Dit kan in voorwaartse of achterwaartse richting.

Bij voorwaartse integratie zorgt de onderneming zelf voor de verdere afwerking en/of verdeling van haar producten.

Bij achterwaartse integratie neemt men de productie van de componenten, materialen en grondstoffen zelf ter hand.

Het oogmerk van de verticale integratie bestaat erin kostenvoordelen te bereiken, zeker te zijn van bevoorrading of om in het algemeen de controle te bezitten en veilig te stellen van vervaardiging en verdeling, de macht van de leveranciers en/of afnemers af te zwakken.

Het kostenvoordeel kan ook een kostennadeel zijn vb door het niet bereiken van de gewenste dimensie, knowhow of efficiëntie.

De flexibiliteit kan verminderen omdat men zich meer dan tevoren aan een bepaalde sector bindt.

Hier erkent men de heterogeniteit van de markt en ontwerpt men een apart marketingprogramma per segment.

Het gedifferentieerde aanbod veroorzaakt hogere verkopen, maar heeft wel een negatief effect op het kostenpeil.

De productiekosten en de productmodificatiekosten om aan de diverse segmenten tegemoet te komen, liggen hoog. Er ontstaat ook een druk op de administratie- en inventariskosten.

De onderneming wenst geen aandacht te besteden aan de onderscheiden segmenten, maar benadert de markt als 1 geheel.

Men concentreert zich op wat gemeenschappelijk is.

Het uniforme product wordt tegen een uniforme prijs gedistribueerd.

Dit biedt schaalvoordelen op het vlak van productiekosten, voorraadvorming, transportkosten,…

Het nadeel bestaat erin dat als vele concurrenten zich richten tot de totale markt de marketinguitgaven samen met de prijsconcurrentie snel toenemen.

Deze strategie is alleen efficiënt voor de onderneming die er echt in slaagt de laagste kostprijs te realiseren.

De organisatie legt zich met sterk afgelijnd programma toe op de noden en wensen van een bepaald marktsegment.

De uitsluitende aandacht voor dat ene segment brengt een sterke relatieve positie binnen dit marktgedeelte mee.

Dergelijke segmenten zijn meestal niet groot.

Men noemt het een niche of nestje.

De marketer = marktnestelaar

Voorwaarden om tot een dergelijke strategie te besluiten zijn dat het segment koopkrachtig is en voldoende groeipotentieel bezit. Het mag ook niet te erg bezet zijn door concurrenten en het moet overeenstemmen met de vakbekwaamheid op technische en commercieel niveau van de nestelaar.

Het focussen op een welbepaald marktsegment is niet alleen een van de mogelijke positieverbeterende strategieën, maar ook een van de basisstrategieën inzake marktsegmentatie.

Inzake het kiezen van doelgroepen en het ontwikkelen van een overeenkomstige marktstrategie beschikt de onderneming over 3 opties:

- Geconcentreerde marketing: het selecteren van 1 bepaalde doelgroep en de uitbouw in functie hiervan van 1 marketingmix.

= focus- of nichemarketing

- Ongedifferentieerde marketing: het benaderen van de gehele markt met 1 marketingmix, het streven naar een situatie van de laagste kostprijs.

- Gedifferentieerde marketing: het zich richten naar de gehele markt, maar telkens met een apart instrumentarium per segment.