Item gefilterd op datum: december 2012

vond plaats tussen 1861 en 1865 in de Verenigde Staten van Amerika en werd uitgevochten door de noordelijke staten (ook wel de Unie genoemd) enerzijds en de afgescheiden zuidelijke staten (de Confederatie of de Geconfedereerde Staten van Amerika genoemd) anderzijds, als inzet de afschaffing van de slavernij. Het Noorden was het rijke, geïndustrialiseerde deel van de VS, terwijl het Zuiden vooral landelijk was, terend op een plantage-economie die geen slaven kon missen. Het zal uiteindelijk resulteren in een overwinning van de Unie.

Akte van Alexander II in 1861 waarin hij de horigheid in Rusland opheft en vele andere hervormingen werden doorgevoerd, zie Alexander II.

duurde van 1853 tot 1856. Een verbond van het Verenigd Koninkrijk,
Frankrijk, Turkije en - wat later - Piëmont-Sardinië, want Cavour wilde aandacht vestigen
op Italië, streed vooral op en rond het schiereiland van de Krim tegen het Rusland van de
tsaar. De redenen waren de aanspraken van Rusland op delen van het Ottomaanse rijk.

Ook in de Duitse landen wakkerde de Februarirevolutie verlangens naar een Duitse eenheidsstaat, constitutie en liberale hervormingen aan. Het Groothertogdom Baden kreeg reeds in februari te maken met liberale eisen. Op 15 maart
werd Berlijn het toneel van onlusten. Frederik Willem IV van Pruisen deed onmiddellijk concessies en riep een Constituante bijeen, die echter geen daadwerkelijke maatregelen deed om aan de revolutionaire eisen te voldoen.

benaming voor de nationaal-liberale revoluties van 1848/1849 in de staten van de Duitse Bond en de buiten deze bond gelegen delen van Oostenrijk en Pruisen. Als reactie op de Februarirevolutie brak in Oostenrijk en Hongarije de Maartrevolutie uit, die begon toen Lajos Kossuth op 3 maart de onafhankelijkheid van Hongarije eiste. De haat richtte zich met name tegen kanselier Klemens von Metternich, die een absolutistisch en reactionair beleid voerde namens de onbekwame keizer Ferdinand I. Na het afwijzen van petities voor liberale hervormingen braken op 12 maart in Wenen rellen uit. Uiteindelijk moest Metternich vluchten en zou de Oostenrijks-Hongaarse Dubbelmonarchie tot stand komen.

Onder druk van de socialist Louis Blanc werden de Ateliers Nationaux opgericht. Toen dit project door regeringsmaatregelen dreigde te mislukken gingen Parijse werklozen en arbeiders op 23 juni de straat op. Dit Juni-oproer werd door Louis Eugène Cavaignac op bloedige wijze neergeslagen. In december koos een meerderheid van de Franse kiezers Lodewijk Napoleon Bonaparte - neef van Napoleon I - tot president, waarna de Assemblée Constituante de Assemblée Légistlative werd. Hij zou in 1852 het 2e Franse keizerrijk uitroepen.

De revoluties van 1848 namen hun aanvang met de februarirevolutie in Frankrijk. Koning Louis-Philippe trad af ten gunste van zijn kleinzoon, maar de regering o.l.v. Lamartine riep de 2e republiek uit. Dit resulteerde in de creatie van een Assemblée Constituante en het oprichten van Ateliers Nationaux onder impuls van de socialist Louis Blanc.

werd na de val van Napoleon en de overwinning van de 4e coalite in 1814 en 1815 gehouden door de overwinnende mogendheden, waarvan Pruisen, Oostenrijk, Rusland en Engeland het congres domineerden. Het had als doel een nieuw
machtsevenwicht te creëren in Europa en het Franse expansionisme in te dijken. Ook wilde men de verworvenheden van de Franse Revolutie terugdraaien en terugkeren naar het AR. Het resultaat was de creatie van nieuwe monarchiën en het herstel van oude. Het Congres van Wenen slaagde in haar opzet om de vrede te bewaren, maar kon de uiteindelijk doorbraak van de principes van de Fr. revolutie niet tegenhouden.

Na de nederlaag bij Trafalgar was het voor Napoleon onmogelijk geworden om de Britten rechtstreeks militair aan te vallen. Daarom probeerde hij GB economisch te breken met de Continentale Blokkade. Dit hield in dat Britse schepen niet meer mochten aanmeren in de continentale havens en dat Britse producten totaal verboden waren, ook d.m.v. derden. Teneinde te slagen in zijn opzet moest Napoleon verdragen afsluiten met verschillende landen, waar hij ook in slaagde. De blokkade duurde van 1806 tot 1810, toen de Russen zich terugtrokken uit de Blokkade.

(21 oktober 1805) was de belangrijkste zeeslag tijdens de Derde Coalitieoorlog tegen het Franse keizerrijk van Napoleon. De Britse vloot, o.l.v. admiraal Nelson, kelderde de verzamelde Franse en Spaanse vloot. Nelson sneuvelde tijdens de
slag. Deze Franse nederlaag ligt aan de basis van de Britse superioriteit op zee en de uitbouw van het Britse koloniale rijk, aangezien zij geen echte rivalen meer hadden. De Franse koloniale plannen werden na deze slag in de diepvries gestoken.