Item gefilterd op datum: december 2012

Verschillende studies suggereren het roken van sigaretten kan beschermen tegen de ontwikkeling van PD. Dus, als je rookt een of twee pakjes per dag en zijn daarmee voor vele jaren, kunt u ongeveer 50% minder kans op PD hebben. Deze studies geven aan dat de mate van bescherming is gerelateerd aan het aantal verpakkingen gerookt per dag en het aantal jaren van het roken. Er is echter geen bewijs, dat zodra PD begint, roken is beschermend. Op verschillende momenten is voorgesteld dat bepaalde chemische stoffen in sigarettenrook, nog niet geïdentificeerd, een beschermend effect kan hebben. Sommige onderzoekers, wijzend op de winst van geur bij mensen met Parkinson, hebben voorgesteld dat PD gevolg kunnen zijn van een "ingeademd" middel, en roken kan deze agent blokkeren. Sommige onderzoekers hebben vastgesteld dat nicotine, door het stimuleren van nicotinereceptoren in de hersenen, enigszins verlichten enkele van de symptomen van PD. Andere onderzoekers zijn sceptisch. Zij wijzen erop dat het roken van sigaretten, door het verlagen van de levensduur, kan "doden" die mensen die zouden hebben ontwikkeld PD. Andere onderzoekers wijzen erop dat PD is een traag evoluerende ziekte die jaren begint voordat de diagnose is gesteld. Deze onderzoekers denken dat een vroege verlies van verlangen om te roken kan, in feite, zijn een vroeg symptoom van de PD. In plaats van het bekijken van het roken als neuro-beschermend, zij geloven dat mensen die niet nemen roken of stoppen met roken al PD kunnen hebben.

Om het idee dat het roken van sigaretten kan beschermen tegen de ontwikkeling van PD doel heeft in 1999 een studie uitgevoerd door Drs. Carly Tanner en J. William Langston van het California Institute Parkinson. De studie is hieronder samengevat:

Roken is omgekeerd geassocieerd met PD, maar of dit wijst op een biologisch effect op het onderliggende ziekteproces of slechts een selectie bias is onzeker. De auteurs vergeleken rookgedrag bij mannelijke tweelingparen geïdentificeerd van de National Academy of Sciences-National Research Council Tweede Wereldoorlog Veteraan Twins. De hoeveelheid gerookte sigaretten (in pak-jaar) werd pas in de loop van de PD ontstaan in het getroffen twin of tot het moment van de dood voor het onaangetast tweeling. Verschillen in pak-jaren rookte tot PD ontstaan en tot 10 en 20 jaar voor aanvang werden vergeleken met behulp van standaard statistische methoden. Om de rol van gedeelde omgeving te beoordelen, correlatie voor roken gedrag werd vergeleken tussen paren, die beiden hadden PD en paren waarbij slechts een van de tweeling had PD. Gedetailleerde rookgedrag waren beschikbaar voor 113 tweelingparen. Er werden 43 identieke tweelingen en 50 niet-identieke tweelingen waarbij ten minste een tweeling had.

Er waren 10 identieke tweelingen en 10 niet-identieke tweelingen waarbij beide tweelingen hadden PD. In 33 identieke tweelingen en 39 niet-identieke tweelingen waarbij ten minste een tweeling hadden PD en gerookt, de tweeling zonder PD rookte meer dan tweelingen met PD. Dit was duidelijker in de identieke tweelingen dan in de niet-identieke tweelingen. Bij tweelingen het risico op PD is omgekeerd gecorreleerd met de dosis (in pak-jaar) van het roken van sigaretten: hoe minder je rookt hoe meer kans je hebt om PD te ontwikkelen. Omdat identieke tweelingen zijn genetisch identiek en zijn vergelijkbaar gedragsmatig, dit verschil waarschijnlijk een gevolg zijn van genetische of andere omgevingsfactoren. Deze resultaten zijn compatibel met een echte beschermend effect van roken.

Hoewel studies suggereren roken kan beschermend tegen PD zijn, de risico's van roken in het veroorzaken van kanker, hart-en vaatziekten en beroerte, zwaarder wegen dan de mogelijke voordelen bij het voorkomen van PD: Als je niet rookt, niet gestart vanwege PD. Er moet meer worden begrepen over hoe het roken beschermt tegen PD voordat aanbevelingen kunnen worden gedaan.

Er zijn studies die suggereren dat cafeïne beschermt tegen PD geweest. Dus, als uw drankje een paar koppen koffie per dag, en zijn daarmee voor vele jaren, kunt u 30% minder kans op PD hebben. Wel moet erop worden hoe deze gegevens worden geïnterpreteerd. Hoewel werd vastgesteld dat mensen die koffie of andere cafeïne bevattende dranken dronken zoals thee, cacao en cola hadden lagere incidentie van PD, andere verklaringen mogelijk. Het kan zijn dat als PD ontwikkelt, met zijn tremoren en slaapproblemen, mensen met PD beginnen om cafeïne te vermijden. Een andere verklaring zou kunnen zijn dat mensen met een neiging tot PD ontwikkelen een fysiologische of psychologische intolerantie voor cafeïne In een studie, mannen die grote hoeveelheden koffie of andere cafeïnehoudende dranken dronken hadden een lager risico op PD dan mannen die alleen een beetje dronken. De studie suggereerde dat het de verbruikt voor het begin van PD die de bescherming biedt cafeïne, terwijl cafeïne verbruikt na PD ontwikkelt biedt geen. Bij vrouwen, de beschermende effecten van cafeïne zijn moeilijker te evalueren. In matige hoeveelheden, lijkt cafeïne om wat bescherming tegen PD bieden bij vrouwen. Echter, op verhoogde niveaus van consumptie, wordt de uitkering verloren, en een omgekeerd effect wordt waargenomen. Dit kan een biologische verklaring hebben, of misschien vrouwen een andere gevoeligheid voor PD. Uiteraard meer studies nodig.

Als u genieten van het drinken van koffie, blijven doen. Als je dat niet doet, begin dan niet te drinken omdat het misschien PD voorkomen. En als je PD, drinken of niet drinken van koffie zal niet het verschil maken. Starbucks is een prachtige plek, maar het is niet het antwoord op PD.

Aspartaam (NutraSweet) bestaat uit twee aminozuren, asparaginezuur en fenylalanine methylester. Wanneer aspartaam wordt geabsorbeerd, wordt ongeveer 10% van de dosis omgezet in methanol dat vervolgens wordt omgezet in formaldehyde, vervolgens tot koolstofdioxide en water. Al deze omzettingen plaatsvinden door normale metabolische processen. Dezelfde processen worden gebruikt bij het omzetten van methanol in vele vruchten, vruchtensappen, fruit en wijn kooldioxide en water. Aldus methanol is een natuurlijk bijproduct van het metabolisme van vele algemeen gegeten voedsel. In feite, een glas tomatensap levert ongeveer 5 keer zoveel methanol als een vergelijkbaar bedrag van dieet frisdrank met aspartaam. Deze hoeveelheden methanol uit veel voedingsmiddelen, of kleinere hoeveelheden van aspartaam, snel gemetaboliseerd, niet ophopen in het lichaam, en geen schadelijke hoeveelheden niet bereikt.

De kleine hoeveelheden methanol gevormd door de stofwisseling van aspartaam (vergelijkbaar met die voorkomen in vruchtensappen) zijn aangevoerd, in ongecontroleerde studies, een factor bij ziekten zoals PD zijn. De aanwezigheid van fenylalanine in aspartaam wordt beweerd, in ongecontroleerde studies, de absorptie van levodopa blokkeren, en PD verergeren. PD bestond voordat aspartaam werd uitgevonden, en er is geen bewijs, echter dat aspartaam veroorzaakt of verergert PD.

De veiligheid van aspartaam is vastgesteld, en de consumptie van light frisdranken of andere voedingsmiddelen die aspartaam is niet geassocieerd met negatieve gevolgen voor de gezondheid. Het niveau van dagelijkse consumptie die geacht veilig door de FDA is 50 milligram per kilogram (mg / kg) lichaamsgewicht per dag. Op dit niveau, bijvoorbeeld, zou een 150-pond (60 kilogram) persoon nodig om bijna 16 12-ounce blikjes van een drank met aspartaam consumeren om dit niveau van inname bereiken.

Hoewel beschouwd een vitamine, co-enzym Q-10 (CoQ10 kort), die chemisch verwant vitamine K, geen vitamine. Vitaminen zijn stoffen die niet in het lichaam wordt CoQ10 in het lichaam, maar misschien niet in voldoende hoeveelheden. CoQ10 is een "overthe-counter" voorbereiding, wat betekent dat je niet een doktersrecept nodig om het te kopen. Als je ouder wordt je minder CoQ10 te maken, en het is mogelijk dat een tekort kan ontwikkelen. Daarnaast kunnen een aantal voorwaarden, waaronder hartfalen, nierfalen, en, misschien PD, gebruiken up store van CoQ10 van uw lichaam. Daarnaast kunnen sommige geneesmiddelen interfereren met de werking van CoQ10 of de productie te verlagen. Dergelijke geneesmiddelen zijn de statines, op grote schaal gebruikt om cholesterol te verlagen. Sterker nog, sommige artsen routinematig voorschrijven CoQ10 supplementen voor hun patiënten die statines zoals Leschol, Lipitor, Mevacor, Pravachol, of Zocor. Deze medicijnen kunnen ook bepaalde diabetische geneesmiddelen, met inbegrip van bètablokkers zoals propranolol en metoprolol, en bepaalde gemeenschappelijke kalmeringsmiddelen zoals Compazine, Stellazine en Thorazine.

CoQ10 kan de snelheid van progressie van de PD te vertragen. CoQ10 kan dit doen op twee manieren: (1) Co-Q10 is een antioxidant, en deze eigenschap kan een rol spelen in het vertragen van de snelheid van progressie van de PD hebben. (2) De belangrijkste rol van CoQ10 in het vertragen van de snelheid van progressie van de PD kan haar eigendom als energiebron zijn. Spieren, hersenen, lever en bloedplaatjes rijk aan CoQ10. Elk van uw lichaam 100000000000000 cellen heeft een eigen energiebron, een reeks van "accu's" genoemd mitochondria. Deze structuren staan elke cel, met inbegrip van de hersenen dopamine-cellen, om te doen wat ze moeten doen. CoQ10 is belangrijk voor de werking van de "accu": CoQ10 brengt energie van een batterij, genaamd Complex I om andere batterij genaamd Complex II. In PD, is er een tekort aan bloedplaatjes complex I (a bloedproduct). Het is niet bekend of er een vergelijkbaar tekort aan dopamine-producerende cellen in de hersenen. Een tekort aan CoQ10 kan verantwoordelijk zijn voor het gebrek van Complex I, vandaar het belang van CoQ10 in PD zijn. Een recente studie in een klein aantal mensen met PD suggereert dat CoQ10 in hoge doseringen (1200 mg per dag) de snelheid van progressie van de PD kan vertragen. Tot deze studie, de grootste hoeveelheden CoQ10 gebruikt waren 400 mg per dag. Hoewel de studie is veelbelovend, maar heeft ook vragen gesteld over de veiligheid van hoge doseringen van CoQ10. Dit is een probleem dat met uw arts moeten worden besproken.

CoQ10 is aanwezig in kleine hoeveelheden in bepaalde voedingsmiddelen, zoals vlees, lever, onverzadigde oliën, en noten. De aanbevolen dosis van CoQ10 gebaseerd op eerdere studies is dagelijks 30 tot 300 mg. Deze aanbevelingen kunnen verhogen. Het beste is om CoQ10 te nemen in verdeelde doses, twee keer per dag in plaats van alles in een keer, om de absorptie te helpen. CoQ10 is vetoplosbaar en de olie gebaseerde zachte gel wordt beter opgenomen dan droge tabletten of capsules. Omdat het kan auto-oxideren, wordt het best genomen met 100 eenheden vitamine E. CoQ10 en vitamine E kunnen synergetisch werken (beter samen dan apart).

Gezonde voeding, voedingssupplementen, en hoge doses vitaminen niet is aangetoond in wetenschappelijk uitgevoerde onderzoeken, in tegenstelling tot de anekdotische verhalen en getuigenissen betaald, om te helpen bij PD. Mensen met PD hebben dezelfde eisen voor vitaminen als iedereen, en als je eet een evenwichtig dieet, zal u alle vitaminen die je need.Two vitaminen zijn van bijzonder belang in PD krijgen.

Pyridoxine of vitamine B6, werd verondersteld om PD te helpen toen het werd ontdekt in 1938. In 1950, echter, de American Medical Association geconcludeerd dat vitamine B6 hielp niet PD. Vervolgens werd B6 gevonden cofactor of co-enzym voor dopa decarboxylase, het enzym dat levodopa verandert dopamine. Op basis van deze constatering, B6 in doses 1.000 keer hoger dan nodig is voor voeding werd gegeven, zonder effect, voor mensen met PD. Nogmaals, interesse in B6 vervaagd. Na levodopa, carbidopa zonder, werd geïntroduceerd als een behandeling voor PD, bleek dat B6, in kleine doses (15 mg per dag), blokkeerde de effecten van levodopa. Dit leidde tot een interesse in multivitaminepreparaten ontbreekt B6 en veroorzaakt dat mensen met PD te B6 te voorkomen. Toen carbidopa werd gecombineerd met levodopa Sinemet bleek dat kleine doses B6 niet meer geblokkeerd levodopa. Als u op Sinemet of Madopar (het Europese equivalent van Sinemet), duurt het minstens 50 mg B6, meer dan in de meeste multivitamine preparaten is, om Sinemet of Madopar blokkeren. Vitamine B6, in niet-blokkerende doses nature in tomaten, sojabonen, zemelen, en gist brouwerijen.

Tocoferol, of vitamine E, een antioxidant die helpt schade door vrije radicalen te voorkomen. Vrije radicalen ontstaan door de afbraak en oxidatie van voedingsmiddelen en van nature voorkomende lichaamseigen stoffen. Schade door vrije radicalen kunnen worden betrokken bij de dood van de dopamine-cellen in PD. Op een gegeven moment dachten de dokters dat hoge doses vitamine E (2000 eenheden per dag) de progressie van de PD zou kunnen vertragen. Echter, een groot National Institutes of Health studie (genaamd DATATOP) vond geen bewijs dat vitamine E vertraagde de progressie van de ziekte van Parkinson. Ondanks deze studie, aanspraken blijven worden gemaakt dat vitamine E vertraagt de progressie van de PD. De conclusies zijn gebaseerd op een theorie dat verschillen tussen natuurlijk voorkomende en synthetische vormen van vitamine E kan verklaren waarom DATATOP toonde geen voordeel voor vitamine E. Hoewel de natuurlijke vorm van vitamine E is twee tot drie keer zo krachtig als de synthetische vorm, die allemaal de tocoferolen (alle verschillende vormen van vitamine E), en wordt beter opgenomen, is er geen wetenschappelijke basis voor de claim. Er is een rol voor vitamine E in de voeding, en de verdiensten moet met een diëtist worden besproken, maar er is geen bewijs van een bijzondere rol voor vitamine E in PD. De beste bron van vitamine E is van voedingsmiddelen die bevatten alle van de verschillende tocoferolen (vormen) van vitamine E. Goed eten bronnen van vitamine E zijn noten en zaden, avocado, mayonaise, tarwekiemen, pindakaas, donkergroene bladgroenten, en asperges. De aanbeveling voor vitamine E is 22 eenheden per dag met een veilige grens van maximaal 1.000 eenheden per dag. Vergeet niet dat u een geneesmiddel of een vitamine te kopen zonder recept van een arts, maar dit betekent niet dat het veilig is. Dus, als je het nemen "bloedverdunners" zoals aspirine, warfarine (coumadin) of clopidogrel (Plavix) moet u uw arts vragen of het veilig is om vitamine E. Grote hoeveelheden vitamine E gebruiken (100 tot 200 eenheden per dag ) kunnen interfereren met deze geneesmiddelen en resulteren in uw bloedstolling meer easily.3

Vroeg in PD, het dragen van af en aan-uit niet voorkomen en mensen op een drie-keer-per-dag dosis Sinemet geen zorgen te maken over het beperken van eiwitten. Als PD voorschotten, als mensen op Sinemet ontwikkelen dragen van af en aan-uit, met aandacht voor eiwit kan een verschil maken. Dit komt omdat eiwitbehoefte veroorzaakt een grote piek in de concentratie van bepaalde aminozuren die circuleren in de bloedstroom een uur na de maaltijd. Deze aminozuren delen met levodopa "drager" die ze transporteert over de darmwand in de bloedstroom en een "carrier" die ze transporteert over de bloed-hersenbarrière. Wanneer bloed aminozuur niveaus hoog zijn, wordt levodopa opname in de hersenen low.when dit gebeurt, mensen "uit te schakelen" en hun PD symptomen verschijnen. Aanvullend in PD blijkt dat alles wat de snelheid van maaglediging vertraagt de toegang van levodopa in het bloed en in de hersenen zal vertragen. Sommige van de geneesmiddelen gebruikt om PD trage maaglediging te behandelen, met inbegrip van Artane en Cogentin. Echter, de belangrijkste boosdoener is voedsel. Om deze reden is het best om Sinemet te nemen op een lege maag. Hoewel levodopa absorptie vanuit de maag in de bloedstroom en de bloedstroom naar de hersenen optimaal zou zijn als mensen aten geen eiwit, zonder proteïne zou het niet mogelijk zijn om goede voeding te behouden. Eiwit geeft een van de belangrijkste onderdelen van onze voeding, naast koolhydraten en vetten. Het is echter mogelijk om de voeding te wijzigen zodanig dat alle vereiste uw lichaam voor eiwitten, ten minste 40 gram per dag, in een enkele avondmaaltijd gegeten.

Als mensen vinden dat een eiwit herverdeling dieet niet helpt met hun dragen uit of aan-uit, is het meestal omdat ze zich niet bewust van het eiwitgehalte van hun voedsel. De voedingsmiddelen die weinig of geen eiwit zijn, grotendeels, groenten en fruit. Deze kan worden gegeten vers, bevroren, ingeblikt, gestoofd, of gedroogd staten en hun sappen kunnen ook worden geconsumeerd. Eiwitrijke voedingsmiddelen zijn vlees, gevogelte, vis, eieren, alle zuivelproducten (met uitzondering van boter), bonen en noten. Taart gemaakt met melk en eieren is een eiwitrijk voedsel. Pasta en brood bevatten veel eiwitten, maar lage eiwit vormen van elk kunnen worden gevonden. Als u het eten van een eiwit-beperkt dieet, moet je voorzichtig zijn dat u genoeg calorieën uit de andere voedingsmiddelen die je eet. Samen met slikproblemen en andere problemen kunnen eten zo lastig dat gewichtsverlies en ondervoeding kan leiden geworden. De hulp van een diëtist kan een moeilijke dieet beter verteerbaar en nutritional.2 maken

Ongeveer 10% van de mensen met Parkinson verliezen gewicht. Dit gebeurt meestal laat in PD, maar gewichtsverlies kan optreden vroeg. Gewichtsverlies optreedt met verminderde voedselinname, verhoogd metabolisme of beide. Bij PD, kan gewichtsverlies optreden om de volgende redenen:

• Verminderde eetlust worden veroorzaakt door angst of depressie, of geneesmiddelen zoals Sinemet (die ook kan misselijkheid). Een verminderde reukzin (een deel van PD) leidt vaak tot verminderde gevoel van smaak en minder verlangen naar voedsel.

• Moeite eten kan ertoe leiden dat u meer eet langzaam en worden makkelijker verzadigd, dus je eet minder.

• Verminderd vermogen om te slikken kan ook zorgen dat je sneller verzadigd te worden, zodat je minder eet.

• Verhoogde fysieke activiteit. Patiënten die frequent, matige tot duidelijke tremoren, dyskinesie, of stijfheid calorieën te verbranden sneller.

Eten gaat met behulp van uw handen tot een vork, mes en lepel te houden, het dragen van de voeding van je bord naar je mond, die het voedsel in je mond, kauwen, en dan slikken. PD kan uw vermogen om enige of al deze stappen uit te voeren beïnvloeden. Hoewel elk van deze taken kan minimaal worden beïnvloed, cumulatief, de invloed op het eten kan worden gemarkeerd. Als voorbeeld, proberen kauwen voedsel terwijl het doen van de volgende: (1) niet het bewegen van je wangen, (2) niet je lippen te bewegen, en (3) je tong niet bewegen. Elke beweging wordt beïnvloed in de PD, zodat het effect op het eten kan worden gemarkeerd. Hoewel niet bewust, sommige mensen met PD buigen hun hoofd en raken hun kin tot hun borst. Dit maakt het kauwen en slikken moeilijk. Probeer het kauwen en slikken een mondvol van voedsel met je kin aanraken van je borst. Het is niet gemakkelijk, omdat deze functie niet toestaan dat uw kauwspieren (de spieren gebruikt voor het kauwen) om te werken bij een mechanisch voordeel, en je keel zit niet in een rechte lijn met uw slokdarm. Nu proberen kauwen en slikken met je hoofd omhoog. Het is gemakkelijk, want deze positie kan uw kauwspieren om te werken bij een mechanisch voordeel en je keel is in een rechte lijn met uw slokdarm. Als je problemen hebt met het eten en de moeilijkheid is niet in verhouding tot uw andere symptomen, probeer het volgende te doen:

• Neem een dosis Sinemet een uur voordat je eet, op een lege maag. Dit resulteert in een maximale absorptie Sinemet's. Dan wanneer je klaar om te eten, al je spieren in je handen hebt, wangen, tong en lippen-klaar zijn.

• Ga zitten met je ellebogen op tafel. Dit is niet wat je moeder je geleerd, maar ze wist niet over PD. Zitten met je ellebogen op tafel dwingt je, zonder dat je het te beseffen, om je hoofd omhoog te houden. Dit zal u helpen om beter kauwen en slikken je eten.

Men denkt, maar niet bewezen dat in PD de hypothalamus (een gebied in de hersenen dat alle klieren en de ANS regelt) gereset en zorgt dat het lichaam om calorieën te verbranden sneller. Als je gewicht verliest, goed eten, en niet over een duidelijke tremor of dyskinesie, moeten oorzaken van andere dan de PD gewichtsverlies worden beschouwd. Deze omvatten kanker, depressie, diabetes, geneesmiddelen, zoals hoge dosis Sinemet, amfetaminen, kanker chemotherapie geneesmiddelen, cocaïne, laxeermiddelen, lithium of thyroid drugs, ziekten van de maag (maagzweren) of darmen (colitis, diverticulitis), infecties, inbegrip van AIDS en tuberculose, en schildklier ziekte of overactiviteit. Een nuttige regel in PD is om jezelf regelmatig te wegen en een record van uw gewicht te houden. Dan, als je een neerwaartse trend, kunt u in staat te relateren aan een bepaalde gebeurtenis: wanneer u een bepaald medicijn, toen je begon om problemen met slikken hebben gestart. Raadpleeg uw arts wanneer gewichtsverlies is overdreven. De arts kan u vragen het volgende:

Wanneer heeft het gewichtsverlies te beginnen? Heeft het plotselinge of geleidelijke geweest? Hoeveel heb je verloren? Is uw verminderde eetlust? Heeft de hoeveelheid of soort voedsel dat je eet veranderd? Heeft uw lichamelijke activiteit verhoogd? Ben je ziek geweest? Heeft u problemen met uw tanden of tandvlees gehad? Heeft uw mond geweest pijnlijk? Ben je angstig of depressief geweest? Ben je misselijk geweest? Bent u overgeven? Heb je meer vermoeid of moe geweest? Heb je diarree gehad? Bent u verstopt? Heb je afleveringen had toen je hart bonkt, je zweet, en je honger (suggereert hypoglycemie) voelen? Heb je overmatig dorstig (suggereert diabetes) geweest? Heb je al plassen overmatig (ook aangeeft diabetes)? Is je haar is dunner of vallen uit (mogelijk als gevolg van ziekte van de schildklier)? Wat drugs, waaronder alcohol, diuretica, laxantia, lithium, en PD drugs-neem je.?

De arts zal dan wel een lichamelijk onderzoek met een meting van uw gewicht. Hoe uitvoerig en gedetailleerd de evaluatie voor gewichtsverlies zal afhangen van informatie die de arts heeft verzameld van de bovenstaande vragen. Zodra de oorzaak is gevonden, een overleg met een diëtiste is een must.

Net zoals er geen voedsel of dieet is bekend PD, geen van deze is bekend te voorkomen of vertragen de progressie van Parkinson veroorzaken. Het beste dieet je kunt eten is een uitgebalanceerd dieet met veel fruit, groenten, volle granen en eiwitten. Omdat de verwerking van voedsel in het spijsverteringskanaal wordt langzamer voor mensen met PD, het eten van veel ruwvoer wordt steeds belangrijker voor het behoud van een goede stoelgang en constipatie te voorkomen. Het toevoegen van extra groenten zoals wortelen, broccoli, bloemkool en kool samen met extra vezels uit granen zoals zemelen kan helpen. De toevoeging van pruimen of gedroogde vijgen en abrikozen aan het dieet werkt voor veel mensen. Pruimen kom nu op smaak gebracht met sinaasappel of citroen, en een paar pruimen maken een zoete en heerlijke traktatie. Het drinken van extra water, zelfs als u geen dorst, is ook nuttig. Een glas wijn of bier of een alcoholische drank kan ook worden genoten met mate. Er is geen behoefte aan een bepaald voedsel te elimineren en drank die u genieten van-zelfs chocolade is toegestaan!

Een specifieke voedsel dat mensen met PD vragen vaak vragen over is tuinbonen. Tuinbonen bevatten levodopa, de voorloper van dopamine, en waren de oorspronkelijke bron van levodopa. Afhankelijk van waar ze werden gekweekt en welk deel van de plant wordt gebruikt, de hoeveelheid levodopa onderhavige aanzienlijk variëren. Er wordt geschat dat 3 gram tuinbonen bevatten ongeveer 250 mg levodopa, maar zonder carbidopa, het enzym dat levodopa metaboliseert, af te breken, nauwelijks 50 mg levodopa beschikbaar. Tuinbonen zijn een uitstekende bron van zowel vitaminen en ruwvoer in de voeding, maar er is geen reden te bevoordelen boven andere. Tuinbonen zijn en worden gegeten als een bron van levodopa. In een klein aantal mensen die een specifiek enzym glucose-6-fosfaatdehydrogenase (G6PD) ontbreken, bestaat het risico van een aandoening genaamd hemolytische anemie. Het enzym kan worden geïdentificeerd door een bloedtest. Als er een vraag of je deze aandoening, bespreken eten tuinbonen met uw arts.

De oefening zal niet stoppen of omkeren van de progressie van de PD, maar het kan het verbeteren van uw lichaam kracht en spierspanning, zodat je minder zal worden uitgeschakeld. Regelmatige lichaamsbeweging is belangrijk voor iedereen, ook voor mensen met PD. Het kan een van je beste strategieën voor het omgaan met PD worden, naast de fysieke voordelen, kan uitoefenen depressie tillen en het verbeteren van uw stemming. Hoewel zelfs gezonde mensen moeite vasthouden aan een trainingsprogramma te hebben, is het nog moeilijker voor iemand met PD. Stijfheid, vermoeidheid, beperkte bewegingen, en zelfs ademhalingsproblemen maken oefening uitdagender. Als oefening gebruikt om een vreugde zijn en u in staat om verbetering ervaren in kracht en uithoudingsvermogen, met PD waren, kan het niet zo zijn. Niet ontmoedigd, want hoewel de winsten wereldklasse misschien niet, versterkt u uw weerstand en het creëren van een betere kwaliteit van leven.

Oefening moet worden gepersonaliseerd. Als je zijn tennissen, golfen, fietsen, of joggen, blijven doen zolang je can.Walking een mijl of meer per dag is een goede oefening, en zwemmen is gunstig. Echter, als je "off" periodes, zeker is er iemand in de buurt wanneer je zwemmen. Gymnastiek alleen of met een partner gedaan elke ochtend zijn goed voor jullie beiden, en ze kunnen worden afgestemd op uw fysieke mogelijkheden passen. Het houden van uw spieren en gewrichten actieve en flexibele zal hen houden, en u, meer functioneert. Maak uw oefening deel van je dagelijkse routine.

Niet alle oefening is saai, repetitief, of vermoeiend. Sommige activiteiten van het dagelijks leven zijn een vorm van lichaamsbeweging. Schoonmaken van het huis, werken in de tuin, klusjes en boodschappen doen zijn een soort van oefening, ook. Zij mogen niet bulk up van uw spieren of het verbeteren van uw hartslag, maar ze zullen je flexibel en lenig te houden. Probeer Tai Chi of yoga, die zijn erg goed voor het behoud van flexibiliteit. Tailoring een trainingsprogramma om uw specifieke behoeften kunnen vereisen werken met een fysiotherapeut getraind in PD. Dus, als uw probleem is stijfheid van de romp, uw trainingsprogramma kan anders dan wanneer je probleem is stijfheid van uw armen of benen. Als uw probleem is kromming of buigen van de wervelkolom, kunt u een ander programma nodig heeft dan je zou doen als je probleem is buiging van uw voeten.

Stamcellen zijn primitieve cellen die het vermogen om ontelbare keren delen en leiden tot gespecialiseerde cellen. Leven begint als een zaadcel een eicel bevrucht en creëert een enkele cel die het potentieel heeft om een mens te zijn heeft. De bevruchte eicel wordt totipotente genoemd omdat het elke cel in het lichaam kan genereren, dit is een embryonale stamcel. In de eerste uren na de bevruchting, deze cel opsplitst in identieke totipotent cellen. Indien geplaatst in de baarmoeder van een vrouw, kan een van deze cellen zich ontwikkelen tot een mens. In feite, identieke tweelingen ontstaan wanneer twee totipotent cellen te scheiden en te ontwikkelen in twee genetisch identieke menselijke wezens.

Vier dagen na de bevruchting en na meerdere cycli van celdeling, deze totipotente cellen specialiseren, de vorming van een holle bol heet een blastocyst. De cyste heeft een buitenste en een binnenste laag van cellen. De buitenste cellen placenta, de binnenste cellen alle weefsels van het menselijk lichaam. Hoewel de binnenste cellen, bekend als pluripotente cellen (of embryonale stamcellen), vormen bijna alle soorten menselijke cellen, kunnen ze een mens vormen. Omdat ze niet totipotente, ze zijn niet embryo. Als de innerlijke cellen in de baarmoeder van een vrouw geplaatst, zouden ze niet ontwikkelen tot een mens. De pluripotente cellen ondergaan specialisatie in stamcellen die vervolgens produceren cellen die een bepaalde functie. Voorbeelden van deze stamcellen omvatten bloed stamcellen die aanleiding geven tot rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes, en de huid stamcellen, die de verschillende huidweefsel vormen. Deze stamcellen zijn multipotente genoemd en die in het beenmerg van mensen.

Een techniek genaamd somatische celkernen (SCNT) isoleert pluripotente stamcellen. Met behulp van SCNT, onderzoekers nemen een normale dierlijke eicel en verwijder de kern (de structuur die de chromosomen). Het materiaal achter in het ei bevat voedingsstoffen die essentieel zijn voor embryo ontwikkeling. Elk ander dan een ei of zaadcel cel wordt dan geplaatst naast het ei waaruit de kern is verwijderd, en de twee zijn gefuseerd. De resulterende gefuseerde cel en zijn directe nakomelingen totipotent, dat wil zeggen zij hebben het potentieel om te ontwikkelen tot een volledig dier. Deze totipotente cellen zullen een blastocyst vormen. Cellen van de interne cellen van de blastocyst kan in theorie worden gebruikt pluripotente stamcellijnen ontwikkelen. Op het meest fundamentele niveau, kan pluripotente stamcellen ons helpen begrijpen van de gebeurtenissen die zich voordoen tijdens de menselijke ontwikkeling. Een doel van deze werkzaamheden is de identificatie van het proces dat leidt tot celspecialisatie. We weten dat het draaien genen aan en uit staat centraal in dit proces, maar we weten niet veel over deze "besluitvorming" genen of wat zet ze aan of uit. Enkele van onze meest ernstige medische aandoeningen, zoals kanker en geboorteafwijkingen, zijn als gevolg van abnormale cel specialisatie en celdeling. Een beter begrip van de normale celprocessen kan ons toestaan om deze aandoeningen te verhelpen.

Menselijke pluripotente stamcellen kan drastisch veranderen de manier waarop we geneesmiddelen te ontwikkelen en te testen voor de veiligheid. Zo kunnen nieuwe geneesmiddelen aanvankelijk getest met humane cellijnen. Cellijnen worden momenteel gebruikt op deze wijze (in kankeronderzoek, bijvoorbeeld). Pluripotente stamcellen beproevings meer celtypen, die het proces van geneesmiddelenontwikkeling zou stroomlijnen. Alleen de drugs die zowel veilig als effectief in cellijn testen zijn zou overstappen naar de verdere tests bij proefdieren en proefpersonen.

De meest vergaande potentieel van menselijke pluripotente stamcellen is het genereren van cellen en weefsels die kunnen worden gebruikt in "celtherapie." Veel ziekten gevolg van verstoring van cellulaire functie of vernietiging van weefsels. Tegenwoordig gedoneerde organen en weefsels worden vaak gebruikt om zieke organen te vervangen. Het aantal mensen dat lijdt aan deze aandoeningen overtreft het aantal beschikbare organen voor transplantatie. Pluripotente stamcellen, gestimuleerd te ontwikkelen tot gespecialiseerde cellen, de mogelijkheid van een hernieuwbare bron van vervangende cellen en weefsel PD, ziekte van Alzheimer, ruggenmergletsel, beroerte, brandwonden, hart-en vaatziekten, diabetes en artritis.

Volwassen stamcellen. Multipotente stamcellen kunnen worden gevonden in sommige volwassen weefsels, met inbegrip van het zenuwstelsel. In feite zijn stamcellen nodig om de cellen in ons lichaam slijtende normaal vullen. Bij mensen hebben neuronale stamcellen geïsoleerd uit foetaal weefsel en een cel die een neuronale stamcel kan zijn geïsoleerd uit volwassen hersenweefsel. Gebruik volwassen stamcellen hetzelfde potentiaal als pluripotente stamcellen? Tot voor kort was er weinig bewijs dat multipotente cellen zoals bloedstamcellen Natuurlijk kon veranderen en produceren huidcellen, levercellen of een andere dan een bloedcel cel. Echter, onderzoek vooraanstaande wetenschappers deze opvatting in twijfel. Bij dieren is aangetoond dat sommige volwassen stamcellen eerder gedacht te worden vastgelegd om de ontwikkeling van een lijn van gespecialiseerde cellen in staat zijn zich te ontwikkelen tot andere soorten gespecialiseerde cellen. Bijvoorbeeld, recente experimenten sugl gest dat wanneer neurale stamcellen in het beenmerg worden geplaatst, produceerden ze verschillende soorten bloedcellen. Andere studies hebben aangetoond dat stamcellen in het beenmerg kunnen levercellen produceren. Dit suggereert dat zelfs na een stamcel is begonnen zich te specialiseren, de stamcel kan, onder bepaalde voorwaarden, worden flexibeler.

Onderzoek suggereert dat deze multipotente cellen hebben een groot potentieel voor gebruik in zowel onderzoek en de ontwikkeling van celtherapie. Zo zouden er voordelen zijn aan het gebruik van volwassen stamcellen voor transplantatie. Als we volwassen stamcellen kunnen isoleren van een patiënt, coax ze te verdelen en richten hun specialisatie en transplantatie ze terug in de patiënt, zouden deze cellen niet worden afgewezen. Het gebruik van volwassen stamcellen voor dergelijke celtherapie zou verminderen of zelfs te voorkomen met behulp van stamcellen die waren afgeleid van menselijke embryo's, bronnen die problemen veel mensen op ethische gronden.

Terwijl volwassen stamcellen veelbelovend, er zijn beperkingen aan wat we wel of niet kunnen bereiken met hen. Ofschoon veel verschillende soorten multipotente stamcellen zijn geïdentificeerd, volwassen stamcellen voor cellen en weefseltypes nog niet gevonden in de volwassen mens. Ten tweede, volwassen stamcellen vaak aanwezig in kleine hoeveelheden, zijn moeilijk te isoleren en te zuiveren, en hun aantal kan afnemen met de leeftijd. Elke poging om stamcellen uit het eigen lichaam van een patiënt te gebruiken voor behandeling vereist dat stamcellen eerst geïsoleerd van de patiënt en vervolgens in kweek voldoende aantallen om voldoende hoeveelheden te verkrijgen voor behandeling. Voor sommige aandoeningen, kan er geen tijd genoeg cellen om voor behandeling groeien. In andere aandoeningen die worden veroorzaakt door een genetisch defect, zou de genetische fout waarschijnlijk aanwezig in de stamcellen van de patiënt. Cellen van dergelijke patiënt zouden om transplantatie. Er is bewijs dat cellen uit volwassen stamcellen kan dezelfde capaciteit om te groeien als jongere cellen niet hebben. Bovendien kunnen volwassen stamcellen meer DNA afwijkingen, veroorzaakt door blootstelling aan het dagelijks leven, zoals zonlicht, toxinen, en de verwachte fouten in DNA-replicatie tijdens het leven van een persoon bevatten. Deze gebreken kunnen het nut van volwassen stamcellen te beperken. De ontwikkeling van stamcellijnen, zowel pluripotent en multipotente, dat veel menselijke weefsels kan veroorzaken, is een belangrijke wetenschappelijke doorbraak. Het is niet te onrealistisch om te zeggen dat dit onderzoek het potentieel heeft om de uitoefening van de geneeskunde een revolutie en het verbeteren van de kwaliteit en de lengte van het leven.