Wernicke’s afasie

(of vloeiende afasie) Wernicke ontdekte dat beschadiging in een deel van de linker temporale cortex (Wernicke’s area) taalstoornis veroorzaakte die veel verschilde van de Broca-afasie.

Hoewel patienten konden spreken en schrijven konden ze gesproken- en geschreven taal van anderen moeilijk begrijpen. Kenmerken van Wernicke’s afasie:

1. Er wordt vloeiend en gearticuleerd gesproken, behalve wanneer ze pauzeren om achter de naam van iets te komen)

2. Moeite met het vinden van het goede woord. Ze leiden aan anomia; problemen bij het nazeggen van namen en dingen. Soms maken ze zelf maar een naam of gebruiken een substituut. Soms gebruiken ze vage of omslachtige uitdrukkingen. Deze hebben voor de spreker wel betekenis, maar die is voor de luisteraar moeilijk te ontdekken. Wanneer ze op zoek zijn naar een woord zetten ze het soms op de verkeerde plaats, zodat de inhoud van de hele zin verandert.

3. Beperkt taalbegrip. Dit geldt voor gesproken en geschreven taal. Terwijl taal zonder “gesloten categoriewoorden” vaak nog wel te ontcijferen is (Broca’s afasie) geldt dat niet voor taal waarin namen en werkwoorden ontbreken (Wernicke’s afasie) Onderzoek heeft uitgewezen dat hoog opgeleide mensen langere dendrieten hebben in het gebied van

Wernicke dan laag opgeleide mensen van dezelfde leeftijd. Wat is het gevolg van wat?

Dove mensen met Wernicke’s afasie begrijpen nog steeds gebarentaal. Maar ze verliezen die mogelijkheid wanneer er ook beschadigingen zijn in de pariëtale kwab, het gebied dat verantwoordelijk is voor gevoel en andere lichamelijke gewaarwordingen.Niet alle taalstoornissen zijn onder te brengen in deze 2 soorten afasie, b.v.:

- Conductionele afasie: Normale articulatie en redelijk taalbegrip, maar niet in staat te herhalen wat iemand anders zei. Kan dus niet deelnemen aan een gesprek.

- Alexia: Niet kunnen lezen, terwijl er geen visuele handicap is. Normaal taalbegrip bij gesproken taal.

- Optische afasie: Maar 1 letter tegelijk kunnen lezen en niet een heel woord.

- Woorddoofheid: Onmogelijkheid om gesproken taal te begrijpen, ondanks normaal gehoor en leesvermogen.

- Articulatiegebrek: beperkt spraakvermogen, alsof het woord al zoekend naar het juiste geluid gevonden moet worden, ondanks normale spraakperceptie en taalbegrip.

- En zo zijn er nog vele andere voorbeelden Pet scans en MRI scans geven veel informatie, vooral wanneer de onderzochte eerst taaltaken verricht en daarna andere taken. Door de scans per computer te vergelijken wordt duidelijker welke gebieden speciaal bij taal betrokken zijn. (het is moeilijk een “niet-taal-taak” te bedenken). Uit deze studies blijkt, dat grote gebieden in de frontale, temporale en partiële cortex in de linker hemisfeer en in delen van de linker thalamus en basale ganglia betrokken zijn bij het spreken. Het hardop lezen van een zin geeft wijdverspreide activiteiten in het gebied van Broca, in het gebied van Wernicke en omliggende gebieden en in mindere mate in corresponderende gebieden in de rechter hemisfeer.

Twee studies onderzochten corticale responsen terwijl mensen plaatjes bekeken en de beelden benoemden.

Het bleek dat bij het benoemen van de plaatjes activiteit in delen van de temporale kwab ongeveer Stuvia.com - De Marktplaats voor het Kopen en Verkopen van je Studiemateriaal 23 correspondeerde met die in het gebied van Wernicke. Bijkomende gebieden werden ook actief, afhankelijk van de afbeelding; het benoemen van mensen selectederde de anterior area van de temporale kwab en het benoemen van dieren selectederde een later volgend gebied. Het benoemen van gereedschap selectederde een nog later volgend gebied. In de andere studie bleek het benoemen van dieren delen van de occipitale kwab te selectedren, terwijl het benoemen van gereedschap delen van de linker premotore cortex in de frontale kwab selectederde. Het gebruik voor een woord aangeven selectedert frontale cortexgebieden, die niet werden geselectederd wanneer een woord alleen maarherhaald werd. Samenvattend: wanneer iemand denkt over een functie selectedren ze de motor- of premotor gebieden die hem in staat stellen deze functie aan te geven. De frontale cortex lijkt gesproken en geschreven taal op dezelfde manier te behandelen.