Hersenstructuren in de linkse hemisfeer:

_ BROCA = taal productie en grammatica

_ WERNICKE = taal begrip

Damasio en Damasio 1992  3 soorten structeren zijn nodig in de hersenen om taal te verwerken:

+ deze zijn niet exclusief gelokaliseerd in de linkse hemisfeer

1. Taal vereist een collectie van neuronen (in zowel rechtse als linkse hemisfeer) die concepten representeren  signified
2. We hebben een kleiner aantal neuronen van de linkse hemisfeer nodig, die taalcomponenten zoals fenomenen en syntax regels vertegenwoordigen  signifier
3. Taal berust op een aantal sets van structuren (ook in de linkse hemisfeer) die allebei kunnen combineren: ze kunnen een concept nemen en de productie van woorden stimuleren  sign

Wanneer we het gedrag van anderen observeren, vuurt onze brein ‘mirror neurons’ af.

Mirror neuron  een neuron die zowel bij het uitvoeren van een actie en het observeren van iemand anders die dezelfde actie stelt, wordt geselectederd.

+ Hele lange voorgeschiedenis, sommige dieren hebben dit ook

Dit is belangrijk voor de empathie! Maar ook voor het leren van de taal!

• Mirror neurons kunnen spraak-imitatie helpen.  Als we anderen zien spreken dan gaan mirror neurons afgevuurd worden in de hersens ‘alsof we zelf zouden praten’.
• Mirror neurons kunnen de concept-voorstelling (concept representation) helpen.  wandelen vraagt de activatie van mirror neurons, denken over wandelen ook, en wanneer je praat over wandelen denk je er eigenlijk over 
• Mirror neurons kunnen het leren van tekens NIET vergemakkelijken!  er is geen overlapping tussen de neuronen gebruikt voor de representatie van de betekenis en de neuronen gebruikt voor de representatie van het geluid!

 Geen geleerde gewoonte, maar een aangeboren mogelijkheid!

` Pasgeborenen hebben een ‘voorkeur’ voor gezichten, voor dingen dat een gezicht bevatten.

` Peuters kunnen emotionele expressies op iemands gezicht onderscheiden.

` Kinderen beginnen met het onderscheiden van gezichten op basis van gender, vanaf hun eerste levensjaar.

+ Prosopagnosie  ‘faceblindness’  een handicap waarbij mensen geen gezichten kunnen herkennen. Ze kunnen wel objecten herkennen, en weten ook veel van de mensen in hun sociaal netwerk, ze kunnen enkel de gezichten van anderen niet herkennen.

Er zijn heel wat (niet allemaal verplicht) benodigdheden om taal te kunnen gebruiken!