Item gefilterd op datum: december 2012

alias van Kujau na veroordeling (ondertekent met “Kujau en Rembrandt”)

het ‘autoritair syndroom’ was reeds als een psychologisch-medische diagnose beschreven in de jaren 30 van de 20e eeuw door auters als Freud, Reich en Huizinga als een collectieve psychologische attitude gekenmerkt door regressie (puerilisme, onvolwassenheid bij Huizinga)

All the president’s men’

• president van de VS, had de reputatie het gros van zijn politieke werk aan zijn ondergeschikten over te laten, maar nam een aantal cruciale materies zeer ten harte via persoonlijke acties: redigeerde cruciale brieven tijden de delicate onderhandelingen met de S.U. over het beëindigen van de Koude Oorlog

• betrokken bij de Irangate

• boegbeeld en grondlegger van het positivisme (XIX)
• wou de geschiedenis reconstrueren ‘wie es eigentlich gewesen ist’, dus enkel beschrijvend (geen morele oordelen vellen) = Rankeaans paradigma: auteur die neutraal staat tegenover wantoestanden, keurt deze impliciet goed
• positivisten waren enkel geïnteresseerd in de harde, waarneembare bronnen (grondlegger van het positivistische, erudiete historiografie: ‘was nicht in den Akten, hat nicht gelebt’
• poneerde dat ‘pure’ feiten bestonden (‘objectivisme’)
• antiklerikalistisch in ‘Die Römische Päpste’ (1834 – 1836), hoewel kritisch

• creëerde seminarieonderwijs in Berlijn (1833)

Febvre demonstreerde in een toonaangevend werk ‘Le problème de l’incroyance au XVIe siècle: la religion de Rabelais’ (Parijs, 1942) hoe voorafgaande onderzoekers in de valkuil van het psychologisch anachronisme waren getrapt door de 16^e Eeuwse auteur Rabelais als een ongelovige, rationalistische vrijdenker af te schilderen en door dus de attitudes en opvattingen van iemand uit de 20^ste eeuw op een 16^e-eeuwse personage te projecteren. Voor Febvre moet Rabelais integendeel bij de kritische christenen zoals More en Erasmus van Rotterdam worden ondergebracht.

• ontving in 1927 de Nobelprijs voor de vrede als erkenning van zijn activiteit in de vredesbeweging

• kreeg een gevangenisstraf voor zijn studie over de Romeinse keizer Caligula, die te veel allusies had op de Duitse keizer Wilhelm II

Opsteller van de eerste statistieken (Belgische volkstelling, 1846)

Kritiek om de methode – Lachmann: stelde dat men niet kan weten wat een fout is, voor de oertekst hersteld is. Zijn alternatief was om niet fouten, maar de varianten te catalogiseren.

Herstellingskritiek moet zich beperken tot het reconstrueren van het archetype, niet per definitie het origineel. Bruikbare varianten zijn varianten die in verschillende, onafhankelijke van elkaar ontstane varianten voorkomen. (= methode van de foutenrelaties)

Intuïtieve aanpak: “A la recherche du temps perdu”