Item gefilterd op datum: december 2012

Er is veel onderzoek gedaan naar de hoeveelheid details die wij weten over objecten die we opslaan in ons geheugen. Hieruit bleek dat, naarmate het verschil in grootte tussen 2 objecten groter is, wij sneller aan kunnen geven welke groter is. (Moyer, 1973) Hetzelfde bleek uit onderzoek van Johnson, die proefpersonen liet bepalen welke van 2

gegeven lijnen langer was. Net als met afbeeldingen is het voor proefpersonen moeilijker om de grootte ergens van in te schatten als de 2 objecten dezelfde grootte hebben.

Wanneer mensen gevraagd wordt om iets te beschrijven, of om bv. het aantal ramen in hun huis te tellen, dan geven de personen aan dat ze het object bekijken, of in het geval van het huis doorlopen, in hun gedachten. Brooks (1968) heeft hiermee geëxperimenteerd en kwam tot de conclusie dat mensen sneller waren met het geven van antwoorden bij diagrammen, dan bij zinnen. (dus visueel beter dan verbaal) Als nadeel hiervan werd gesproken van het feit dat de proefpersonen bezig zouden zijn met meerdere taken, die met elkaar zouden interfereren. Uit later onderzoek van Baddeley en Lieberman blijkt echt dat dit niet zo is. Zij experimenteerden met verschillende stimuli, namelijk een zwaaiende pendule die geluid maakt en een fotocel die verschillende felheden van licht geeft. Waarbij de proefpersonen ook nog gelijktijdig de letter image taak van Brooks moesten doen. Er kwam uit dat ruimtelijke informatie veel minder makkelijk tegelijk te verwerken was als visuele informatie. Mensen lijden aan interferentie bij het scannen van een visuele afbeelding als ze tegelijkertijd in met een conflicterend proces van een ruimtelijke structuur bezig zijn.

Het meest baanbrekende onderzoek op het gebied van mentale beelden is gedaan door Roger Shepard, en ging over het, in je gedachten draaien van objecten, om zo te kunnen verifiëren dat 2 gegeven objecten hetzelfde waren, m.u.v. de oriëntatie. Hij zette dit uiteen in de reactietijd die nodig was om het juiste antwoord te geven en de hoeveelheid die de afbeelding gedraaid moest worden. Hij kwam tot de conclusie dat, naar mate de hoek waaronder het object gedraaid moest worden groter werd, de tijd die nodig was om aan te geven of de objecten gelijk waren, lineair toenam.

Verder heeft onderzoek op apen uitgewezen dat, hoe groter de hoek, waaronder de apen een hendel moesten draaien, de groter de tijd die ze erover deden. Verder was het zo, dat als er in verschillende richtingen gedraaid moest worden, dat er een onwillekeurig patroon van vuren was, wat suggereert dat het draaien in allemaal afzonderlijke stappen wordt uitgevoerd. Wanneer proefpersonen in hun gedachten een object moeten draaien, dan maken ze een vergelijking en die draaien ze stukje bij beetje, totdat deze overeen komt met het gewenste eindproduct.

Verzonnen informatie wordt gerepresenteerd op eenzelfde wijze als de perceptuele informatie gerepresenteerd en verwerkt wordt.

Visual and Spatial Imagery

Wanneer we aan een object of situatie denken, dan ervaren we soms die gebeurtenis, of zien we dat object. Deze beelden zijn Mental Images.

In een experiment van Santa (1977), waarin hij mensen figuren voorlegde die in een bepaalde vorm gerepresenteerd waren, kwam naar voren dat de proefpersonen sneller waren met het vinden van de juiste gebruikte figuren als de originele configuratie van figuren gebruikt werd. Verder toonde hij aan dat, als er gebruik gemaakt werd van verbale informatie, dat de proefpersonen sneller de gebruikte informatie konden terughalen als de woorden in een lineaire opstelling gerepresenteerd werden. Verder kwam nog naar voren in een experiment van Ronald en Friberg dat de hersenen bij visuele en verbale taken verschillende delen van de hersenen gebruiken. Verbale informatie en visuele informatie worden dus in andere delen van, en op verschillende manieren door de hersenen verwerkt.

Pavio (1971 en 1986) is lang een voorstander geweest van de dual-code theorie, die aangeeft dat er verschillende representaties zijn voor visuele en verbale informatie. Dit leidt hij af uit onderzoek waarbij aangetoond wordt dat mensen zinnen beter onthouden als zij zich hier een visuele voorstelling van maken.

Cognitieve psychologie wordt beïnvloed door de kennis representaties, wat inhoud dat mensen zich inwendig een beeld vormen van kennis die ze hebben. Verder zal in dit hoofdstuk de verschillen tussen visuele en verbale informatie worden uitgelegd. De studie van kennis representatie is belast met, hoe we kennis ordenen en gebruiken in ons lange termijn geheugen.

Een experiment van Sperling geeft het bestaan van een korte “visual sensory store”, een geheugen dat effectief alle informatie in het visuele display kan vasthouden. Tijdens het vasthouden van die informatie in die “opslagruimte” kunnen proefpersonen er aandacht aan schenken en de informatie rapporteren. Het lijkt erop dat dit sensorische geheugen visueel van karakter is.

Zodra er een tweede set informatie in dit geheugen wordt opgeslagen vervalt de eerste set. Dit korte visuele geheugen wordt door Neisser een icon genoemd. Het iconisch geheugen is net als het echoic geheugen bij het auditoriele systeem.

Iconisch geheugen is lijkt sensorisch van karakter en het kan zelfs activatie van het neurale systeem voor de early proceesing teweeg brengen.

Het Sperling paradigma wordt meestal vertaald in termen van de informatie die het geeft over de duur van het visueel iconisch geheugen. Het geeft ons op zijn minst de informatie over hoe snel attentie door het iconisch geheugen beweegt en de objecten encodeert.

Visuele informatie wordt vastgehouden in een kort sensorisch geheugen waar we aandacht aan de onderwerpen kunnen schenken en waar we ze kunnne verwerken.

Het lijkt erop dat het neurale mehanisme, het onderliggende deel van het visual attention erg gelijk aan het onderliggende neurale mechanisme van de auditory attention. Net als de autitoy attention, geleidt door één oor, het corticale signaal van dat oor versterkt, zo lijkt het erop dat de visual attention, geleidt naar een ruimtelijke locatie, het coticale signaal verterkt vanaf die locatie.

Het lijkt erop dat de electrophysilogical data consistent zijn met het “early selection” model. Het lijkt erop dat mensen stimuli selecteren om aandacht aan te schenken, zowel in het visuele als in het auditoriele domein, op basis van fysieke eigenschappen en vooral op basis van de locatie. Later in dit hoofdstuk hoe je dan bijvoorbeeld een vriend herkent in een grote mensenmassa.

Als mensen aandacht schenken aan een bepaalde locatie, dan wordt er het neurale proces in delen van de visuele cortex, die corresponderen met die locatie, versterkt.

Eén type theorie behandeld de visual attention alsof het een spotlight is dat we rond kunnen bewegen om op verschillende delen van het visuele veld te focussen. Onderzoek heeft uitgewezen dat het kan varieren in het aantal graden van de visuele hoek. Hoe groter de hoek is, hoe minder goed het elk deel van het visuele veld kan verwerken. Hoe smaller de visuele hoek , hoe “maximaler” het verwerken wordt uitgevoerd voor wat betreft dat deel van het visuele veld. Als de persoon in een ander deel van dat veld informatie wilt verwerken is het noodzakelijk om zijn spotlights te verschuiven en dat kost tijd. Om complexe informatie te verwerken is het dus noodzakelijk om de aandacht over het visuele veld te bewegen om visuele informatie op te sporen.

Subjecten kunnen hun attentie focussen op een paar graden van het gebied in hun visuele veld en hun attentie bewegen over het visuele veld om een zinvol geheel te creëren.