De syntagmatische analyse
Kleinst mogelijk betekenisonderdeel zoeken.
De comutatieproef
De analyse van een tekensysteem is niet steeds een eenvoudige opdracht.
= een willekeurig onderdeel uit een syntagmatische keten verwisselen met een ander onderdeel; als dit een overeenkomstige betekenisverschuiving voor gevolg heeft is de proef geslaagd en weet men dat het syntagma-fragment een betekenende eenheid is.
Dit is vooral erg moeilijk bij een foto.
Reconstructie van de Code
Eenmaal de syntagmatische eenheden geïsoleerd zijn, kan men verzamelingen opstellen van potentieel onderling verwisselbare tekens dus het paradigma waartoe het teken behoort
~> eigenlijke semiotische werk: de combinatie- en selectieregels reconstrueren waaraan de tekens in het onderzochte systeem beantwoorden
Syntagmatische analyse van verhaalstructuren
Syntagmatisch basisschema van verhalen: evenwicht-verstoring-evenwicht
Hodge en Kress: het gebruik van deze gebruikelijke, doodnormale narratieve structuur draagt bij tot het ‘naturaliseren’ van de inhoud van het verhaal zelf
~> verhalen leggen n.a.v. hun vertrouwde structuur op aan wat uniek en onverwacht is, en maken zo het onbekende vertrouwd
voorspelbaar einde -> terugkeer naar evenwicht = narratieve sluiting
MAAR verrassende pointe ~> de vorm maakt de inhoud minder geloofwaardig
Vladimir Propp over sprookjes en Umberto Eco over James Bond
Propp: de studie van de vorm van de opbouw = morfologische analyse
Door hun schematisch verloop zijn de personages in sprookjes ook erg schematisch ingevuld, het gaat veeleer om karaktertypes, het verloop gebeurt dan structureel erg voorspelbaar
Basisschema: <voorbereiding/complicatie/overdracht/strijd/terugkeer/erkenning>
~Eco over James Bond
Plot: het verhaal zoals het gelezen of bekeken wordt (betekenaar)
Story: het verhaal in chronologische volgorde (betekenis)
De structuur van de story is niet noodzakelijk die van de plot.
