Het debat over ontwikkeling en ongelijkheid.

Opkomst en succes van sociale wetenschappen in de 18^de-19^de-eeuwse Europa wortelt in de triomf van het vooruitgangsidee. Expansie-idee gelegitimeerd door de universele waarden van de westerse samenleving. De verspreiding van beschaving wordt als een modernisering gezien. De ongelijkheid is een residu, een gevolg van te weinig ontwikkeling, enkel te verwijderen door mee op de trein van modernisering te stappen (1^e visie).

Moderniseringsgolf vanaf 1960 onder druk. Ze zoeken de wortels van ongelijkheid in de werking van nieuwe maatschappelijke modellen. Meer modernisering en meer integratie betekent voor vele delen van de wereld meer verarming en dus een grotere mondiale ongelijkheid. Ongelijkheid wordt hier gezien als een gevolg van te veel ontwikkeling (2^de visie).

Oorzaken van ongelijkheid in de teloorgang van de vroegere productie- en samenlevingsstructuren. De huidige economie wordt orde op de vinger gewezen. Het globale kapitalisme vernietig op termijn meer autonome en collectieve overlevingsstructuren: de teloorgang van de boerenlandbouw , de druk op de 20^ste eeuwse welvaartsstaat. Mogelijkheden tot gedeeltelijke zelfvoorziening verdwijnen, zonder dat er nieuwe stabiele inkomstperspectieven gecreëerd worden, te zien in de massale verstedelijking (planet of slums). Ook komen de collectieve voorzieningen onder druk te staan, zowel de sociale (onderwijs, gezondheidszorg) als de ecologische (land, water). (3^de visie).

Deze 3 visies staan in het hedendaagse debat over globalisering nog altijd tegenover elkaar.