Item gefilterd op datum: december 2012

Patiënten met hartfalen en ernstige coronaire hartziekte vaak baat bij angioplastiek of een bypassoperatie. De operatie verhoogt de bloedtoevoer naar de hartspier. Dit kan pompwerking van het hart te verbeteren en helpen om de symptomen te verlichten.

Angioplastiek is een katheter gebaseerde techniek die openhartchirurgie niet vereist. Speciaal opgeleide cardiologen steek een kleine buis of katheter die een ballon in de punt heeft in een slagader in de arm of lies. De katheter wordt geregen langs de slagader in het hart en vervolgens in de coronaire slagader. De cardioloog bevordert de ballon tip in een gebied van verstopping of vernauwing en de ballon wordt opgeblazen. Dit opent de slagader en kan het bloed kan stromen naar de spieren.

De meest voorkomende chirurgie voor hartfalen is bypass operatie. Uw arts zal bepalen of uw hartfalen wordt veroorzaakt door coronaire hartziekte en als je blokkades die kunnen worden "geënt" of omzeild. Hoewel de operatie is risicovoller voor mensen met hartfalen, nieuwe strategieën voor, tijdens en na de operatie de risico's zijn verminderd en betere resultaten.

Zelfs patiënten met coronaire hartziekte en een zeer lage ejectiefractie kan nog steeds profiteren van bypass-operatie, volgens onderzoekers van de VA Boston Healthcare System. De onderzoekers zeggen dat deze patiënten hebben nu mogelijkheden, vooral patiënten die worden beschouwd als te oud of om andere redenen niet in aanmerking komen voor een harttransplantatie. Ondanks het hoge risico van deze patiëntengroep, studies tonen aan dat de resultaten zijn goed.

Victoria's commentaar:

Ik werd gediagnosticeerd met coronaire hartziekte en had drie van mijn kransslagaders omzeild. Dit heeft mijn pijn op de borst verbeterd en leek mijn ejectiefractie enigszins verbeteren. Ik dacht dat de operatie ging veel pijn doen, maar dat gebeurde niet. Het kostte me een paar maanden terug in mijn normale routine te krijgen, maar ik voel me beter dan voor de operatie. Ik ben minder kortademig als ik een veel wandelen.

Ongeveer 4.000 mensen in de Verenigde Staten af te wachten harttransplantaties per jaar. Tijdens een typische jaar slechts 2500 donorharten beschikbaar komen . Sommige van de 4.000 mensen die wachten op een harttransplantatie hebben onomkeerbaar biventriculaire mislukking , een aandoening waarbij zowel de linker-en rechterkant van het hart niet goed functioneren . Deze mensen kunnen in aanmerking komen om een kunsthart .

Veel soorten kunstmatige harten nu getest . In het algemeen zijn zij opgebouwd uit twee delen. Er is een kleinere mechanisch deel dat is verbonden met het hart van de persoon of de grote slagaders . Het ontvangt het bloed en pompt het uit het mechanische hart in de aorta , het lichaam grootste slagader . Deze interne gedeelte is verbonden met een luchtpomp door slangen die de borst af . Momenteel is de luchtpomp is een wasmachine - en kleinbedrijf console die de stroom levert aan het kunsthart . Fabrikanten werken op kleinere externe pompen die de patiënt mobieler kunnen maken .

Hoewel deze apparaten helpen veel patiënten succesvol wachten op een harttransplantatie , zij niet zonder problemen . In een studie , 72 procent van die in de studie ontwikkelde infectie . Andere complicaties van kunstmatige harten omvatten bloeden in de borst en longen , beroertes , en het apparaat storingen . Hoewel onderzoekers hebben gewerkt aan kunstmatige harten die permanent zieke harten zou kunnen vervangen , zijn er geen dergelijke apparaten goedgekeurd voor permanent gebruik .

De kunstmatige hart is als een vangnet voor sommige patiënten , waardoor ze een betere kandidaat voor transplantatie . Het doel is om bloed uit, alsmede de longen en nierfunctie te verbeteren . Ze zijn bedoeld als een tijdelijke steun voor patiënten met ernstig hartfalen , niet reageert op medische therapie maximaal is, die naar verwachting niet langer leven dan 30 dagen .

Ventrikel assist devices ( VAD ) zijn machines die bijdragen aan het pompen acties. Een linker ventrikel assist device ( LVAD ) ofwel neemt of bijgestaan door de pompende rol van de linker ventrikel , de belangrijkste pompkamer van het hart. Nieuwere LVADs zijn bedoeld om permanent bij mensen met ernstig hartfalen te zijn . Het kan een persoon om mobiel te zijn , soms terug naar huis om een harttransplantatie wachten .

Een deel van het apparaat wordt geïmplanteerd in je hart en buik en een deel buiten je lichaam blijft . Je draagt het buitenste gedeelte van het apparaat aan een riem om je middel of op een schouderband . De meeste LVADs hebben nu een elektrische pomp , een elektronische regelaar , een energievoorziening ( meestal een batterij gewicht van ongeveer £ 8 ) en twee buizen . Een buis voert het bloed van de linker hartkamer in het apparaat . De andere buis neemt bloed gepompt uit het apparaat in uw aorta ( slagader ) door je hele lichaam te worden verspreid .

LVADs worden gebruikt voor patiënten bij wie de hartslag is gevaarlijk vertraagd ( bradycardie ) te helpen de pompwerking van het falende hart overnemen . Studies suggereren nu dat het gebruik van een LVAD bij sommige mensen kunnen toestaan dat een deel van de beschadigde hartspier te genezen , misschien zelfs helpen sommige patiënten voorkomen harttransplantaties .

Tot voor kort , deze machines vereist dat de patiënt in het ziekenhuis blijven . Kleinere batterijen LVAD eenheden , maar zijn waardoor veel patiënten het ziekenhuis verlaten en blijken effectief bruggen harttransplantaties bij volwassenen . Bijvoorbeeld , HeartMate , een draagbare LVAD ter grootte van een draagbare CD -speler ( 2 inch bij 4 inch ) , geïmplanteerd in de bovenbuik . Het geïmplanteerde apparaat wordt aangesloten op een externe voedingsbron basis, die wordt gebruikt wanneer de patiënt rust om de batterij op te laden en zorgen continu vermogen .

De LVAD is bekend als de " brug naar transplantatie " voor patiënten die niet hebben gereageerd op andere behandelingen en worden opgenomen in het ziekenhuis met extreme systolisch hartfalen.

Er zijn risico's verbonden met veel van deze apparaten, zoals bloeden , bloedstolsels en rechterzijde hartfalen . Infecties zijn een bepaald gevaar .

De intra-aortaballonpomp (IABP) is nuttig voor het behoud van de hartfunctie bij mensen met linkerkant mislukking die wachten op transplantatie als voor degenen die een plotselinge en ernstige verslechtering van de hartfunctie te ontwikkelen.

● De IABP is een dunne ballon die in de slagader in het been is geplaatst en schroefdraad tot aan de aorta.

● De pompwerking wordt gegenereerd door het opblazen en leeg laten lopen van de ballon in de aorta.

Meestal wordt alleen gebruikt voor korte perioden (20 tot 72 uur), maar sommige studies geven aan dat patiënten in staat om veilig gebruik gedurende wat langere tijd (een gemiddelde duur van 23 dagen in een studie).

Een groeiend aantal van de hart-apparaten en machines veranderen het gezicht van de behandeling van hartfalen. Ze hebben een brede acceptatie voor gebruik opgedaan als een brug naar transplantatie bij patiënten die op medicijnen, maar hebben nog steeds ernstige symptomen en zijn in afwachting van een donorhart. In toenemende mate echter, artsen zijn het verkennen van de mogelijkheid dat dergelijke apparaten kunnen zijn bevredigend behandelingen zelf, lopen op de noodzaak van een transplantatie helemaal bij sommige patiënten. Deze apparaten zijn de intra-aortaballonpomp, de linker ventrikel assist device, en het kunsthart.

Sommige patiënten met hartfalen ervaring snelle , onregelmatige hartslag . Deze hartslag kan gewoon vervelend zijn , maak je zwak en duizelig , of zelfs leiden tot de dood . Soms geneesmiddelen worden gebruikt om deze snelle hartslag te controleren . Wanneer geneesmiddelen niet werken, kunnen de artsen een implanteerbare cardioverter defibrillator ( ICD ) te implanteren .

Een ICD wordt gebruikt bij patiënten met een risico op :

● ventriculaire tachycardie , wanneer de onderste kamers van het hart onafhankelijk sneller kloppen dan 100 slagen per minuut
● ventriculaire fibrillatie , wanneer de spiervezels van de onderste kamers van het hart contract op een snelle, ongecoördineerde wijze
● Plotselinge hartdood veroorzaakt door hartritmestoornissen

De ICD is meestal ongeveer de grootte van een pager . Het controleert voortdurend het hartritme . Als het een zeer snel, abnormaal hartritme detecteert , kan het uw hart geven een levensreddende schok voor hartstilstand voorkomen . Zoals de pacemakers , wordt de ICD uit twee delen : een batterij die een puls en een kleine computer die het hartritme bewaakt en bepaalt wanneer een elektrische puls moet het hartritme veranderen genereert . De computer en de batterij worden geplaatst onder de huid bij het sleutelbeen en zijn verbonden met het hart met draden genoemd leads. Nieuwere ICD apparaten kunnen ook werken als een pacemaker als je hart klopt te langzaam ( bradycardie ) .

Ja. Vanwege de veranderingen in het hart die optreden bij hartfalen, kunnen patiënten met hartfalen een onregelmatige hartslag, ook wel bekend als aritmie ervaren. Een pacemaker kan helpen bij het beheren van deze hartritmestoornissen als medicijnen niet meer werken. Pacemakers en hun modernere neven heet implanteerbare cardiale apparaten worden beschouwd als een routine en effectieve behandeling voor sommige patiënten met hartfalen.

Pacemakers gebruikt tegen hartritmestoornissen zijn al meer dan 40 jaar geweest. Een pacemaker is een klein apparaat, gerund door een batterij, dat de hartslag in een regelmatig ritme helpt. Pacemakers kunnen helpen tempo het hart in geval van een trage hartslag, snelle en trage hartslag, of een (volledige) blokkade in het hart, aos elektrisch systeem.

Een pacemaker kan het hart, aos bovenste kamers (de atria), de onderste kamers (ventrikels), of beide tempo. Pacemakers kunnen ook worden gebruikt om het hart te stoppen triggering of impulsen en kan extra impulsen.

Alle pacemakers hebben twee componenten. Dit zijn een pulsgenerator en leads. De pulsgenerator is een batterij en een kleine computer die zijn verbonden met het hart via draden genoemd leads. Wanneer de kabels zijn aangesloten, de computer controleert het hart, aos beat.When het hart vertraagt, de computer maakt gebruik van de batterij om een zeer kleine elektrische puls zenden de leads, die het hart te verslaan in een normaal tempo stimuleert.

In het verleden, pacemakers had beperkte functies en werden gebruikt om de snelheid langzaam kloppende harten. De meer geavanceerde pacemakers van vandaag kan het kloppen van elke kamer van het hart te controleren of zelfs te shockeren het hart weer een normaal ritme bij het aangaan van een gevaarlijk of zelfs dodelijk type aritmie is aangegaan.

Met de recente ontwikkelingen in computer miniaturisatie, langere levensduur batterijen, en een beter begrip van hoe het hart controleert haar ritme, hebben de artsen en ingenieurs elektronische wonderen die zowel de levensduur te verlengen en verbeteren van de kwaliteit geproduceerd. De grootte van de toestellen is afhankelijk van wat ieder does.Some zijn over de grootte van een polshorloge. De grootste is kleiner dan een spel kaarten. Net als de eenvoudige pacemakers, artsen plaatst deze implanteerbare apparaten onder de huid van de borst. Deze implanteerbare cardiale apparaten zijn nu algemeen gebruikt en hebben geholpen miljoenen patiënten. Cardiale resynchronisatie door biventriculaire pacemaker. Voor sommige individuen, het stimuleren van zowel de linker en rechter ventrikels verbetert het hart, aos mogelijkheid om een contract met meer kracht, waardoor de verbetering van de symptomen en het vergroten van de lengte van de tijd zijn ze in staat om te oefenen. Een biventriculaire pacemaker beïnvloedt zowel links en rechts kamers en kan gunstig zijn voor een aantal van de ongeveer een kwart tot de helft van de patiënten met hartfalen van wie twee hartkamers niet verslaan synchroon zijn. U kunt een kandidaat voor deze speciale pacemaker als uw elektrocardiogram en echocardiogram onthullen specifieke kenmerken, en u nog steeds symptomen van hartfalen, hoewel je, Aore ontvangt een optimale medische behandeling. In een studie uit 2002, een van deze pacemakers werd aangetoond dat het risico van rehospitalized voor het verergeren van hartfalen gehalveerd. Sommige patiënten die dit type apparaat gebruikt werden genomen uit de transplantatie wachtlijst. Deze pacemaker zal ook mensen met een trage hartslag helpen.

Andere geneesmiddelen die soms worden gebruikt om CHF te behandelen omvatten:

Brain natriuretisch peptide (BNP) is een klein peptide geproduceerd in de linker ventrikel en wordt vrijgegeven wanneer de linker ventrikel dilatatie ervaart of verhoogde druk. Wanneer BNP vrijkomt in de bloedbaan veroorzaakt de bloeddruk dalen en vermindert de druk op het hart, waardoor zouten en water wordt uitgescheiden door de nieren. Wetenschappers hebben kunnen maken BNP in het laboratorium, en nu kunnen patiënten worden behandeld met BNP als een werkwijze voor het behandelen van CHF. Het nieuwe medicijn heet nesiritide (merknaam Natrecor). Het is chemisch identiek is met een natuurlijk voorkomend peptide dat het hart produceert proberen om de symptomen van hartfalen te verlichten. Natrecor wordt gebruikt om snel verminderen de verhoogde druk in het hart en kortademigheid verbeteren. Gebruik van Natrecor is in verband gebracht met bijwerkingen, zoals lage bloeddruk, duizeligheid en licht in het hoofd. Als een van deze symptomen zich voordoet, neem dan onmiddellijk te waarschuwen uw zorgverzekeraar.

Tumor Necrose Factor-alfa (TNF-α) is een eiwit in het lichaam en heeft een belangrijke rol in het functioneren van het immuunsysteem. TNF-α werkt door de ontsteking te verhogen en het bestrijden van infecties. Wanneer vrijgegeven in de bloedbaan, kan TNF-α de contractiliteit van de hartspier te verminderen en leiden tot verwijding van de hartkamers (de zogenaamde cardiale remodeling). Uitbreiding hart, in deze setting, wordt geassocieerd met slechte resultaten. Hoge niveaus van TNF-α zijn gevonden hartschade. Studies hebben aangetoond dat het risico van dood bij patiënten met hartfalen toeneemt met hogere niveaus van TNF-α. Tumor necrosis factor kan een etiologische rol spelen bij idiopathische-gedilateerde cardiomyopathie. Daarom lijkt remming van TNF-α een geldig doel ter verbetering van hartfalen.

Pentoxifylline onderdrukt TNF-α productie verluidt produceert gunstige effecten. Pentoxifylline wordt verkocht onder de merknaam Trental. Infliximab is een medicijn dat bindt aan TNF-α en blokkeert de werking. Het is zeer effectief bij de behandeling van andere ziekten die gemedieerd worden door TNF-α, zoals reumatoïde artritis. Echter, in de voorbereidende studies, het is niet aangetoond dat CHF resultaten te verbeteren. Infliximab is momenteel niet aanbevolen voor de behandeling van CHF en kan leiden tot verergering van CHF symptomen bij sommige patiënten.

Erytropoëtine is een geneesmiddel dat de productie van rode bloedcellen stimuleert. Wanneer een persoon is bloedarmoede (dat wil zeggen, ze hebben minder rode bloedcellen dan ze zouden moeten), het hart moet harder werken om voldoende zuurstof naar de weefsels. Bloedarmoede kan bijdragen aan of verergeren de symptomen van CHF. Patiënten met ernstige, slecht gecontroleerde CHF en milde bloedarmoede kunnen profiteren van erytropoëtine en extra ijzer om hun bloed te verhogen.

Thiamine deficiëntie wordt veroorzaakt door chronisch hoge doses lisdiuretica. Patiënten kunnen een verbeterde ejectiefractie bereiken door het nemen van aanvullende thiamine.

Alle bloedverdunners (anticoagulantia) kan leiden tot onbedoelde bloeden. Hoewel dit meestal manifesteert bij geringe kneuzingen, ernstige complicaties zoals bloedingen in de maag, darmen en de hersenen mogelijk. Bloedverdunners zijn medicijnen voor en kan veilig worden gebruikt, maar ze moeten frequente controle om ervoor te zorgen dat u geen ongewenste stolling noch onbedoeld bloeden.

Minder ernstig, maar meer voorkomende complicaties van anticoagulantia zijn onder andere:
● opgeblazen gevoel en gas
● Diarree
● maagklachten of overgeven
● minder honger

Hoewel ze genoemd bloedverdunners (anticoagulantia), deze geneesmiddelen niet echt het bloed verdunnen. Integendeel, ze verminderen het vermogen van het bloed om te stollen. Verminderde bloedstolling houdt minder schadelijke vorming van bloedstolsels en van bloedvaten blokkeren. Het gebruik van bloedverdunners vermindert het risico op hartaanvallen, beroertes en bloedstolsels in de benen (de zogenaamde flebitis, diepe veneuze trombose of DVT).

Uw arts kan een bloedverdunner voorschrijven als u een hartklep vervangen heeft gehad of als u boezemfibrilleren, een voorgeschiedenis van DVT of CHF.

Bloedverdunners kan worden voorgeschreven om een bloedstolsel in het been te behandelen. Ze houden het bloedstolsel uit steeds groter, maar niet breken de stolsels die al hebben gevormd. Bloedverdunners kan worden gegeven als een injectie onder de huid in een ader of kan worden opgevat als een pil.

Bloedverdunners zoals heparine worden geïnjecteerd door een naald in je bloedbaan. Heparine werkt snel (binnen anticoagulantia vereisen een aantal doses van kracht worden. Daarom, wanneer de behoefte aan antistolling is emergent, artsen zullen heparine geven, maar zal behandelen met orale anticoagulantia tegelijk. De heparine houdt een niveau van antistolling onmiddellijk, terwijl de orale antistollingsmiddel zijn therapeutische niveau bereikt na enkele dagen. Wanneer de orale anticoagulantia een therapeutisch niveau hebben bereikt, de intraveneuze heparine wordt gestopt. Een nieuwe vorm van heparine (de zogenaamde laag moleculair gewicht heparine) kunnen worden voorgeschreven voor u te nemen thuis onder uw arts toezicht.

Gemeenschappelijke bloedverdunners zijn:

Generieke benaming Merknaam
warfarine Coumadin
anisinidione Miradon

(Laag moleculair gewicht heparines)
dalteparin Fragmin
enoxaparine Lovenox