worden gekenmerkt door een lage inspanningsbereidheid en een middelhoog risico. Zij vormen een variant van de voorgaande categorie ten gevolge van geslaagde productdifferentiatie. De afnemer heeft een merkvoorkeur, maar hij is echter niet bereid tot grote inspanningen indien zijn voorkeurmerk niet voorhanden is. In dat geval neemt hij een ander merk.

Bv. Singal-tandpasta, Gillette-scheermesjes, bio-voeding, hotelovernachtingen voor managers

vergen vanwege de koper weinig inspanningen en een geringe risicoafname. De prijs ligt niet hoog en er hoeven ook niet veel andere inspanningen verricht te worden, zoals bv verplaatsing. Er zijn ook geen grote risico’s verbonden aan de aankoop of aan een verkeerde merkkeuze. Meestal bestaat er geen of slechts een geringe merkvoorkeur.

Ook impulsaankopen en noodaankopen vallen hieronder.

Bv. Verse groenten, brood en taxiritten, impulsaankopen, noodaankopen, bouten en moeren, hamers en tangen,…

De houding van de afnemer tegenover het product en zijn koop- en winkelgedrag vormen kerngegevens voor de marketer. Ze behoren tot de cruciale elementen waar de marketer mee dient rekening te houden bij het ontwikkelen van een evenwichtige marketingmix.

Er zijn volgende 4 productcategorieën op grond van de omvang van de koopinspanning en de risicobereidheid van de koper:

Een merk is een woord, een beeld, een symbool, letter, teken of een combinatie hiervan waarmee producenten of distribuanten hun producten herkenbaar en benoembaar willen maken.

Een merknaam is ook een middel om kwaliteit en homogeniteit aan de kopers te waarborgen.

Iedere onderneming probeert van zijn product via een merk een merkartikel te maken. De fabrikant/distribuant zal via een merknaam en het gebruik van die merknaam op de verpakking en in reclame associaties of betekenissen toevoegen die vooral op het expressieve niveau inspelen.

Hierdoor probeert de ondernemer zich weer van de andere producten te differentiëren.

Hij hoopt hierdoor de merkenvoorkeur en –trouw te versterken.

Een merkartikel mikt op de achterban van trouwe kopers, de zogenaamde “consumerfranchise”.

Het continu vormen en vormgeven van een merk is een noodzakelijke activiteit voor een onderneming.

Merken kunnen ingedeeld worden in:

1) Fabrieksmerken: De naam wordt gegeven door de fabrikant en het merk is eigendom van de fabrikant

A-merken: Kunnen rekenen op de voorkeur van relatief grote afnemersgroep. Kwaliteitsgarantie

Hogere prijzen

B-merken: Kleinere groep afnemers

Mindere kwaliteit dan A merken

Prijs zal lager liggen

C-merken: Relatief onbekend

Geen grote voorkeur bij de koper

Lagere kwaliteit

Lagere prijs

2) Distributiemerken: huismerken, private labels of D merken genoemd, zijn merken die werden toegekend door de distribuant.

Huismerken zijn daarenboven uitsluitend in het desbetreffende “huis” te vinden, zodat deze merken niet in concurrerende distributiepunten worden aangeboden.

De prijs is lager dan A merken en voor sommige producten blijkt het kwaliteitsverschil voor de consument niet groot genoeg te zijn om de duurder A merken aan te schaffen.