eerste hulp was alleen voor leven of dood situaties, maar dit is niet het geval. Er is slechts in zoverre met uw arts voor u kan doen via de telefoon of in het midden van de nacht, wanneer hun kantoren gesloten en het personeel / verpleegkundigen zijn niet beschikbaar.

Ik weet dat meldkamers zijn waarschijnlijk de laatste plaats op aarde zou je willen zijn als je erg ziek. De meeste zijn erg druk, en het kan uren duren om iets te weten komen of hulp waarom je er bent!

Mijn advies zou zijn om de instructies van uw arts op te volgen, en als hij zegt dat je naar de eerste hulp, dan moet je gaan. Ze zijn 24/7 geopend en in staat om u te helpen zal zijn totdat uw arts is in staat om te reageren.

Een aantal verschillende geneesmiddelen voor chemotherapie kan vroegtijdige menopauze , onregelmatige menstruatie en onvruchtbaarheid veroorzaken bij vrouwen . Chemotherapie drugs kan ook leiden tot onvruchtbaarheid bij mannen . Procarbazine , Temodar , cisplatine en carboplatine zijn geassocieerd met onvruchtbaarheid . Bij sommige patiënten , de steriliteit slechts tijdelijk en vruchtbaarheid hersteld binnen een jaar na het stoppen , maar permanente steriliteit komt vaker voor bij mannen als bij vrouwen die ouder zijn dan 40 jaar op het tijdstip van behandeling .

Hersenen straling kan verminderen of vernietigen van de normale productie van hormonen die de seksuele ontwikkeling en voortplanting beïnvloeden. Mannen kunnen profiteren van testosteron injecties verbeteren libido , verminderen opvliegers en osteoporose te voorkomen . Evenzo kunnen vrouwen die ervaren vroegtijdige menopauze na radiotherapie profiteren van een lage dosis oestrogeen en progesteron vervangende therapie . Deze therapie wordt gewoonlijk voorgeschreven om de symptomen te verlichten plaats vruchtbaarheid te herstellen .

Mannelijke patiënten die verlangen kinderen te verwekken na de behandeling in staat zijn om spermabank voordat de therapie . Voor vrouwelijke patiënten , het behoud en het oogsten van de eieren vereisen aanzienlijk meer tijd en kosten . De behoefte aan therapie zo spoedig mogelijk kan leiden geen voldoende levensvatbare eieren halen .

Sommige patiënten met hypofyse tumoren of tumoren in gebieden in de buurt van de hypofyse kan een abnormale productie van geslachtshormonen hebben bij diagnose . Verstoorde hormoonproductie kan leiden ovarium-of testesinsufficiëntie , resulterend in onvruchtbaarheid . Daarom kunnen deze patiënten niet profiteren van vruchtbaarheidsbehoud strategieën voor de chemotherapie .

M. L. ' s reactie :

Enkele jaren na mijn bestraling en chemotherapie behandelingen toen ik ongeveer 41 , begon ik opvliegers ervaren en wat ik dacht misschien vroegtijdige menopauze zijn. Ik vroeg mijn gynaecoloog over dit en of hij dacht dat dit gerelateerd was aan mijn chemotherapie behandelingen . Ik vroeg hem ook of mijn chemo behandelingen kunnen leiden dat ik onvruchtbaar. Hij gaf aan dat de opvliegers waren meer dan waarschijnlijk te maken met mijn behandelingen van kanker , maar hij speelde ook een aantal tests om mijn hormoonspiegels te controleren. Uit de resultaten bleek dat ik was niet onvruchtbaar , die zeer verrassend was , en ik was blij . Mijn gynaecoloog ook voorgeschreven me een hormoonvervangende medicatie genaamd Premarin . Ik nam het voor een tijdje , en het hielp met de opvliegers , maar het veroorzaakte ook mij om gewicht te winnen . Dus ik sprak met een voedingsdeskundige om te zien of er iets was wat ik kon nemen , dat was meer natuurlijke van een medicijn . Gemalen lijnzaad werd aanbevolen, en ik heb met het voor ongeveer een jaar . Het werkt geweldig , maar vergeet niet te blijven om het te nemen of de opvliegers terug zal komen.

Hersentumor patiënten niet noodzakelijkerwijs gevoeliger voor infecties als gevolg van de tumor, maar kunnen hun behandeling ze het risico plaats voor bepaalde soorten infecties. Veel hersentumor patiënten worden behandeld met steroïden zoals dexamethason voor en na de operatie. Een korte cursus van steroïden meestal niet het risico op infectie verhogen, maar is langdurig gebruik van steroïden (over een periode van weken of maanden) vaak geassocieerd met schimmelinfecties, vooral spruw (candidiasis). Lijster verschijnt als een witte coating op de tong en de achterkant van de keel, en hoewel het pijnloos kan zijn, kan het invloed hebben op de smaak en de eetlust. Uitgebreide candidiasis van de slokdarm en het urogenitale systeem kan pijnlijk zijn en vereisen enkele dagen orale antifungale therapie.

Sommige geneesmiddelen voor chemotherapie, vooral bij gebruik in combinatie met steroïden, verhogen het risico op infectie. Temodar, een geneesmiddel dat meestal niet wordt geassocieerd met een laag aantal witte bloedcellen, van invloed op de subset van witte bloedcellen genaamd lymfocyten die belangrijk zijn bij het voorkomen van schimmel-en virale infecties zijn. Ernstige longinfecties, zoals Pneumocystis, Aspergillus en Nocardia, zeldzaam in de normale populatie, maar zijn levensbedreigend patiënten met lage lymfocyten.

Patiënten met een geschiedenis van herpes infecties kunnen ondervinden een toename van het aantal en de ernst van uitbraken.

Patiënten die een laag aantal neutrofielen (zie vraag 47) als gevolg van chemotherapie te ontwikkelen moet voorzorgsmaatregelen nemen om besmetting te voorkomen en onmiddellijk hun artsen voor koorts, borst congestie, of hoesten.

Patiënten die intraveneuze katheters hebben geïmplanteerd voor het toedienen van chemotherapie een verhoogd risico op infectie en moeten hun arts te informeren wanneer zij ervaren een gevoeligheid rond de katheter of als ze koorts of rillingen ontwikkelen.

Gordelroos, of herpes zoster, is een ernstige virale infectie die vaak begint als een pijnlijk, tintelend cluster van rode blaasjes die snel uitgebreidere langs de loop van een zenuw worden. Vanwege de pijn geassocieerd met een uitbraak van gordelroos, is het belangrijk om deze infectie zo snel mogelijk behandelen. Zelfs met behandeling, kan de getroffen zenuwen pijnlijk voor maanden of jaren na een uitbraak.

Why do I have to go to the emergency room?

The nurse is concerned that you may have a deep vein thrombosis (DVT), a blood clot in a large vein. The large veins of the legs may develop long, thick clots that block the return of blood flow to the heart. This can cause pain and swelling. The most dangerous complication of DVT, however, occurs if the clot breaks away from the walls of the vein and travels to the heart. A large clot can become lodged in the heart valves, but more commonly, the clot becomes lodged in the arteries of the lung. A clot that has clogged the pulmonary arteries is called a pulmonary embolus.

A pulmonary embolus can cause sudden death. It has been estimated that up to 15% of all cancer patients die of pulmonary embolus. Although DVT does not always result in pulmonary embolus, the presence of a clot in the extremities should be taken very seriously. Doctors hospitalize patients with DVT to keep them on bed rest, to begin anticoagulant therapy, and to evaluate for further evidence of pulmonary embolus.

A DVT in the lower limbs can be detected by ultrasound, which can detect blood flow through the veins below the surface of the skin and muscle. The most dangerous clots are those in the deep veins of the thigh and pelvis because these vessels are quite large.

A pulmonary embolus does not always cause symptoms. Some clots break up gradually, releasing a shower of small clots that lodge in the pulmonary vessels. A large clot typically causes shortness of breath, chest pain, or a cough. Although a chest Xray may be normal, other tests, such as a ventilation/ perfusion scan or a chest computed tomography (CT) angiogram, may show a loss of normal blood flow to one or both lungs. Patients may require supplemental oxygen for several days because of this blockage of blood flow to the lung.

Anticoagulants (blood thinners), such as heparin, enoxaparin (Lovenox), dalteparin (Fragmin), tinzaparin (Innohep), and fondaparinux (Arixtra), prevent the development of further clots; however, these drugs are all given by injection. Many patients prefer to take an oral anticoagulant called warfarin (Coumadin). Patients taking warfarin must be closely monitored with regular blood tests because of the drug’s interactions with other medications and certain foods.

Some DVT patients, including those with recent neurosurgery, are at risk for bleeding complications from anticoagulants. Such patients may benefit from the placement of an inferior vena cava (IVC) filter, which is an internal device that is placed into the large vein below the heart to act as a screen for blood clots that may break off and travel to the heart and lungs. An inferior vena cava filter is often used in combination with an anticoagulant because DVT may still form in the limbs, causing pain and swelling (Figure 26).

It is not always possible to predict or prevent DVT. Patients who are not ambulatory, who have had recent surgery, and who have a history of DVT should discuss ways to reduce the risk of DVT and pulmonary embolus with their doctors. Some doctors always prescribe a blood thinner if the patient is expected to be immobile for a long period of time, even if the patient has not had a previous history of blood clots.

Bepaalde soorten van tumoren zijn vaker geassocieerd met aanvallen. Deze omvatten lagere kwaliteit tumoren zoals oligodendroglioom, astrocytoom, ganglioglioma en dysembryoplastic neuroepitheel tumoren. Soms bruto totale resectie van de tumor mogelijk, en slechts kortdurende behandeling met anticonvulsiva vereist, zolang de patiënt seizurefree gebleven na de operatie. Sommige patiënten kan chirurgische verwijdering van zowel de tumor en een aangrenzend gebied dat wordt bepaald tijdens de operatie om de oorsprong van de aanvallen te hebben. Dit kan je ook toestaan uiteindelijke stopzetting van de behandeling met anticonvulsiva, maar zal uw arts zorgvuldig uw situatie beoordelen voordat u wijzigingen aanbrengt in uw anticonvulsieve therapie.

Voor patiënten met een resterende tumor op een MRI (magnetic resonance imaging) scan, wordt anticonvulsieve therapie vaak voortgezet. Tumorprogressie, drug interactions, en elektrolyt onevenwichtigheden kan leiden tot nieuwe aanvallen, zelfs als anti-epileptische geneesmiddelen worden gebruikt. Het is uiterst belangrijk om te voldoen aan de aanbevelingen van uw arts met betrekking tot anti-epileptische medicatie en follow-up. Nooit taper of uw anti-epileptische medicatie te stoppen zonder met uw arts.

Het is belangrijk om uw anti-epileptische medicatie consequent innemen. Ook kan ernstige fysieke of emotionele stress, alcohol, een lage bloedsuikerspiegel, en extreme vermoeidheid het risico van aanvallen verhogen. Uw arts kan ook voorschrijven "rescue" medicatie zoals de Klonopin wafer of vloeibare Ativan die kunnen worden gebruikt in geval van nood om een aanval te stoppen.

M. L. 's reactie:

Zoals eerder vermeld, terwijl op vakantie met mijn familie in juli 2008, vond ik op de harde manier dat iemand een aanval kan hebben na 9 jaren van vermindering! Met absoluut geen waarschuwing dan ook, ervoer ik 3 grand mal aanvallen en belandde in de ICU 3 days.with mijn eerste diagnose in 2000, heb ik nooit zeker wist of ik een aanval in mijn slaap had meegemaakt dus mijn neuroloog had aanbevolen dat ik neem anticonvulsieve medicatie voor onbepaalde tijd. Terwijl ik was niet enthousiast over deze aanbeveling, bleef ik de medicatie in te nemen. Ik nam het voor ongeveer 3 of 4 jaar, en in al die tijd heb ik nooit een aanval gehad. Af en toe, mijn dokters vroeg ik of ik mijn anti-epileptische medicatie (Keppra) helemaal kon stoppen omdat ik niet een aanval had gehad. Sommige artsen zeiden dat ik kon afbouwen Keppra, anderen waren tegen. Dus, natuurlijk, ik luisterde naar degene die zei dat ik het kon stoppen!

Als men zou denken, de aanvallen ervoer ik in 2008 waren zeer beangstigend voor mijn man en ik, als niets van dat ooit eerder was gebeurd. De dokter deed er een MRI-scan, die normaal was, maar ik begon weer op Keppra. Ik weet nog steeds niet waarom, na 9 jaar, had ik de aanvallen, maar ik kan alleen maar veronderstellen dat het de vermoeidheid van laat opblijven voor meerdere nachten in een rij en het zijn uit mijn gewone routine die mogelijk hebben bijgedragen.

Zodra ik terug thuis kwam, ging ik terug naar mijn artsen te zien en vertelde hen alles wat er was gebeurd. Ik had nog een MRI-scan en een EEG, die zowel normaal waren. Binnen een week of zo, had ik mijn kracht terug en voelde helemaal terug naar normaal, maar ik nam een paar weken voordat ik ging weer aan het werk.

In Texas, is een niet toegestaan om te rijden voor 6 maanden na een aanval. Dat was waarschijnlijk het slechtste ding over het hebben van een aanval. Ik ben gewoon dankbaar dat ik niet een had tijdens het rijden.

Ongeveer een derde van alle hersentumor patiënten hebben aanvallen. Deze aanvallen kunnen optreden als het eerste symptoom of kunnen voordoen maanden of jaren na diagnose van een hersentumor. Sommige soorten tumoren zijn vaker geassocieerd met aanvallen, vooral bij oligodendrogliomen. Ook sommige gebieden van de hersenen, zoals de temporale kwab, zijn meer vatbaar voor aanvallen (figuur 25).

Epileptische aanvallen kunnen worden aangemerkt als gedeeltelijke of gegeneraliseerd. Partiële aanvallen afkomstig van een specifiek gebied in de hersenen vaak het gebied rond de tumor. Een partiële aanval kan hebben motorische symptomen zoals handbewegingen of zintuiglijke symptomen zoals gevoelloosheid of tintelingen. Een eenvoudige partiële aanval niet het bewustzijn wordt gebracht; een complex partiële aanval doet afbreuk bewustzijn en de patiënt niet onthouden.

Gegeneraliseerde aanvallen betrekken zowel hersenhelften en aantasting bewustzijn. Een tonisch-clonische aanval, voorheen epileptisch insult, impliceert spasme van het lichaam, ledematen en rompspieren, en de patiënt kan ademhalingsproblemen hebben. De patiënt verliest het bewustzijn tijdens de aanval en kan worden verward na de aanval. Zwakte, spierpijn en hoofdpijn komen vaak voor na een tonisch-clonische aanval.

Status epilepticus, de voortzetting van een aanval of een reeks aanvallen, zonder weer bij bewustzijn, is een levensbedreigende aandoening. Patiënten met een status epilepticus moeten worden behandeld op een intensive care unit met intraveneuze medicatie en extra zuurstof.

Een elektro-encefalogram (EEG) kan nuttig zijn bij het bepalen of de afleveringen je ervaren bent aanvallen, maar een normaal EEG niet volledig de mogelijkheid van een epileptische aandoening elimineren. In sommige ziekenhuizen, 24 uur EEG-monitoring is beschikbaar om te bepalen of een patiënt frequente aanvallen die niet kunnen worden gedetecteerd met een standaard EEG.

Het is belangrijk om uw arts over een aanvallen te vertellen en op te merken of aanvallen worden steeds vaker of meer ernstig. Uw arts kan vaak medicijnen voorschrijven om de frequentie en de ernst van de aanvallen verminderen.

Een neurologische uitval (mutatie van de hersenen die resulteert in abnormale of verminderde functie) niet noodzakelijkerwijs chirurgie of andere therapie. De grootte en de locatie van uw tumor kan eigenlijk het creëren van een neurologische uitval. Dit kan verbeteren wanneer de tumor wordt verwijderd en de druk op de nabijgelegen hersenstructuren weer normaal.

Neurochirurgen nauwkeurig de positie van de tumor in verhouding tot de andere hersenstructuren evalueren. Het type van chirurgie aanbevolen is afhankelijk van of permanente neurologische uitval worden voorkomen. Het is echter mogelijk dat de tumor zal moeilijker te verwijderen zijn dan verwacht of die bloeden of andere complicaties pas na operatie. De neurochirurg zal al deze risico's uit te leggen voor de operatie.

De tijdelijke handicap die kunnen optreden na een operatie, die vaak verbetert bij herstel, moet worden onderscheiden van de late effecten van stralingstherapie en chemotherapie. Hoewel het verlies van kracht of coördinatie is schokkend om sommige patiënten, kan intellectuele achteruitgang en verlies van het korte-termijn geheugen nog meer verwoestende. Deze effecten op het cognitief functioneren kan optreden bij patiënten die in remissie hebben bereikt, daarom moeten klinische proeven die deze effecten te bestuderen patiënten die cognitieve verlies scheiden vanwege tumorprogressie.

De meeste studies van cognitieve achteruitgang na de behandeling van hersentumoren hebben voorgedaan bij kinderen. Deze kinderen waren overlevenden op lange termijn (5 jaar of langer), en de meeste chirurgie en radiotherapie hadden gekregen. Kinderen die jonger waren ten tijde van de diagnose, die groter stralingsvelden hadden en die intracraniale druk ten tijde van de diagnose was gestegen bleken een verhoogd risico op IQ verlies en slechte prestaties op school.

In een studie van volwassenen die primaire en metastatische hersentumoren overleefden gedurende ten minste 1 jaar, 12% leed dementie en andere 6% leed psychische problemen stralingstherapie. Een andere studie van de volwassenen behandeld voor kwaadaardige hersentumoren bleek dat jongere patiënten hadden meer kans om te verbeteren in de tijd, en de meeste patiënten waren in staat om terug te keren naar hun vorige baan.

Patiënten met een hoog risico op cognitieve achteruitgang omvatten die die zeer jong of zeer oud op het tijdstip van diagnose en behandeling, die tumoren van de hersenhelften hebben, en degenen die stralingsdoses die dagelijks grote fracties omvatten.

Hoewel chemotherapie kan ook leiden tot cognitieve achteruitgang, is het soms moeilijk om de effecten van chemotherapie scheiden van die veroorzaakt door radiotherapie bij patiënten die beide soorten zijn behandeld. Bijvoorbeeld, lange termijn overlevenden van primaire centrale zenuwstelsel (CZS) lymfoom hebben een hoger percentage van cognitieve achteruitgang met chemotherapie en hele hersenen bestralingstherapie. Hoge dosis chemotherapie gepaard met bloed-hersen barrière verstoring heeft echter niet geleid tot aanzienlijke verstandelijke handicap. Het behandelingssucces is toegenomen het aantal langdurige overlevenden van primaire CZS-lymfoom, en dus heeft recent onderzoek concentreert op intellectuele in patiënten. Als gevolg hiervan hebben een aantal behandelingsprotocollen voor CNS lymfoom wholebrain stralingstherapie geëlimineerd.

Preventie van toxiciteit op lange termijn van radiotherapie is een gebied van actief onderzoek. Uw radiotherapeut kan in staat zijn om u te adviseren over de beschikbare strategieën die het risico van toekomstige complicaties kan verminderen.

M. L. 's reactie:

Mijn man en mijn ouders waren bang dat ik uit een hersenoperatie zou komen een veranderd person.When een persoon gaat naar de operatiekamer voor andere vormen van chirurgie, hij of zij komt fysiek veranderd, wat betekent dat de persoon een blaas niet kunnen hebben niet meer of niet meer hebben van een borst. De persoon die de emotionele toestand kan tijdelijk onstabiel zijn, maar de geest blijft hetzelfde. Wanneer een persoon ondergaat operatie aan de hersenen, bestaat de vrees dat de persoon die uit de operatie komt niet dezelfde persoon die ging naar binnen Je hersenen controles al uw functies, zoals geheugen, spraak en motoriek zal zijn . Als een tumor is op een locatie in de buurt van een van deze functionele gebieden, is er een zeer goede kans dat u dezelfde essentie niet kan hebben dat je ooit had. De gedachte dat "je komt niet uit de weg ging je in" is elke patiënt en zorg verzorger.