economische orde

Keuzes economische huishouding:

• waar productiefactoren inzetten?
• Welke goederen en diensten produceren?
• Hoe de productie aanwenden voor de verschillende leden in de samenleving.

 impliceert:

• maximale economische bedrijvigheid
• maximale benutting van productiefactoren (arbeid, onderbenutting kapitaal,…)

 alle goederen moeten dus ook zo efficiënt mogelijk geproduceerd

worden

• Dat het pakket aan goederen tot stand komt wat voor een hoger welvaart zorgt  vereist efficiëntie in de ruil.
• Als er nog re-allocatie mogelijk is, is de huishouding niet optimaal.

Als er geen re-allocatie mogelijk is van goederen of diensten en er dus maximale welvaart is, spreken we van Pareto-efficiëntie.

Met de productiemogelijkhedencurve beschrijft men alle combinaties van goederen die maximaal kunnen worden gerealiseerd bij een efficiënte inzet van productiefactoren.

 hangt volledig af van de preferenties van de maatschappij

 in de realiteit moet men het ene objectief vaak afwegen tegenover het andere, we spreken dan van trade-off.

 te sterk nastreven van rechtvaardigheidsobjectieven bij het bepalen van de

vergoeding van productiefactoren kan leiden tot het verzwakken van de

ondernemings- en arbeidsgraad. (welvaart daalt)

 te sterk nastreven van de efficiëntie leidt soms tot politiek-maatschappelijke

ongewenste welvaartverschillen.

 er is dus een economische orde/organisatie vereist.