Is er een verband tussen slaapapneu en RLS?

Voor de beantwoording van deze vraag over de prevalentie van slaapapneu bij RLS, is het essentieel om te begrijpen wat er bedoeld wordt met slaapapneu. Het woord "apneu" is afgeleid van een Grieks woord dat 'bij gebrek aan adem. "Apneu-dat wil zeggen, stopzetting van de ademhaling optreden tijdens de slaap heet slaapapneu. De meeste mensen, vooral na de leeftijd van 50 tot 60 jaar, stoppen met ademhalen even een paar keer tijdens hun nachtelijke slaap. Deze voorwaarde is normaal en geen reden tot bezorgdheid. Bij een normaal individu kan deze ademhaling stoppen later wel vijfmaal per uur slaap. De ademhaling moet stoppen voor minstens 10 seconden tijdens de slaap voor het klinisch significant te worden beschouwd. Soms ademen kan niet volledig stoppen maar met 30% verlaagd tot 50% van de normale ademvolume, een aandoening bekend als hypopnea. Zoals slaapapneu, hypopnea heeft zowel korte termijn als op lange termijn schadelijke gevolgen.

Drie soorten apneus-bovenste luchtwegen obstructieve, centrale en gemengde typen-zijn beschreven in de literatuur. De meest voorkomende en ernstige vorm is obstructief slaap apneu syndroom (OSAS). In dergelijke abnormale ademhaling tijdens de slaap, de doorgang van ingeademde lucht geblokkeerd wordt in het gebied van de bovenste luchtwegen, meestal op het niveau van het zachte gehemelte (zachte spierweefsel in de rug van het dak van de mond). Bijgevolg lucht niet in de longen (de ademhaling organen die verantwoordelijk zijn voor het handhaven van een normale ademhaling en zuurstofgehalte in het bloed op het optimale niveau) in te voeren en het bloed zuurstof niveau in het algemeen onder het normale niveau daalt. Het middenrif (de belangrijkste spier van de ademhaling, het scheiden van de onderkant van de borst van de bovenbuik) en andere borstwand spieren houden contracting, proberen om de obstructie in de bovenste luchtwegen te overwinnen. De hersenen stuurt impulsen, vertellen het onderwerp om wakker te worden. De persoon wakker wordt vervolgens met een luid gesnurk. Zodra het individu wakker, de spierspanning in de bovenste luchtwegen en de tong weer normaal niveau. De tong naar voren beweegt, de obstructie is opgelucht, en normale ademhaling hervat. Deze cyclus herhaalt zodra het individu terug te slapen.

In een mild geval van obstructieve slaapapneu, de cyclus van apneu en normale ademhaling komt slechts enkele keren. In ernstige gevallen kan de cyclus honderden malen herhalen herhaaldelijk het bloed zuurstofgehalte verlagen gedurende de nacht en slapen het individu verstoren. Omdat hij of zij krijgt een onvoldoende hoeveelheid slaap, de persoon is slaap beroofd en slaapt overmatig overdag in een ongeschikte plaats en onder ongepaste omstandigheden.

In centraal apneu, de luchtstroom stopt bij de neus en mond, en de lucht niet in de longen komt. Tegelijkertijd, de ademhaling inspanning van het middenrif en andere spieren van ademhaling stopt. Centrale apneu is geassocieerd met een aantal neurologische aandoeningen en kan ook worden veroorzaakt door langdurige inname van opioïde medicaties. Opioïden worden vaak voorgeschreven aan patiënten met ernstige vergroting en mensen met een ernstige en refractaire RLS (zie vraag 76 en 80).

Gemengde apneu wordt gekenmerkt door een initiële periode van centrale apneu, gevolgd door een periode van obstructieve apneu. In de meest voorkomende vorm van de bovenste luchtwegen OSAS, de patiënt ervaart een groot aantal periodes van gemengde apneus evenals een aantal centrale apneus. Slaapapneu komt vaker voor bij mannen dan vrouwen, hoewel de prevalentie stijgt eveneens bij postmenopauzale vrouwen.

Waarom de spierspanning in de bovenste luchtwegen valt overdreven bij patiënten met slaapapneu, waardoor een obstructie van de bovenste luchtwegen, is niet bekend. Bij veel patiënten de huig (het stukje zacht peervormige structuur die kan worden gezien bungelen neer van het zachte gehemelte van de achterkant van de tong) en het zachte gehemelte zijn omvangrijk en lang, het verkleinen van de bovenste luchtweg. Bij kinderen kan grote amandelen en neusamandelen (lymfeweefsel in de keel achter de neus) de lucht passage verfijnen, waardoor luid snurken en slaapapneu. De zenuwcellen verantwoordelijk voor spieren in de tong en andere bovenste luchtwegen spieren lijken minder impulsen doorgeven aan deze weefsels. Er zijn geen aanwijzingen dat de meeste patiënten met slaapapneu structureel defect in de zenuwcellen van de hersenstam (het onderste deel van de hersenen). Natuurlijk kan elke neurologische aandoeningen (bijvoorbeeld beroerte, tumor, trauma, multiple sclerose) de hersenstam of hersenen beïnvloeden slaapapneu veroorzaken ook.

De belangrijkste nachtelijke symptomen van patiënten met slaapapneu bestaat uit een lange geschiedenis van luid snurken, stoppen van de ademhaling tijdens de slaap herhaaldelijk 's nachts (gezien door een bed partner), en recidiverende ontwaken dat verstoren en versnippering van de slaap. De belangrijkste symptomen overdag zijn overmatige slaperigheid op ongepaste tijden en onder juiste omstandigheden waarin ongevallen en bijna-ongevallen kan veroorzaken tijdens het rijden. Patiënten kunnen vergeetachtig zijn. Men kan impotentie als ze lijden aan ernstige slaapapneu lang. Hoewel de meeste patiënten met apneu zwaarlijvig zijn en op middelbare leeftijd of ouderen, kan deze aandoening ook toeslaan dunne mensen en kan voorkomen op jongere leeftijd. Er moet bijzondere aandacht worden besteed aan deze symptomen voor het maken van een adequate diagnose omdat een effectieve behandeling wordt voorkomen dat de lange termijn schadelijke gevolgen van slaapapneu-hoge bloeddruk, coronaire arteriële aandoeningen, hartfalen, hartritmestoornissen, beroertes, hartaanvallen, en bijzondere van de korte termijn en lange termijn geheugen.

In termen van prevalentie van slaapapneu, de meest geciteerde cijfer komt uit onderzoek uitgevoerd aan de Universiteit van Wisconsin School of Medicine. Deze studie toonde aan dat ongeveer 4% van de mannen en 2% van de vrouwen tussen de leeftijden van 30 en 60 jaar hebben slaapapneusyndroom, die niet alleen de slaap opgenomen afwijkingen, maar ook overdag symptomen omvat. In dezelfde studie analyse van nachtelijke slaap opnamen alleen bleek dat 24% van de mannen en 9% van de vrouwen trad minimaal vijf episodes apneus en hypopneus per uur.

Een aantal beperkte studies hebben vragen over de vraag of de prevalentie van slaapapneu stijgt bij personen met RLS. De herhaalde arousals dat hervatting van de ademhaling volgen na episodes van apneu worden begeleid door periodieke beenbewegingen die PLMS lijken. Deze beenbewegingen, die ademhalings-gerelateerde PLMS worden genoemd, verschillen van echte PLMS. Na de behandeling van OSAS, worden deze beenbewegingen algemeen geëlimineerd. Op basis van deze beenbewegingen tijdens de slaap, maar sommige patiënten verkeerd gediagnosticeerd als hebbende RLS. Men moet niet vergeten dat RLS is een aandoening van rust tijdens de periode van ontspannen waakzaamheid, terwijl PLMS optreedt tijdens de slaap en wordt opgemerkt in de meerderheid van de patiënten met RLS.

Enkele anekdotische rapporten hebben verbetering van RLS-symptomen beschreven na behandeling van slaapapneu bij patiënten met comorbide RLS en OSAS. In een studie, na behandeling van OSAS door continuous positive airway pressure (CPAP) titratie, de patiënt toonde verbeteringen in RLS-en slaap-apneu-gerelateerde symptomen. Kortom, de relatie tussen OSAS en RLS blijft onzeker. Tot grootschalige epidemiologische studies worden uitgevoerd in de algemene bevolking, de ware aard van deze link (indien aanwezig) kan niet definitief worden vermeld.