Wat zijn de bijwerkingen van dopaminerge en andere medicijnen gebruikt om RLS te behandelen?

De drugs het meest gebruikt om RLS te behandelen zijn dopaminerge middelen. Er is een grote individuele variatie in het optreden van bijwerkingen van deze medicijnen. Zeer vaak voorkomende bijwerkingen zijn misselijkheid, duizeligheid (of vaag gevoel), slaperigheid en hoofdpijn. Deze bijwerkingen werden gevonden in veel van de centrale geneesmiddelenonderzoek. De drug die is gevonden het meest nuttig te zijn voor de behandeling van misselijkheid is domperidon, deze medicatie is niet beschikbaar in de Verenigde Staten, maar kan worden verkregen uit Canada of Mexico. De meest ergerlijke bijwerkingen, in het bijzonder tijdens langdurige behandeling van RLS, onder meer vergroting, die stopzetting nodig om de meeste van deze patiënten (zie vraag 73, 74 en 76), tolerantie (zie vraag 75) en rebound (zie vraag 75 ). Soms voorkomende bijwerkingen van een dopaminerge behandeling voor RLS onder impuls controle stoornissen (zie vraag 46 en 47), enkel oedeem (zwelling door vochtophoping onder de huid), gewichtstoename (zie vraag 48), en slaperigheid en slaapaanvallen (zie vraag 77 ). Andere ernstige bijwerkingen zijn fibrose (verstijvingelement veroorzaakt door de opbouw van weefsel) van de bekleding van het hart, longen en buik, die aanleiding geven tot ernstige hart-, long-en buikziekten respectievelijk. Deze complicaties werden waargenomen met Ergoline (een verbinding afgeleid van ergotalkaloïden door een schimmel infecteren rogge en andere planten) dopaminerge middelen zoals pergolide, die niet langer wordt gebruikt vanwege deze bijwerkingen. Cabergoline, een Ergoline dopaminerge middel met een lange werkingsduur, kan een kleine kans op het veroorzaken van fibrotische complicaties hebben, het is niet goedgekeurd voor de behandeling van RLS, en is erg duur. Andere bijwerkingen opgemerkt met de dopaminerge medicijnen zijn onder andere een reactie op de plaats waar de pleister (bijv. rotigotine patch) wordt toegepast.

Narcotica of pijnstillers (opiaten of opioïden), die worden gebruikt in ernstige en refractaire gevallen van RLS en bij patiënten met ernstige vergroting, gewoonlijk misselijkheid, braken, slaperigheid, duizeligheid, en constipatie. Meer ernstige bijwerkingen zijn het potentieel voor verslaving, afhankelijkheid, of misbruik. Personen met een geschiedenis van drugsgebruik in het verleden mag niet deze middelen krijgen, en ze moeten worden gecontroleerd op verslaving en afhankelijkheid. Een andere ernstige bijwerking bij patiënten die hoge doseringen opioïden nemen op de lange termijn is respiratoire depressie, die slaapapneu of verergering van slaapapneu kunnen veroorzaken bij mensen die al over de aandoening. Deze patiënten moeten zorgvuldig worden gecontroleerd met behulp van polysomnografie studie om deze bijwerkingen respiratoire gebeurtenissen te detecteren tijdens de slaap.

Bijwerkingen van sedativa-hypnotica (bijv. benzodiazepine en niet-benzodiazepine-agonist drugs) onder overdag sedatie en slaperigheid, die een gevaar kunnen opleveren voor het rijden en kunnen arbeidsongevallen veroorzaken. Deze medicijnen (met name benzodiazepines) kan ook verslaving, afhankelijkheid, en respiratoire depressie veroorzaken, en moet met voorzichtigheid worden gebruikt bij patiënten met slaapapneu. In feite zou deze geneesmiddelen niet worden gebruikt bij patiënten met slaapapneu tenzij ze behandeling krijgen zoals continue positieve luchtwegdruk (CPAP) titratie.

De anti-epileptische medicijnen die soms worden gebruikt in RLS kan misselijkheid, duizeligheid, slaperigheid, en de volgende dag schadelijke effecten veroorzaken. Sommige van deze medicijnen kunnen ernstige bijwerkingen zoals huiduitslag, leverschade, coördinatiestoornissen, en (zelden) beenmergdepressie leidend tot ernstige uitputting van bloedcellen veroorzaken. Patiënten die een aantal van deze medicijnen moet regelmatig worden gecontroleerd en moeten regelmatig bloedbeeld en leverfunctietesten uitgevoerd hebben. Veel anti-epileptische medicatie kan ernstige aangeboren afwijkingen veroorzaken, dus mogen ze niet worden gebruikt bij zwangere patiënten.