Complement systeem

Het effect van het complement systeem is altijd dat uiteindelijk het plasmaeiwit C3 door proteases (C3 convertase) wordt gesplitst in C3a, dat fagocyterende cellen aantrekt, en C3b, dat bacteriën bindt.

Het complement systeem kan op drie verschillende manieren (routes) geselectederd worden:

1. alternatieve route

Spontaan kan C3 in het plasma gehydrolyseerd worden. Deze hydrolisatie wordt gekatalyseerd door de aanwezigheid van pathogenen, met name bacteriën. Na deze hydrolyse vinden vele andere stappen plaats, waardoor uiteindelijk de iC3Bb C3 convertase ontstaat.

2. lectine route

Mannose Bindende Lectine (MBL) herkent mannosestructuren, wat kan voorkomen op bacteriën. MBL bevat vier zymogenen: twee maal MASP-1 en twee maal MASP-2. Bij binding van MBL op mannose wordt het één van de twee MASP-2 zymogenen actief. Het actieve enzym kan C4 en C2 doen splitsen. Uiteindelijk effect is dat C3 door C4bC2a (een C3 convertase) wordt opgesplitst in C3a en C3b.

3. klassieke route

De klassieke route werkt via het C-reactieve eiwit. Dit eiwit bindt phosphocholine in de lipopolyssaccharide (LPS) op het celmembraan van een pathogeen. Vervolgens bindt C1 waardoor C2 en C4 gesplitst kunnen worden. Hierdoor onstaat (de C3 convertase) C4bC2a. Het complement systeem zal in eerste instantie door de alternatieve route in gang gezet worden. Als de acute fase eiwitten gevormd zijn, zullen in de lever MBL en C-reactief eiwit gevormd worden, waarna ook de lectine en klassieke route actief zullen bijdragen. De vorming van MBL en C-reactief eiwit doet de lever als gevolg van cytokineafgifte (waaronder IL-6) door macrofagen.