einde 1942 – begin 1943: militair-strategisch keerpunt

• de kansen beginnen te keren, en vanaf ’43 zal het diplomatieke aspect aan belang winnen

• N-Afrika: het Duitse leger o.l.v. Rommel tracht door te stoten naar Suez, maar een
succesvol tegenoffensief van Montgomery bij El Alamein verhindert dit (okt./nov. ’42)

 geallieerden richten hun energie op N-Afrika en verdrijven de asmogendheden

 als reactie op het overlopen v.d. Franse Vichy-minister v. defensie zal Hitler heel Fr.

bezetten en de Franse vloot aanvallen  zelfvernietiging vloot om te voorkomen dat

deze in Duits handen valt.

• Europa:

 op het oostfront wisselt Duitsland van tactiek: massale aanval op een beperkt front (

voordien over heel front). Men doet dit in de richting van de Kaukasus, en specifiek op

Sebastopol (basis Russische vloot!) om een doorgang naar het Z te krijgen voor de

troepen van Rommel  S.U. doet tegenoffensief en mislukt.

 Duitsland boekt dus geen vooruitgang, en dit is te wijten aan de gebrekkige diplomatieke

en militaire coördinatie (ook met Japan). Ook de V.S. keert zich nu tegen Duitsland,

terwijl Japan daarentegen geen oorlog start met de S.U.

 geallieerden kennen een veel betere coördinatie, ondanks meningsverschillen met

de S.U. over de te volgen strategie  S.U. wil extra front in W  anderen stellen uit

en richten zich eerst op Afrika.