Wie kan een live lever donor zijn? Wat zijn de risico's?

Een potentiële donor moet eerst vrijwillig een deel van zijn of haar lever doneren aan een familielid of iemand met wie hij of zij deelt sterke emotionele banden. Niet alle vrijwilligers zijn echter geschikt worden geacht. De donor bloedgroep moeten compatibel zijn met de ontvanger bloedgroep (zie tabel 6), en zijn of haar lever moet groot genoeg zijn in verhouding tot de lichaamsgrootte van de ontvanger zijn. Veel live-donor transplantatie centra dwingen ook leeftijd en gewicht beperkingen. Typisch, moeten donoren ten minste 18 jaar oud zijn. Dit verhoogt niet alleen de kans op een adequate donorlever grootte, maar zorgt er ook voor dat de donor is van wettelijke leeftijd in te stemmen met de procedure. Het zou zeker lastig, zo niet onethisch-voor een cirrhotic ouder om toestemming te verlenen voor zowel zijn of haar eigen functioneren en de werking van de donor. Zorgvuldige screening tests moeten worden uitgevoerd om de gezondheid en de geschiktheid van de donor te evalueren. Deze tests omvatten basische laboratoriumproeven een volledige medische evaluatie en beeldvorming (CT of MRI) van de lever om de grootte van elke lob en de vasculaire (bloedvat) anatomy bepalen.

De beslissing om een deel van je lever doneren uiterst moeilijk kan zijn. Per definitie is de donor gezond en derhalve geen grote buikoperatie en de bijbehorende risico's moeten. Vele factoren moeten worden overwogen in dit besluit, met inbegrip van de medische problemen eerder genoemde. Heeft de donor hebben iets te winnen uit de exploitatie-specifiek, meer quality time met de gezonde ontvanger? Hoe zou de donor voelen over de operatie als hij of zij ontwikkelde een complicatie? Hoe zit het als de ontvanger had een complicatie of gestorven? Psychiatrische evaluaties worden uitgevoerd zodat de donor voelt niet onnodig druk van andere familieleden en is werkelijk bereid om de procedure te ondergaan.

Zoals bij elke chirurgische procedure, zijn er risico's die betrokken zijn bij het doneren van een deel van de lever. Levende donoren ontvangen algemene anesthesie voor de operatie, en levende donor levertransplantatie wordt beschouwd als een grote operatie. Alle patiënten ervaren wat ongemak en pijn na een operatie. Levende donoren kunnen complicaties zoals infecties, bloeden, of zelfs de dood te ontwikkelen.

Hoewel de meeste donoren melden een algehele positieve ervaring, is het mogelijk om negatieve psychologische gevolgen van een dergelijke donatie. Er kan druk van familieleden of zelfs van zichzelf te doneren. Als er een ambivalentie van de kant van de donor, kan hij of zij zich schuldig voelen. Als de donor een evaluatie wordt bepaald dat de potentiële donor niet geschikt is, kunnen gevoelens van wrok van de ontvanger of zijn of haar familie ontstaan. Soortgelijke gevoelens kan optreden als, na de donatie, de ontvanger heeft een aflevering van afwijzing. Het is belangrijk dat potentiële donoren, ontvangers en hun families bewust van deze problemen en voldoende steun die eventueel optreden. Deze dragers zijn afkomstig uit de transplantatie team, geestelijke gezondheidszorg, en goede vrienden en familie.

Natuurlijk zijn er ook veel positieve aspecten aan levende donatie. Hoewel het doneren van een deel van de lever biedt geen directe medische voordeel voor de donor, heeft belangrijke voordelen voor de ontvanger. De operatie kan worden gepland op een moment dat de ontvanger is in redelijk goede lichamelijke conditie (timing is zeer belangrijk-de ontvanger dient geen te ziek of te goed). Omdat LDLT is een electieve operatie, kan de operatie worden gepland op een tijdstip dat is handig voor zowel de donor als de ontvanger. Een levende donor transplantatie verkort de tijdsduur moet de ontvanger wachten op een orgaan, meestal kortere ziekenhuisverblijf en elimineert de stressvolle periode van wachten op een geschikte orgaan beschikbaar komt.

Levende donatie biedt ook de donor en de ontvanger meer tijd samen, zodra de ontvanger wordt weer gezond. Deze extra tijd verbetert het leven van beide partijen. De ontvanger kan ervaren positieve gevoelens, wetende dat het geschenk kwam van een geliefde. De donor kan worden getroost, wetende dat hij of zij niet alleen een geliefde, maar ook heeft geholpen een andere persoon op de wachtlijst, die nu een overleden donor orgaan dat anders zou zijn gegaan naar de levende donor ontvanger kan ontvangen.

Er is een zeer klein risico op overlijden donor door de werking. Dit risico wordt geschat op minder dan 0,2% of 1 in 500. Tot op heden zijn drie sterfgevallen gemeld bij volwassen rechterkwab leverdonor in de Verenigde Staten. Daarnaast is een levende donor nodig transplantatie kort na donatie. Er waren geen bekende gelijkenissen in de donoren die overleden.

De gemiddelde donor in het ziekenhuis gedurende 7 tot 10 dagen en moeten blijven bij transplantatie programma ongeveer 1 week na ontslag. De donor kan herstellen thuis, maar zal wat hulp van vrienden en familie nodig hebben als hij of zij recupereert uit deze grote buikoperatie. Tijdens de eerste paar weken na de operatie, kan de donor veel van de activiteiten van de normale levensomstandigheden te bereiken, maar zal helpen uitvoeren van taken die het heffen van meer dan £ 5 vereisen nodig. Activiteit kan geleidelijk worden verhoogd in de komende weken. De donor is typisch werkloos gedurende 6 tot 8 weken, afhankelijk van het soort werk dat hij of zij doet. Bijvoorbeeld, kunnen donoren met een zittend beroep kunnen opnieuw minstens deeltijds te werken in 6 tot 8 weken. Donoren die handenarbeid verrichten meestal moet 8 tot 12 weken om te herstellen.

Net als de ontvanger, kan de donor verwachten dat een aantal indirecte kosten in verband met de evaluatie en ziekenhuisopname. De donor's-of, meer waarschijnlijk, zal de recipient's-ziekteverzekering dekken testen van de donor en de arts en het ziekenhuis kosten. Verzekeringsmaatschappijen zelden betalen voor de transportkosten van de donor, voedsel, onderdak, kinderopvang kosten, of verloren loon. Aanvullende financieringsbronnen, zoals spaarrekeningen, fondsenwervers, en de ontvanger, kan nodig zijn om deze kosten te dekken. Dekking voor postdonation complicaties varieert van een verzekering plan om de volgende en moeten worden onderzocht voordat donatie.