Het was Koffka die de Gestalt-psychologie introduceerde bij een breed Amerikaans publiek door zijn publicatie in 1922 van “Perceptie: een inleiding tot de Gestal-psychologie”.

• Hij paste een Gestalt-interpretatie toe op de verwerving van relaties tussen stimuli, in tegenstelling tot de leer van de absolute waarde van stimulus-dimensies.
• Verder vond hij dat de chimpansees inzichtvolle strategieën gebruikten in het oplossen van puzzels in plaats van te vertrouwen op het trail-and-error-leren.
• Het boek van Köhler is belangrijk in de geschiedenis van de beweging omdat hij specifieke instanties van veel principes van geestelijke organisatie aantoonde, die de Gestalt-psychologie onderbouwen.

• Zijn bevindingen markeerden het formeel begin van de GP.
• De grote implicatie van Wertheimers onderzoek was dat het phi-fenomeen niet herleid kan worden tot de stimulus elementen die voorgesteld werden aan de subjecten, zoals het systeem van Wundt voorspelde.
• De subjectieve ervaring van beweging is het resultaat van een dynamische interactie tussen een observeerder en de stimuli.

In tegenstelling tot de studie van de onmiddellijke ervaring van de psychologie van Wundt, was de studie van de fenomenen door de GP doelbewust gedefinieerd als een gematigde ervaring.

Gestalt-psychologie hield het onderzoek van objecten en hun betekenis in. Hoewel ze niet volledig de analytische methodologie verwierpen zoals de pure fenomenologen, maakten de GP gebruik van de vrijheid om verschillende soorten van methodologiën te gebruiken die de integriteit van de fenomenen niet aantastten.

Gestalt-psychologie ontstond uit en werd gevoed door de geschriften van drie personen: Max Wertheimer, Wolfgang Köhler en Kurt Koffka. Alle drie waren ze opgeleid in de spannende intellectuele atmosfeer van de vroege 20^e Eeuw, en alle drie vluchtten weg van vervolging door de Nazi’s en immigreerden naar Amerika.