Item gefilterd op datum: december 2012

Müller heeft ten volle de zogenaamde doctrine van specifieke zenuw-energie uitgelegd. Hij beschreef de bepaalde kwaliteiten van neuro-transmissie en vatte hen samen in tien wetten. De grote implicatie van Müllers doctrine is de expliciete uitspraak dat ons bewustzijn niet van objecten is samengesteld, maar meer van de zenuwen zelf. Zijn werk stimuleerde de studie van het lokaliseren van de functies in de hersenen.

Het begrijpen van de zintuigelijke fysiologie nam een grote stap voorwaarts wanneer ontdekt werd dat de neuro-geleiding een elektrisch proces is, hiermee werd tegelijkertijd een einde gemaakt aan de traditionele opvatting dat de zenuwen “dierengeesten” in zich droegen. Het was een student van Müller, Emil Du Bois-Reymond, die brak met de traditionele visie van “dierengeesten” en die de basis legde voor neuro-transmissie door het beschrijven van de elektrische eigenschappen van de neuro-impuls.

Het onderscheid tussen gevoels- en motorische zenuwen was onafhankelijk gedemonstreerd door het experimentele werk van Charles Bell en François Magendie.

1) In de fysiologie, zorgde onderzoek naar activiteit van zenuwen voor een empirische basis voor vele menselijke functies die daarvoor beschouwd werden als functies van de geest.

2)Duitse ontwikkeling psychofysica genaamd probeerde om de kwantitatieve voor de geest-lichaam relatie te vinden, maar het ging voorbij de psychologische geschriften van Herbart door een empirische benadering te hanteren.

3) De geschriften van Darwin in Brittanië bevestigde een evolutietheorie gebaseerd op het empirische bewijs van natuurlijke selectie. Al deze bewegingen hielpen direct om de formele studie van psychologie vast te leggen.

Zijn beeld van de psychologie:

• Psychologie als een nieuw-opgerichtte wetenschap die gebaseerd is op ervaring, metafysica en wiskunde.
• <-> de psycholgie van Kant was de psychologie van Herbart empirisch gebaseerd op de ervaring
• Psychologie was echter geen experimentele wetenschap, zoals fysica, en het kernonderwerp ervan , de geest, was geen onderwerp van analyse.
• Herinnerend aan Pythagoras, stelde Herbart dat de psychologie wiskunde zou moeten gebruiken om verder te kunnen gaan dan simpele beschrijvingen en meer de relaties tussen mentale handelingen zou kunnen verdiepen.

De dynamiek tussen zelf-behoud en tegenstelling leggen uit hoe er een stroming is tussen de bewuste en onbewuste aanwezigheid van ideeën. Herbart beschouwde deze dynamiek als een soort van geestelijke mechanismen, gelijkend op de fysische mechanismen.

Kant koos ervoor om voelbare wereld en de denkbare wereld te beschrijven.

De voelbare werels betekende voor Kant zintuigelijke informatie of de wereld van de verschijningen, waar de denkbare wereld gemaakt werd door het intellect of de reden. Om dit onderscheid duidelijker te maken, voegde Kant de basispositie toe dat de dimensies van tijd en ruimte niet de eigenschappen van de objectieve omgeving zijn, maar meer perceptuele (zichtbare) vormen eigen aan de geest.

De geest is dus niet de passieve agent gemaakt door ervaringe zoals de empiristen suggereerden. De geest is een actieve entiteit die beheersd wordt door eigen wetten en structuren en die ervaringen vertaalt naar ideeën. De positie van Kant impliceerde een psychologie van geestelijke handelingen die niet enkel op zintuigelijke ervaring stoelde.

Kant zijn psychologische visie

Kant formuleerde zijn psychologische visie in zijn monumentaal werk Kritik der Reinen Vernunft (Kritiek op de Zuivere Rede). Met de term “Pure Reden” bedoelde Kant kennis die geen experimenteel bewijs nodig had, iets wat hij a priori kennis noemde.

Hij begon met het verdelen van alle kennis in empirische kennis, die zich baseert op zintuigelijke ervaring, en transcendentale kennis, onafhankelijk van kennis. Kant aanvaardde dat alle kennis begint met ervaringen inzoverre ze stimulaties opwekken die de handelingen van de geest in gang zetten. Eens dat de stimulatie zich heeft voorgedaan, nest de ervaring zich in de perceptie en conceptie, vormen die eigen zijn aan de geest.

Schatplichtigheid aan de leer van Aristoteles op het vlak van mentale categorieën:

- Categorie van kwaliteit: beperking, ontkenning en realiteit

“ “ kwantiteit: meervoud, totaliteit en eenheid

“ “ relatie: materie en kwaliteit, oorzaak en gevolg, activiteit en passiviteit

“ “ wijze: mogelijkheid en onmogelijkheid, bestaan en niet-bestaan, noodzakelijkheid en samenhang

Elk inzicht valt onder één van deze categorieën zodat de inzichten ervaringen zijn die geïnterpreteerd worden door de inherente vormen van tijd en ruimte.

Kennis is een inzicht in de vorm gegoten van een oordeelsidee.

De subjectieve ervaring van het individu is niet het passieve verwerken van zintuigelijke indrukken, maar het product van de geest die een ervaring verwerkt.

In 1788 publiceerde Kant nog een belangrijk werk voor de Duitse filosofie, Kritik der Praktischen Vernunft. Kant wou eerder werk uitbreiden met de overweging van moraliteit om aan te tonen dat deze moraliteit geen a posteriori sociale tradities zijn, maar a priori toestanden van de geest. Kant stelde dat elke persoon een moreel bewustzijn heeft dat bepaald wordt door de structuur van de geest en niet door ervaring. In onze subjectieve wereld van inzichten en ideeën zijn we vrij om oordelen te vormen die ons moreel bewustzijn bevestigen.

Het systeem van Kant hield in dat de objectieve werekd onkenbaar is en dat alle data van de zintuigen beheerd worden door de geest. Alle kennis bestaat dus in de vorm van ideeën.

Ze kozen voor een model van de geest dat duidelijk actief en dynamisch was.

Het was Spinoza, meer dan Descartes, die beschouwd wordt als de intellectuele voorvader van de Duitse filosofie.

Gemeenschappelijk aan de Duitse school was de essentiële activiteit van de geest. Waar de andere scholen keken naar de omgeving en de invloed daarvan op de geest, keken de Duitse denkers initieel naar voorafbestaande dynamieken van de geest die de omgeving kunnen sturen.

Het empirisme van J. S. Mill heeft meerdere raakpunten met het positivisme van Comte, en dat veel van deze overeenkomsten inderdaad afkomstig waren van de invloed van Bentham.

De grote geschriften van Mill in de psychologie waren vervat in zijn Systeem van de logica (1843).

De empirische psychologie van Mill was gebaseerd op inductie. Hij beargumenteerde dat menselijke gedachten, gevoelens en handelingen het voorkeursonderwerp van de psychologie waren. Het doel van de psychologie is om onderliggende causaliteit te vinden in menselijke cognitieve en emotionele handelingen. In plaats van associaties te zien als menselijke combinaties

• De utalitaristische visies van Bentham hadden een grote impact op de psychologie van Mill.
• Betham verwierp de theologische en metafysische veronderstellingen achter sociale instituties, zoals goddelijke wet, natuurwet en de "rechten" van de mens. In plaats daarvan stelde hij dat de nuttigheid van een daad voor een individu bepaald wordt door de moraliteit en wetsplichtigheid. Bentham definieerde geluk in termen van een individu die zoekt naar genot en pijn vermijdt.

De bijdrage van Mill aan de psychologie

De bijdrage van Mill aan de psychologie werden vervat in zijn Analyse van de fenomenen van de menselijke geest (1829). Hij hield vast aan de extreme associatieve positie die stelde dat ideeën de overblijfselen zijn van ervaringen door prikkels wanneer het fysiek stimulerende object verwijderd is uit de omgeving.

Het ziet de geest enkel als een reactie op ervaring.

De achtergrond van Mill was humanistisch, en zijn gebrek aan waardering van de fysiologische basis van de zintuigelijke processen hinderde waarschijnlijk zijn conceptualisatie van de mogelijkheden tot zintuigelijke mechanismen die wat flexibiliteit hadden kunnen bijdragen aan zijn psychologie.

De grootste focus van de latere empiristen ging vooral over de principes van associatie.

Ze zagen de inhoud van de geest in termen van verwerving van ervaringen door individuen.