Opkomst van de steden heeft voor deze tegenstelling gezorgd. Het is door het stedelijk imperialisme dat de sociale en culturele kloof is verbreed. Onder de stedelijke elite bestond een diepe afkeer van alles wat boers was en die afkeer vertaalde zich in stereotypen.

Beeld

Werd bepaald door de tweeslachtige houding die de hele christelijke Europese cultuur heeft gedomineerd. De negatieve kijk op vrouwen gaat ver terug in de tijd

• tegenstroom werd op gang gebracht door het christendom.
• Toch bleef de opvatting dat vrouwen gewoon een wezenlijk andere functie hadden dan mannen. Dit kwam door hun ‘mindere cultuur’.

Positie

- Private & publieke sfeer: onderworpen aan mannen.

- Vrouwen hadden zeer weinig rechten. (geen openbare ambten en ze waren rechtsonbekwaam)

- Sociaal- economisch: in lagere klassen was het verschil minder groot dan in hogere kringen.

- Sommige vrouwen werkten in de marges van de economie.

Demonisering

In de steden woonden veelal meer vrouwen dan mannen. Mede hierdoor ontstond de demonisering van alleenstaande oudere vrouwenà kwaadwillende mensen konden een pact sluiten met de duivel. Dit idee had uiteenlopende achtergronden:

- aanwezigheid van dood en verderf in de samenleving.

- De hokjesgeest en de groeiende moralisering van het openbare leven.

- De opkomst van de zorgende sector.

De pestepidemieën zorgden voor een drastische herschikking van het vermogen. Naast geografische en sociale mobiliteit riepen ze ook sociale afsluiting op.

Adel

De adel is nooit dichtgemetseld:

- er is altijd een mogelijkheid tot opname van de mensendie dicht bij de levensstijl stonden.

- Adel en ridderschap sloten leden buiten omdat ze hun stand niet meer kunnen ophouden.

Stedelijke sfeer: paradox

- urbanisatie is eerder toe- dan afgenomen à gestage instroom van migranten in de steden.

- Neiging tot sluiting door de steeds verder gaande organisatie en reglementering van arbeid en productie.

Tendens in de late ME: sociale compartimentering en dat wat Max Weber de ‘statusgroepen’ noemt. Deze classificatiedrang gaat terug naar de 12^e eeuw.

- late ME = periode van contractie, niet als crisis => Argument: niet alle sociale groepen zijn over 1 kam te scheren

- crisis van de late ME valt bovendien op een heleboel manieren te relativeren. Arbeiders beleefden een tijd van voorspoed

- gedurende de late ME kregen economische instituties steeds vaker een primaire regionale functie. Dat is een vb van de tendens dat steeds meer kleine plaatsen aansluiting kregen op handelsnetwerken.