Adsortpie van fosfaten kan door ionenbruggen met Ca, Fe of Al.
-> Aan het oppervlak kan adsorptie met Fe en Al hydroxyden die als elektropositieve colloïden aanwezig zijn. Colloïden zijn zeer kleine deeltjes.
-> Adsorptie aan humus gebeurt op dezelfde manier.
In de bodem zitten orthofosfaationen, hun vorm wordt bepaald door de pH.
Het normaal gehalte in de grond is zeer laag, tussen 0,1 en 1ppm P.
Het komt in verschillende vormen voor:
Het wordt in de plant opgenomen in de vorm van een anorganisch fosfaat als:
Lage concentraties zijn hoog genoeg voor een optimale voorziening. In plantencellen wordt het in organische verbindingen ingebouwd, maar het houdt zijn oorspronkelijke valantie.
Het komt voor in planten als:
o Reserve opslag in vacuolen
o Opslag
o In nucleïnezuren, nucleotiden, suikers…
o Het is een omisbaar voedingselement voor de reproductie van erfelijke eigeschappen
o Belangrijk bij energieoverdracht tussen stofwisselingsreacties
o Fosfolipiden zijn hoofdbestanddelen van biologische membranen
Fytine komt voor in zaden, tijdens de kieming worden ze terug afgebroken. Een voldoende voorraad is noodzakelijk omdat jonge planten gevoelig zijn voor een gebrek.
De P-opname is ook afhankelijk van een wortelstelsel. En de P wordt vooral op het einde van het groeiseizoen onttrokken. De consumptie is ook afhankelijk van:
Tijdens een gebrek zullen eerst de opslagstoffen verbruikt worden en dan volgt er een scherpe groeistagnatie.
Planten met een beginnend gebrek zijn meestal niet te herkennen:
Het P gebrek komt vooral voor bij planten met een hoge groeisnelheid. Op zure gronden is het vaak een gevolg van aluminium overmaat. Hier kan het verdwijnen na bekalking. Lage temperaturen zorgen ook voor een gebrek.
Dit gaat men doen door het verhogen van de efficiëntie van de stikstofopneming:
Dit is de afvoer van nitraat tot beneden de diepte waarop men gewasopneming vindt. Dit kan leiden tot stikstofaanrijking van het grondwater en zo verontreiniging van het oppervlakte en drinkwater. Nitraat en fosfor zorgen namelijk voor een overmatige algengroei.
Dit fenomeen komt het meeste voor in de winter, en in Europa is er een norm van 50ml/l nitraat op 2m die niet overschreden mag worden.
Onder normale omstandigheden wordt NO³ zeer snel opgenomen door planten. Maar onder anaërobe omstandigheden (er is weinig zuurstof), veroorzaakt door hevige regen en slecht gedraineerde bodems, kan nitraatstikstof gereduceerd worden in N²0 en N². dit proces heet nitrificatie.
De micro-organismen die hierbij betrokken zijn zijn aërobe chemo-heterotrofe. Dit betekent dat ze hun energie ook halen uit organische stof en niet alleen koolstof.
Dit proces wordt beïnvloed door:
In alkalische en kalkrijke gronden kan NH³ vervluchtigen of verdampen. Dit wordt versterkt door:
-> De beste voorwaarden voor een bemesting zijn een vochtige, windstille en bewolkt weer gevolgd door matige neerslag.
Minerale N-verbindingen worden tijdelijk vastgelegd in de micro-organismen omdat zij ze gaan gebruiken voor hun eigen celcyclus.
