Als in 1917 de revolutie uitbreekt in Rusland willen de kunstenaars met hun constructivistische idealen een bijdrage leveren aan een nieuwe, eerlijke maatschappij.
Zij willen nieuwe waarden formulieren, de machinale productie dienstbaar maken aan het algemeen belang en de communicatie bevorderen met behulp van grafische middelen.
De constructivistische kunst dient niet als decoratie maar moet het dagelijks leven helpen vormgeven en op een hoger plan brengen.
Kunst en leven moeten een eenheid vormen.
Om hun idealen zoveel mogelijk ingang te doen vinden, streven de constructivisten naar een heldere, dynamische vormentaal.
De constructivisten beperken zich in hun werk tot geometrische basisvormen.
Voor persoonlijke voorkeur, emotie en individualiteit is geen plaats in de nieuwe maatschappij.
Na 1921 krijgt de communistische partij de Russische maatschappij steeds meer in haar greep en worden de constructivistische kunstenaars gedwongen de grote communistenleiders te verheerlijken in hun kunstwerken.
